Vandaag is het zondag en het zal een regenachtige dag gaan worden, dus willen we weer een flink stuk rijden. Via een whatsapp groep voor reizende gezinnen in Spanje en Portugal, krijgen we een tip van een plek in het Noorden van Portugal. Het is 2,5 uur rijden. Het gezin die de tip gaf, zullen daar dan ook zijn.
Het is een prachtige rit om te rijden, maar de wegen zijn in dit deel van Spanje echt dramatisch slecht. We schudden alle kanten op. Googlemaps stuurt ons ook door een klein pittoresk dorpje en we komen gelukkig niet vast te zitten in de smalle straatjes. Of dat we de alkoof tegen een gevel schrapen.
Na twee uur rijden kan ik eigenlijk geen hobbel meer zien. Ik begin een beetje weeïg te worden. Ergens op een berg zijn we de grens van Spanje naar Portugal overgegaan. We hebben geen grensbord gezien, maar we merken wel dat de verkeersborden en plaatsnamen anders zijn geworden. Als het goed is dan komen we bijna op een andere weg uit en dan hopen we dat het beter rijdt.
We hoeven nog maar een klein stukje als we op een industrieterrein steil omhoog worden gestuurd. We willen even met Google Earth controleren of er echt wel een camperplaats aan het eind van die weg zit, want google maps heeft ons al eerder de verkeerde kant op gestuurd en daar hebben we nu geen zin in. Helaas doet mijn telefoon het niet meer. Hij kan geen netwerk vinden. Onze Spaanse prepaidkaart doet het ook niet en Tim zijn telefoon heeft geen park4night om het adres op te zoeken waar we heen moeten. Ik besluit mijn telefoon uit te zetten en hoop dat hij het dan weer doet, maar ik toets mijn pincode in en die is niet goed en ik kan met geen mogelijkheid meer bedenken wat het dan wel moet zijn. Ik voel me echt akelig van het autorijden en kan niet meer nadenken. Uiteindelijk blokkeer ik mijn hele simkaart aaahhhhhh. Ik weet zeker dat ik de unlock code voor de simkaart heb meegenomen, maar we besluiten eerst maar gewoon de route te volgen die maps aangeeft.
Gelukkig komen we op een camperplaats terecht op een prachtige ecopark bij de plaats Vinhais. We zetten onze camper naast de andere Nederlandse camper en gaan dan even bijkomen. Nou ja, ik ga de code zoeken om mijn simkaart weer te unlocken. Helaas voor mij, ik zie het stapeltje pasjes van de simkaarten zo voor me, maar ze liggen niet op de plek waar ik dacht. Ik zoek op andere mogelijke plaatsen, maar ze zijn nergens. Ik denk dat ze toch in de opslag terecht zijn gekomen. Ik besluit eerst maar naar buiten te gaan met de kinderen.
Op het park is vanalles te doen. Er is een klein klimparcour, paintballen, boogschieten, fietsen, een dierenparkje en paardrijden. De jongens mogen targetschieten met een paintbalgun en Fea wil graag een rondje paardrijden. Ik zit zonder telefoon, dus heb geen foto’s kunnen maken van het schieten, maar Tim komt ook bij het paardrijden kijken dus daar hebben we wel foto’s van.
Als we terug zijn bij de camper dan doet mijn hoofd het weer en dan zorg ik dat onze Spaanse prepaid internetkaart het weer doet. Via de laptop log ik in bij mijn provider en daar staat gelukkig ook de puckcode van mijn simkaart. Joepie, ik ben weer online.
Even later zien we het andere Nederlandse gezin buiten en we gaan ook naar buiten om kennis te maken. Denice en Frank hebben twee jongens, Fender en Everon. Fender van 3 heeft meteen een klik met Fea en samen gaan ze lekker spelen. De rest van de dag doen we lekker rustig aan.
Als we na een koude avond en nacht wakker worden, dan zetten we onze kachel even aan. Als we aan stroom staan dan hoeven we niet op te letten hoe lang hij aanstaat, dat is wel lekker. Het is vandaag een frisse dag. Gelukkig is het wel droog en Fender komt eind van de ochtend vragen of Fea weer wil spelen. Wij worden uitgenodigd voor een kopje thee met een taartje om Frank zijn verjaardag te vieren. We hebben een super gezellig middag en de kinderen spelen met zijn vieren buiten. Tot ze een beetje moe worden en dan kruipen zij in onze camper om te kleuren. Wij zitten dus in de camper van Frank en Denice te ouwehoeren en zij in de onze te kleuren haha. Door de ramen kunnen we alles half in de gaten houden. Lekker hoor dat camper leven.
