14-11 tm 18-11 Herfst in Portugal.

Als we wakker zijn geworden dan gaan we lekker ontbijten. Terwijl we aan tafel zitten komt er een moter aangereden. Misschien stoppen ze voor een plaspauze ofzo. Maar nadat hij omgekeerd is, wijst hij naar ons raam. We doen het open en hij komt ons vertellen hoe het werkt om de douche aan te krijgen. Als wij €5,- storten dan zet hij de boiler aan en dan kunnen we 2 uur later douchen. Hij gaat nog even een rondje rijden en als we het geld hebben overgemaakt dan komt hij over een uur terug. We vinden het wel een goede deal dus maken het geld over en wachten tot hij terug komt. We gaan lekker in de zon zitten en kijken om ons heen om te zien wat we kunnen doen. We staan bij een klein dorp met de naam Ferraria de São João, met een prachtig uitzicht en als we even zitten dan krijgen we gezelschap van een vriendelijke hond met de naam Lasha. De man komt terug en zet de boiler aan. Hij vertelt ons dat Lasha de dorpshond is.

Nu moeten we twee uur wachten en die tijd gaan we even het dorp in. Lasha loopt de andere kant op, maar als we midden in het dorp zijn dan zien we haar weer. Het dorp is niet groot en er zijn geen winkels of iets. Met het volgende straatje zijn we eigenlijk het dorp ook weer uit. We staan bij een groep kurkbomen en er staat een bord met wandelroutes. We besluiten de rode route te volgen.

Lasha wandelde gezellig mee en als wij denken dat we een moeilijk paadje in moeten dan springt zij zo naar boven. We denken dat ze vaker meeloopt met mensen, want ze lijkt de weg prima te kennen.

Na het hoogste punt van de berg vindt Lasha een poot en begint er lekker aan te knagen. Wie weet heeft ze de rest van het beest tijdens andere wandelingen op, maar het is toch gek dat er alleen een poot te vinden is. Lasha volgt ons niet meer als we verder lopen. We komen al snel op een bredere weg uit en we zien dat we bovenin het dorpje uitkomen. Ik denk dat Lasha de weg wel weer vindt. 100 meter verder komt ze toch ineens weer aangerend. Totdat we het dorp echt weer inlopen, dan is ze ineens weer weg. Wij lopen naar de camper terug en bakken een scholfilet die we gisteren op de markt gekocht hebben en daarna neem iedereen een douche.

We blijven de middag nog lekker rondlummelen en vinden het een fijne plek. Toch zullen morgen weer verder gaan, want onze koelkast is bijna leeg. De volgende ochtend komt Lasha nog even bij ons kijken en na een aai en wat lekkers gaan we weer op pad.

We gaan weer een stukje zuidelijker en we hebben wel zin in de zee. We gaan naar Nazeré, want we hebben gehoord dat daar de golven heel spectaculair zijn. Na boodschappen en de was is het alweer avond als we aankomen. We staan op een verlaten parkeerterrein waar in de hoek een paar andere campers staan. Na het eten gaan we toch vast even het strand opzoeken.

De volgende dag begint met regen, maar volgens weeronline wordt het om 15:00uur droog. We doen spelletjes met zijn alle en vullen zo de dag. Om 15:00uur wordt het echt droog en dan gaan we het strand met daglicht bekijken.

Het is maar 17 graden, maar voor Rick maakt het niets uit. Hij moet met de golven spelen. We spreken wel af dat hij alleen met zijn voeten in het water gaat, want de zee is best onrustig. Toch komt er af en toe een flinke golf die tegen hem aan spat. We lopen het hele strand af, tot we bij een berg komen met een klein kasteel bovenop. Vanaf daar lopen we het dorp in en eten we wat en via het dorp lopen we terug naar de camper. Dat was wel weer een heerlijke dag en we kruipen lekker moe ons bed weer in.

