29-09 tm 31-10 Na niets doen, weer langzaam terug in de flow.

Twee dagen kan ik eigenlijk helemaal niets. Mijn handen doen zeer en tijdens het lopen weet ik niet of ik mijn linker grote teen of mijn rechter knie wil ontzien. Het is een hele hobbel naar de poepdoos en de douche. De buurvrouw komt ook even naar mijn knie kijken als ze mij ziet strompelen. Ze zegt vanalles, maar ik heb geen idee. Volgens mij vindt ze dat ik het moet verbinden of moet laten verbinden, maar ik ben nu eerst even opweg naar de douche. De wond op mijn knie blijft flink vochtig en alles plakt eraan, dus verbinden is niet heel fijn.

Maandag moet ik naar het project voor twee lessen aan de kinderen en ik help bij een derde les. Mijn knie heb ik nu wel goed verbonden, maar eigenlijk is dat nog irritanter. Ik strompel me door de lessen heen en om 4 uur is mijn been twee keer zo dik en ben ik kapot. Ik rol in de camper mijn bed in en doe niet veel meer. Die klim de alkoof in is ook geen kattenpis en dan naar mijn hoekje kruipen, dat doe ik normaal op mijn knieën.

Ik probeer Tim te supporte tijdens het klussen, maar verder is het nog steeds veel niets doen.

Donderdag komt de man voor de elektra weer langs. Hij heeft iemand gevonden die de muur open gaat breken en de boxen erin gaat zetten. Ik scharrel ook weer een beetje rond. Die mannen praten zo snel tegen elkaar en zijn zo aan het rommelen dat het ons aan buurman en buurman doet denken. Ze mopperen ook af en toe tegen elkaar.

Halverwege de dag zijn ze er ineens klaar mee. Wij mogen het afmaken. We moeten maar appe als de boxen vast zitten.

Ze hebben het gat wat Tim had gemaakt helemaal niet gebruikt. Die had Pat veel te ver naar links getekend zei Mat. Lekker dan, koste hem maar twee dagen slijpen.

Er komt regen aan dus wij gaan de boxen snel inmetselen.

Dit plaatje is zo alledaags hier. Er rijden veel mensen rond op trekkers of een soort mini trekker met laadbak en dan moet de tweede persoon op een creatieve manier mee. Met de vrouw in de laadbak met een paraplu boven zichzelf en de bestuurder is ook altijd een mooie.

Zittend op een krukje ga ik verder met de leidingen vast plakken.

We hebben last van een storm die langs komt gewaaid. In het huis werken is dan niet zo fijn. We hebben nog geen bouwlamp en het open keukenraam laat alle wind naar binnen.

En dan is het alweer 13 oktober en dat betekend dat Max voor de derde keer zijn verjaardag in de camper viert.

Het weer hier is wisselvallig. Van prachtige zonnige middagen naar regen en wind. Alles komt voorbij op een dag, maar het meest is het toch nog gewoon lekker zonnig.

In het huis gebeurt ook vanalles. Wij vinden het nog steeds heel traag gaan, maar we blijven vooruit gaan.  We zijn ons aan het voorbereiden op de levering van de balken voor de nieuwe vloeren. Als die vloeren er toch eenmaal in zitten dan gaat het er weer uitzien als een huis. Hier een filmpje hoe we ervoor staan en een klusje wat we tussendoor gedaan hebben:

Na lang wachten is ons nieuwe keukenraam uit Frankrijk eindelijk gearriveerd. De eerste levering die nooit aankwam duurde drie weken. Het terug ontvangen van het raam door het bedrijf duurt weer drie weken en ze hebben het daarna nog eens opgestuurd en met vier dagen is het er al. Ik ben zo enthousiast dat het er eindelijk is, dat ik een unwrap video gemaakt heb haha.

Tim is de komende tijd druk met iemand helpen dus we kunnen er niet direct zoveel mee. Ik ga dus weer even experimenteren met de klei en de muren.