Ondanks dat we op een prachtige plek staan, heb ik weinig foto’s gemaakt en de volgende dag is het heel mistig en regent het de hele tijd, dus maak ik ook geen foto’s. Mocht je is een mooi plekje in Portugal zoeken: https://parquebiologicodevinhais.com/en/home/. Vandaag trekken we weer verder. We willen echt weer een stukje zuidelijker voor mooier weer. Eerst rijden we naar een supermarkt waar we ook een was kunnen doen. Waar we ook rijden, Portugal is echt prachtig. Al rijden we op een gegeven moment over een weg waar de rechterkant van het landschap helemaal verbrand is. Na weer een lange rit komen we aan in Sabroso waar een prachtige camperplaats is. Helaas is het sanitair gebouw al gesloten. We gaan op verkenning uit in de omgeving.
We hebben echt een fantastisch uitzicht en er is een oud kerkje. Max ziet het koord van de bel hangen en moet hem even proberen natuurlijk. Ik zeg dat hij het maar niet te vaak niet doen, want dan komt straks het hele dorp nog kijken wat er aan de hand is.
Terwijl iedereen even zijn eigen ding doet, zoek ik contact met een ander gezin uit de appgroep. Toen wij nog in Spanje zaten lieten Anneke en Sil weten dat we bij hun langs kunnen komen als we daar zin in hebben. Zij zijn een huis aan het kopen in het midden van Portugal, een huis kopen gaat meestal niet zo snel hier. Na wat heen en weer appe, spreken we voor donderdagmiddag af. Ik kan dan gelijk onze route er op aanpassen. Ik bedacht eerst om langs Porto te gaan en de stad te bezoeken en een mooi lichtjes park, maar als ik alles uitgestippeld heb, gooi ik het hele plan om en gaan we toch naar een camperplaats met een douche. Bij de plek waar we overnachten bij Anneke en Sil is geen douche en nu hebben we geen douche, als we tussendoor ook geen douche nemen dan wordt het wel een ongewassen zooitje.
We komen in Carregal de sal uit. Het is een krappe parkeerplaats met 6 campers op een rij. Er staat een klein sanitair gebouw waar je gratis kan douchen. De douche staat niet heel warm, maar we worden er weer heerlijk schoon van. Langs de parkeerplaats staat een huis met een tuin waar we denken dat al heel lang niemand is geweest. De sinaasappels hangen over de heg heen en we kunnen het niet laten om er twee te plukken. We eten ze meteen op en het zijn de lekkerste sinaasappels die ik ooit gegeten heb.
Na een nachtje lekker geslapen te hebben gaan we weer verder op pad. Vandaag is het donderdag en gaan we naar Anneke en Sil in Espinhal. Eerst even boodschappen doen en tanken. Om 14:00uur komen bij hun aan. De kinderen kijken elkaar allemaal even aan en dan gaan ze al snel samen spelen. De rest van de middag horen of zien we ze niet meer. Wij kletsen onze middag lekker vol met reisverhalen en natuurlijk hun verhaal dat ze hier gaan wonen. Leuk om te horen allemaal. Ze vertellen ook over de vrije school waar hun kinderen heen gaan en op vrijdag gaan ze naar de forestschool. Anneke zegt dat onze kinderen morgen wel mee mogen naar de forestschool als ze willen. We gaan het aan ze vragen en dat willen ze wel. Lekker de hele dag in het bos spelen met andere kinderen is natuurlijk ook super leuk. Voor nu is het wel even tijd om naar onze slaapplek te gaan en met moeite stoppen de kinderen met spelen.
