We vliegen naar Eindhoven en daar staat als het goed is een huurauto voor me klaar. De tickets naar Eindhoven zijn een stuk voordeliger en voor dat prijsverschil kan ik de auto huren en een auto betekend dat ik lekker kan gaan waar we willen. Het betekend alleen wel dat ik nog een kakeind moet rijden voordat ik in Baarn ben. Door de vertraging komen we pas om 9 uur in Nederland aan en we hebben best trek.
De frikandel blijft toch één van de grootste dingen om te missen in Portugal. Nou ja, als dat het ergste is dan klinken we vooral heel verwend haha. Naast de snackbar zit een supermarkt dus we halen ook snel een blikje tomatensoep, roze koeken, eierkoeken en snoepkersen. Lekker voedzaam allemaal. Snel stappen we de auto in en rijden we naar Baarn. Om 22:00 komen we aan en dat betekent dat ik 10 uur lang gereisd heb, terwijl het 2:45 vliegen is. Pfffff het is wel super fijn om mijn vader weer een dikke knuffel te geven, maar na een uurtje kletsen kruipen we toch snel ons bed in.
Ik zal het Nederland avontuur verder kort proberen te houden. Ik had veel meer mensen willen zien dan we gedaan hebben, maar de tijd was te kort en het was ook wel goed zo. Het liefst zou ik gewoon iedere maand wel een weekendje langs willen komen, want drie visites op een dag is ook geen doen.
We slapen twee nachtjes in Baarn en dan gaan we naar Gaanderen waar we ook twee nachten slapen om vervolgens nog twee nachten bij mijn vader te slapen. In Baarn zie ik weer wat familie en hoewel we elkaar een jaar niet gezien hebben, lijkt het alsof het gisteren was. Het blijf toch allemaal heel vertrouwt. In Gaanderen slapen we in onze oude straat bij onze oude buren, wat echt super gezellig is. Vandaar heeft Max een slaapfeestje met twee vrienden. Voor Fea lukt het helaas niet om bij meer dan één vriendin langs te gaan. Op zondag is er voetbal en het is Vaderdag en na veel appen blijkt er niemand tijd te hebben. Als we spontaan bij een vriendin op de stoep staan dan komt het niet gelegen en worden we weggestuurd. Volgens de moeder zijn we te lang weg. Fea is er heel erg verdrietig van. Ze wil daarna ook niet meer opzoek naar een andere vriendin. Voor haar is het wel klaar zo. Gelukkig had ze de dag ervoor een hele fijne speelmiddag met Esmee gehad en hadden we ’s morgen ook fijn gespeeld met Benja, een vriendje uit mijn opvang. Onze Gaanderen tijd zit er weer op en we gaan weer. Wat had ik nog veel meer mensen willen zien. Volgende keer maar een reünie avondje doen ofzo haha. We gaan weer naar Baarn en dat merk ik ook in het verkeer. De Portugezen rijden een beetje maf met bumper kleven, hard inhalen en op de gekste plekken parkeren, maar het is er nooit zo druk.
In Baarn gaan we door met de gezelligheid. We gaan eten bij mijn zus en dan is het gelukkig ook een beetje mooi weer. Ik heb alleen nog maar grijzen wolken gezien geloof ik. Na het eten racen we naar een gymzaal waar Max en Fea mee mogen doen aan een les Braziliaanse Jiu Jitsu, wat gegeven wordt door mijn broer Dennis. Jeroen zie ik ook nog even vluchtig en dinsdag eten we bij mijn zwager en schoonzus met opa erbij. Tussendoor in al die dagen probeer ik ook een aantal keer naar een kringloopwinkel te gaan. Ik hou daar zo enorm van. Je kan in Nederland zo ontzettend goede tweedehands spullen kopen voor weinig. Heerlijk. Ik koop vanalles voor de caravan en ik pak ook nog wat spullen in die mijn vader over heeft. Samen pakken we alles in en ze gaan op de post naar Portugal. En na zes dagen ben ik zelf ook best blij dat ik terug mag. Terug naar het groen en naar mijn landje. Al is de laatste knuffel aan mijn paps toch lastig.