Tussen de drukte door wil ik me inzetten om wat straatkatten te laten steriliseren. Vanuit de overheid loopt er een afspraak dat gemeentes de kosten daarvan aan de dierenarts moeten betalen. Ik heb een formulier gekregen en daarmee krijgt de dierenarts betaald. Het maakt niet uit hoeveel katten ik laat doen. De eerste afspraak staat voor woensdag 23 oktober. Er lopen twee lieve poezen rond. Het is moeder en dochter. Ik wil met hun beginnen, maar ik zie alleen dochter lopen. Zij dan maar eerst. Ik rij nog even naar de achterbuurman, want daar lopen altijd super veel katten. Nu zie ik niets, maar ik zie wel de buurman. Ik ga met mijn hakkie takkie Portugees uitleggen wat ik ga doen. Eerst wil hij me de weg naar de dierenarts wijzen, maar dan probeer ik het opnieuw met mijn verhaal en hij snapt me. Hij vertelt dat hij de straatkatten meestal rond 10 uur eten geeft. Ik moet om 10 uur bij de dierenarts zijn. Er komt nog een Franse buurman bij. We proberen nog een kat te vangen, maar ze gaan niet helemaal de kooi in, dus kunnen er geen één meer vangen. Nou ja, nu eerst dit kleine poesje maar.

Ik word anderhalf uur nadat ik haar gebracht heb al gebeld dat ik haar op kan halen. Ze is nog helemaal suf. Ik laat haar in ons huis nog even uitrusten met een goede maaltijd in de buurt. Volgende week staat de tweede afspraak gepland. Ik moet wel nog even bedenken hoe ik nou een wilde kat kan vangen.

Als ik de volgende dag thuis kom nadat ik de jongens naar school heb gebracht blijf ik nog even in de auto hangen. Ineens zie ik een bos hout langskomen met mijn buurvrouw eronder.

We sluiten de week af met een feestje bij een cafe. Één van de leerlingen van school heeft gekookt en de opbrengst van het eten gaat naar man die forest school verzorgt.  Hij heeft tongkanker en kan niet meer werken. Met hulp van ouders houden we de forest school draaiend. Mike probeerd met alternatieve geneeswijzen zijn leven nog te verlengen en prettig te houden. Zware tijden voor hem en zijn gezin, maar de hele community probeert te helpen.

Hier is de herfstvakantie aangebroken en er staat vanalles gepland voor de kinderen.

Zondag gaat Feetje spelen en als ik haar breng dan vraag mijn vriendin of ik wat stekjes uit de tuin wil. Daar zeg ik geen nee tegen natuurlijk. Zij hebben een huis met grote tuin gekocht en de tuin was als een oerwoud vol gegroeid. Ze hebben al veel gesnoeid, maar er is nog zat over. Ook is er een hele reeks aan potten vol met planten. Ik mag mijn auto volladen. 

Maandag gaan de jongens bij een vriend spelen en wij zijn uitgenodigd om te komen eten als we ze op halen. Daar zeggen we geen nee tegen natuurlijk.

Dinsdag gaan we in de tuin rommelen. Het is bijna Halloween en er is een boswandeling voor de tieners geregeld. Ze eindigen bij ons en wij maken een vuurplaats.

Woensdag heeft een van de ouders een spel middag geregeld. Met op het eind een kampvuur met kampvuur food. Tim gaat er heen met de jongens en nog twee vrienden. Feetje en ik gaan naar een Halloween feestje voor de jongeren kinderen. Met hapjes, pizza en soep.

Donderdag bereiden we ons verder voor op de avond wandeling van de jongens en hun vrienden. Wij als ouders hebben er ook zin in, want wij gaan ons best doen om de kinderen te laten schrikken.

Het was een geslaagde avond, maar ze waren niet bang te krijgen. Volgend jaar draaien we het om, dan gaan wij wandelen en mogen ze ons laten schrikken haha.

We moeten even bijkomen van al deze drukte. Tot de volgende blog.