Nu komt deze vrijdagochtend de grote uitdaging. We moeten de wekker zetten en 3 lunchpakketje maken en daar hebben we niet op gerekend natuurlijk. Het lukt me om genoeg bakjes uit de camper kast te toveren en ik gooi er vanalles in. Gelukkig begint de school pas om 09:30uur, maar toch wordt het krap met de tijd. Het is ook nog 15 minuten lopen vanaf de plek waar we staan. Om 9:15uur staan we toch allemaal naast de camper. Als we de eerste minuten gelopen hebben dan zien we dat Fea haar ballerina schoentjes aan heeft en dat vinden we niet handig. Tim rent snel terug om andere te halen. Gelukkig zijn we niet net stijl een berg opgelopen. Buiten adem komt Tim terug met gympen. Nu zijn we er wel klaar voor. Ik vind het best spannend om de kinderen zomaar naar een school te brengen voor een hele dag, maar als we er aan komen dan is dat helemaal weg. Mike die de groep leidt, die ziet er uit als een echt boswachter en het terrein is een soort scouting terrein. Mike legt me uit hoe ze democratisch te werk gaan. Er is vanalles aanwezig, maar de kinderen mogen zelf weten waar ze aan meedoen. Ik weet zeker dat ze het geweldig gaan vinden.
Wij gaan met Sil en Anneke naar de markt. Er is een stuk waar de lokale bevolking zijn eigen geteelde groente verkoopt en een markt van marktkooplieden. We kopen eerst lokaal het een en ander. Sil raad ons de chuchu’s aan. Het heeft weinig smaak en je kan het overal doorheen gooien. We willen er twee, maar de mevrouw wil dat we er 3 nemen. 2 chuchu’s zijn 1 euro en Tim geeft haar 2 euro in plaats van dat we geld terug krijgen, krijgen we nog 2 chuchu’s en wat aardappelen mee. Haha ook goed. We zien wel of het op gaat. Het is toch lastig om alleen met handen en voeten te communiceren. We kopen nog het een en ander en dan kopen we binnen nog wat bananen en een schoolfilet.
Anneke vertelt dat er vanavond ook nog een lampionnen optocht is vanaf de plek waar onze camper staat. We bedenken dat het wel leuk is om samen bij onze camper te eten en dan ook mee te lopen aan de optocht. Maar nu gaan we eerst gezellig met zijn vieren ergens lunchen. Voordat we het weten is de schooldag voorbij en om half 4 staan we klaar bij de forestschool. Rick, Max en Fea zijn dol enthousiast en ze willen hier nooit meer weg. We vertellen dat we heel even gaan chille en dat Anneke, Sil en de kinderen straks bij ons komen eten en dat er een lampionnen optocht is. Ze hebben er meteen al zin in.
Met de optocht lopen we naar de vrije school voor voortgezet onderwijs. Hier is een vuurtje en veel mensen hebben wat lekkers mee. De kinderen vinden snel hun weg en bekijken nieuwsgierig de school. Wat een heerlijke avond. Wat een leuke nieuwe contacten en wat knap dat ze dat zo makkelijk doen. De jongens schakelen zonder moeite van Nederlands naar Engels en Fea pakt ook al het een en ander op. Om 21:00uur ligt iedereen doodmoe in zijn bed. Jammer dat we ook weer afscheid moeten nemen, want hoewel deze plek me super lijkt om te wonen, wij zijn nog niet klaar met onze reis. Wie weet wordt het een plek om naar terug te keren.
Na een goede nacht en een ochtendje rustig aan doen, gaan we de omgeving nog een beetje bekijken. We komen bij een mooi natuurbad. Het bad is echt te koud voor ons, maar we eten daar lekker onze lunch. De jongens gaan nog een stuk wandelen, maar Fea weigert echt om mee te gaan. Ik blijf bij haar en wij spelen een spelletje. Als ze terug zijn dan rijden we naar een mooi uitkijkpunt. We hebben alleen niet zoveel zin om hier te slapen. We moeten ook ons water nog bijvullen. We rijden naar een vulpunt en we doen wat boodschappen daarna denk ik een leuk plekje gevonden te hebben bij een mountenbikepunt in Ferraria de São João. Het is alweer donker tegen de tijd dat we uit de supermarkt komen. Het is nog een spannende rit de berg op, zo in het donker, maar het lukt weer prima. We moeten even manoeuvreren voor we goed staan. We vinden een toilet en een telefoonnummer. Als we appe en wat geld overmaken dan komt er iemand om de boiler aan te zetten voor een warme douche. Ik app het nummer dat we dat graag willen. We krijgen geen reactie en na het eten kruipen we vroeg ons bed in. Best vermoeiend dat op reis zijn en we zijn best nieuwsgierig waar we nu weer terecht zijn gekomen. Morgen zullen we wel weer zien waar we staan.