Woensdag avond komen we aan in Portugal, waar Tim en Rick op ons staan te wachten. Lekker hoor om hun weer te zien. Nu nog even 1:40 uur naar onze camper rijden.
Donderdag gaan we meteen weer aan de slag en ook mijn tekenclub gaat door. Na het tekenen komt er iemand langs voor bouw advies en hij spreek Portugees en Engels en wil wel even mijn mijn buurvrouw kletsen. We willen graag iets aan de zandweg naar de camperplek doen en ook gewoon even gedag zeggen. Ze kijkt even raar als ik zo aan kom lopen met een man, maar snel ontdooit ze en begint te kletsen. Ze is super blij dat we er zijn. Ze zit best in een eenzame hoek. Ze vertelt dat ze bang was dat ik weg was, want ze had door dat ik er een week niet was. We leggen uit dat ik op familiebezoek was en er nu weer ben. Ze vertelt dat ze best eenzaam is en veel verdriet heeft. Ze moet dan huilen, want zes jaar geleden is haar zoon overleden. Ja, dan sta ik ook bijna te huilen natuurlijk. Ik geef haar maar een dikke knuffel en zeg dat ik blij ben dat we zo dichtbij zijn komen wonen.
Dan is het alweer avond en ga ik de camper in om Fea naar bed te brengen. Ik heb jeuk net onder mijn oog en moet flink wrijven. Het blijft tintelen en als ik er nog is aan zit, dan voelt het gek. Kijk ik in de spiegel heb ik dit:
Hoe dan? Ik had trouwens in het vliegtuig op weg naar Nederland een flinke verkoudheid opgelopen. Mega veel keelpijn en op de terugweg heel veel oorpijn bij de landing. Zou dit er ook mee te maken hebben? Is toch gek een bloedbal na een beetje wrijven. En de komende twee weken met een blauw oog rondlopen hahaha.
Vrijdagmiddag hebben we een vrijmibo, dat is de vrijdagmiddag borrel van de Nederlanders. Voor mij is het meteen weer heel duidelijk waarom we hier zijn. De relaxte sfeer, niemand die haast heeft, het lekkere weer en alle kinderen die met elkaar spelen en rondrennen.
We passen dit weekend weer op het huis van Phil en Siobhan, want ze zijn een weekend weg. Eigenlijk zijn we wel klaar met huizenoppas, maar Phil en Siobhan kunnen we niet weigeren. Zij hebben al zoveel voor ons gedaan. Ik gebruik hun keuken om pruimenjam te maken en de jongens houden een slaapfeestje.
Terwijl ik weg was, heeft Tim een kast geplaatst voor een extra watermeter bovenaan ons land. Nu moet het waterbedrijf komen meten voor de kosten en dan kunnen ze een meter aansluiten. Ook heeft Tim de vloer van de muur waar de doorgang is gemaakt mooi afgewerkt, dat loopt wat lekkerder heen en weer.
We maken een begin aan het vullen van de steenkorven wand. We rijden zeven keer naar de steenfabriek, verspreid over verschillende dagen, maar dan zit de lage wand vol.