Het is nu 16 november en er staat alleen maar regen op de planning. Dat is wel super saai natuurlijk. We besluiten naar de supermarkt met wasmachines te rijden en daar de ochtend door te brengen. Zo kunnen we tijdens het camperhangen de was en de boodschappen doen. Ook moeten we even nadenken wat we nu gaan doen. Ik vind een camperplaats een stukje zuidelijker en dicht bij het strand. Terwijl we er heen rijden hebben we er eigenlijk geen zin in. Het weer is prut en dan is aan het strand hangen niks aan. Ik bedenk dat we ook naar Lissabon kunnen gaan. In de stad zit een camping en vandaar kunnen we met het openbaar vervoer de stad bekijken. Dat klinkt wel als een leuk plan. Al heeft de camping niet de beste recenties.

We stellen de navigatie bij en dan rijden we naar Lissabon. Daar aangekomen komen we op een soort hippie camping, zoals de recenties het noemen en dat woord klopt er wel bij. Ik denk dat toen het nieuw was, dat het best een toffe plek was, maar nu is het een beetje rommelig. De camperplaats is gewoon een vol gepropt parkeerterein en het sanitair is een afdak met gore wc’s en een douchehokje met alleen een douchegordijn. Er is een groot overdekt terras dat er wel gezellig uit ziet en een grote oude fabriek. De fabriek is in kamers opgedeeld als een Vila en wordt voor vanalles gebruikt. Ik denk dat er allemaal cursussen gegeven worden. De tent en de fabriek wordt ook door omwonenden gebruikt.

We eten eerst wat en dan wil ik toch een poging doen tot douchen. Ik neem mijn spullen mee en ga de fabriek eerst even verkennen. Ik hoor getrommel uit een ruimte komen, ontdek een restaurant en zie een ruimte met veel mensen erin. Ik heb mazzel want ik kom daar ook een toilet en douche ruimte tegen. Helaas heeft de douche geen slot, maar achter de deur hangt nog een douchegordijn. Het haalt de hele plaats flink omhoog in mijn aanzien haha. De douche is ook nog eens heerlijk. Ondanks het rumeur op het terrein en in de stad om ons heen, wordt het toch stil om 22:00uur en we slapen prima.

Om de stad te bezoeken willen we een dagkaart voor het ov kopen, maar het probleem is dat we die kaart op een metrostation moeten kopen en die is een half uur lopen. Ik ga het even bij de receptie vragen en zijn raad me aan om met een Uber te gaan. Een Uber, dat is echt nieuw voor mij, maar ik kan dat vast regelen. Ik heb een app nodig en dan kan ik er zo een bestellen en hij brengt ons dan voor €7,- naar de metro. Appeltje eitje. 5 minuten later staat onze uber klaar.

Het lukt om de dagkaart te kopen en dan gaan we op pad. In de stad wordt alles versierd met kerstversiering en lampjes. Ik denk dat de stad echt prachtig is om met de kerst te bezoeken. Wij gaan even sightseeingen.

De sardientjes winkel maakt indruk op de jongens. Het is ook echt een prachtig winkeltje, maar ik eet wel sardientjes van de supermarkt als ik de prijzen zo zie. We komen bij de beroemde lift, Santa Justa, maar daar is het zo druk dat we hem toch maar overslaan. We stappen op tram 28 en laten ons een tijdje meenemen tot we langs een kathedraal rijden, die wil ik wel even zien. We lopen vanaf de kathedraal wat rond. We zijn opzoek naar een tandendoosje voor Fea. Een paar dagen geleden floepte er een tand uit, maar haar tandendoosje licht in de opslag. We slagen in een souvenirs winkeltje. Tijdens ons wandelen komen we een miniwinkeltje tegen en ik kijk even binnen. Er zit een oude dame en ze verkoop zelf gemaakt spullen en je kan er iets drinken. Een kopje thee kost wel 0,70 cent.