Verder gaan onze klussen gewoon door. Ik werk weer flink aan de caravan en de doorgang van de keuken naar de woonkamer krijgt weer vorm. https://youtu.be/SsATOTS5JfQ?si=lekUIPWprPElwiXy
Terwijl we aan de stenen muur aan het metselen zijn, zijn Fea en Max buiten aan het rommelen. Er komt een kat langsgelopen die we nog niet kennen en die wat aandacht en eten wil. Ze zijn er druk mee en wij werken lekker door. Tien minuten later komt Fea ineens binnen gerend. Ze heeft een kruk nodig. Die heb ik niet staan en ik vraag wat ze aan het doen zijn. Ze heeft de kruk nodig om op een muur te klimmen. Ik kan even geen muur bedenken waar ze op zou moeten klimmen, maar zie dat ze helemaal hyper is, dus ik vraag nog is wat ze doen en welke muur. Ze vertelt dat ze bij de kitten moet zien te komen en die zit op een muur en ze kunnen er niet bij. Ah een kitten in nood. Ik zeg dat ze beter het huishoudtrapje kan pakken en ik wil wel even helpen. Maar ze rent naar het trapje, gooit het nog net niet over haar schouder, maar houdt hem goed de lucht in en rent weg. Je ziet nu meer trap dan kind, dus ik ga er snel achteraan. We moeten best een stukje lopen en het verbaasd me hoe ze de trap al die tijd rennend hoog houdt. We komen bij de ruïne achter ons huis aan en daar op een muur van twee meter hoog zit een zwarte kitten te schreeuwen. Ik begrijp helemaal niet hoe ze die nou gevonden hebben. Hij laat zich ook niet even pakken en duikt steeds weg van ons, maar hij komt ook steeds terug en gaat dan weer schreeuwen. Aan zijn grote te zien zou ik hem een week of zes geven, maar hij springt al flink, dus ik denk dat hij toch ouder is. Max gaat voer halen en Fea geeft uitleg hoe ze hem gevonden hebben: die kat die kwam eten en knuffelen die was steeds een stukje gaan lopen, maar dan ging ze stilstaan en zeuren. Max en Fea zijn haar gaan volgen en zij liep dan steeds een stukje verder. Ze bleef op de weg en ze bleef omkijken. Ze is naar de muur gelopen en daar zat nog een kat op de muur. Deze kat kennen ze al. Zij is super lief een aanhalig en de buurvrouw vertelde eens dat ze steeds kittens krijgt. Zodra Max en Fea bij de muur zijn, de kitten zien en er proberen bij te komen, gaan beide poezen weg. Ze weten het zeker, wij moeten de kitten meenemen.
Max is terug met een bakje voer. Ik heb tegenwoordig een stapel blikjes staan voor de zwervers. We maken het open en zetten het op de muur waar we het makkelijkst bij kunnen met de ladder. De kitten snapt er niets van. Ik haal er een beetje uit en leg het aan de andere kant van de muur. Dat vindt hij toch wel lekker. We maken een vangplan. Max gaat bij één hoek staan en Fea bij een andere en ik in het midden op de ladder. Uiteindelijk lukt het ons om hem te pakken te krijgen en hij schreeuwt moord en brand dat hij los wil. De buurman komt uit zijn raam kijken en ziet ons met de kitten. Hij kijkt heel blij en ik gebaar of het goed is dat we hem meenemen. Hij vindt het best. Hij roept volgens mij dat we dat zeker moeten doen, want anders wordt hij opgegeten door ratten. Of hij zegt dat hij het net ratten vindt en blij is dat hij er vanaf is. Haha. Ik denk toch de eerste optie, want er liepen echt veel kittens. Ik zag ze ’s avonds laat wel eens aan de andere kant van het dorp, toen zes kleine mini kittens met een mamapoes op wacht. Er verdwijnen er toch best een aantal. Hier kunnen we er ook niet meer dan één zien of horen. Ik moet de kitten in de houdgreep houden en we lopen met zijn drieën terug naar huis. We gaan de camper in en gaan hem een bekijken.
Hij is broodmager en heeft een harde bolle buik en hele vieze oogjes en een snotneus. Ik haal mijn homeopatische kit erbij, maak zijn oogjes schoon en hij krijgt lekker eten. Hij tolereert ons, maar is wel op zijn hoede. We laten hem maar even bijkomen in een hoekje.
Dan komt de vraag: willen we er een derde kat bij? Nou ja, die vraag laten we maar even open. Voor nu ga ik hem eerst even beter maken en verzorgen en hem aan mensen laten wennen.
Na twee dagen is hij helemaal om en een echt camper kat geworden. We denken dat het een hij is en hij gaat netjes op de bak en eet als een dijkwerker. Na een dag verstoppen is hij daar ook wel klaar mee. Hij gaat de camper niet uit en slaapt veel en klooit lekker rond. Sikkie en Lientje moeten en helaas echt helemaal niets van weten. We noemen hem Pukkie.
Heerlijk om steeds alles zo te lezen!