We wandelen nog wat rond, maar we willen graag terug naar het centrum waar we begonnen. We pakken een tram die volgens mij die kant op gaat, maar we komen een beetje in een saaie hoek terecht. We besluiten gewoon een stukje te lopen, maar eigenlijk komen we nergens terecht. Bij een supermarkt kopen we een ijsje en terwijl Fea haar ijsje eet, gilt ze ineens dat er nog een tand uit is. Uit een hap ijs met bloed rolt een klein tandje. Ze is er helemaal verbaasd van want hij wiebelde wel een beetje, maar nog niet zodat hij er al uit kon. We zijn gelukkig ook weer bij de metro. De jongens hebben nog wel honger, dus we gaan met de metro naar een drukker deel van het centrum. Toch lukt het niet zo goed om iets te vinden om te eten. Uiteindelijk vinden we de Pizza hut en eten we daar wat. Daarna zoek ik de weg naar camper op. Het lijkt heel simpel, maar de metro is iets te laat en we missen de bus naar huis. Ik denk een andere bus gevonden te hebben, maar als we uit stappen staan we echt in een verlaten stuk. De andere halte waar we op moeten stappen kunnen we niet vinden. O jee, ik geloof dat we een beetje verdwaald zijn. Iedereen begint een beetje te mekkeren en dat helpt niet mee met nadenken. Die ov app werkt echt rampzalig, dus ik ga verder zoeken met maps. Ik denk de halte en de bus gevonden te hebben en gelukkig komt de bus al snel. Hij rijdt de hele route terug die we net hebben afgelegd, maar brengt ons uiteindelijk gelukkig ook naar de halte waar we moeten zijn. Nog één ritje in een volgende bus en dan zijn we terug bij de camperplaats. Gelukkig is het toch weer gelukt en we hebben super veel gezien van Lissabon, of Lisboa zoals Lissabon in Portugal heet. Waarom veranderen we eigenlijk de plaatsnamen?

Na ons Lisboa avontuur slapen we als roosjes en als iedereen de volgende ochtend weer gedoucht heeft, zijn we klaar om verder te gaan. We gaan opzoek naar het strand. We komen uit in Setúbal. We willen daar parkeren en ook slapen. Het parkeren lukt wel, dus we gaan eerst even naar de zee.

Het is een mooie zonnige plek, maar het is echt fris hier. Het is vandaag 18 november en morgen ben ik jarig. Ik vind het dan leuk om op een gezellig plek te staan. Ik dacht samen op het strand is leuk, maar hier mogen we niet zwemmen en het is heel fris. Ik ga zoeken op park4night. Ik vind een camperplaats bij mensen in de tuin. Ze hebben een overdekt zwembad, een spelletjeskamer, fitnessruimte en een grote tuin om in te staan. De plek kost €25,- per nacht en dat vinden we wel een mooie prijs voor wat ze aanbieden. We rijden er heen.

We komen aan bij een ommuurde tuin en we zien verder niets. We bellen aan maar er komt niemand. We kijken nog is goed om ons heen, maar er is geen andere ingang. We bellen nog is aan en overleggen wat we zullen doen als er geen reactie komt, dan begint ineens het hek open te gaan. Een man in badjas komt ons hartelijk begroeten. Hij heet Pedro en vertelt dat hij net in de jacuzzi zat. Hij laat ons alles zien wat er is en al snel komt zijn vrouw Isabel erbij. Alles ziet er super uit en we mogen tussen de fruitbomen gaan staan. Het enige nadeel is dat ze €5,- extra rekenen per kind. Voor mijn verjaardag mogen we wel even wat luxer en duurder zitten vinden wij, dus we nemen plaats in de tuin en de kinderen gaan meteen zwembroeken aantrekken om te zwemmen. Terwijl ik bij de kinderen in het zwembad zit, vertelt Tim aan Pedro en Isabel dat ik morgen jarig ben. Hij krijgt eieren en zelfgemaakt jam als welkomst cadeau.

Nog 1 nachtje slapen en dan ben ik jarig!