03-06 tm 13-06 We staan op ons land!

Whoohoo we staan op ons eigen land! Dit voelt toch wel heel magisch. We hebben ook een fantastisch uitzicht op onze camperplek. Het is ’s nachts heerlijk stil.

Voor mijn gevoel gaat het nu pas echt beginnen. We kunnen nu veel makkelijker los van elkaar even een klus doen. Er moet nog super veel gebeuren aan de camperplaats, maar we kunnen er nu vast zelf staan. We gaan dus flink aan de slag met de steenkorvenwand. Ook zijn we puin aan het verzamelen om de grond op te vullen. De grond moet gelijk komen met de bovenste rand van de steenkorven. Tim vindt alles veel te langzaam gaan en hij werkt zich het apelazarus. Ik ga zo tussendoor toch echt even zitten om uit te rusten. Op vrijdag spreekt de buurman me aan. Hij is volledig ingepakt en heeft zijn bosmaaier beet. Ik snap er geen snars van van wat hij zegt en nadat ik hem vaag aan blijf kijken geeft hij het op. Wat hij niet weet is dat er in mijn hoofd een soort halfgare niet alle woorden kennende vertaal computer bezig is. zo eentje uit de jaren 80, dat je ff een kopje thee kan gaan zetten voordat hij naar de volgende pagina is. Drie kwartier later valt het kwartje dan ook ineens. Hij zei dat we ons land moeten maaien, want de politie rijdt rond en kan boetes uitdelen als we het niet doen. Ik weet dat er regels zijn voor het maaien van je land, dit is om het snel uitbreiden van bosbranden te voorkomen. De Portugezen maaien het met de grond gelijk. Maar kijk nou eens hoe mooi ons land erbij staat:

Ik ga toch maar even opzoek naar iemand van wie ik een strimmer kan lenen. Ik heb ook even gegoogled en ik heb gelezen dat je het toch 45cm boven de grond mag laten, dus we hoeven gelukkig niet mega kort en zo kunnen er best nog wat bloemen blijven staan. Tim voelt zich niet zo lekker. Hij is aan de schijt. Hij kan wel iedere keer een stukje strimmen, maar ik kan dus lekker in mijn caravan aan de gang. Eigenlijk is Tim de hele rest van de week aan de racekak dus ik klus me suf in de caravan. Tim is super gefrustreerd, dat hij niet door kan werken. We hebben de steenkorven staan en willen ze vullen met stenen, maar nu kan hij niets. Die stenen dat is ook nog wel een dingentje. Niet ver van ons is een grote steengroeve en we zijn er heen gegaan om te vragen of ze stenen voor ons hebben. Nu hebben ze die wel, maar zij leveren pas vanaf 14 kuub. Dat is toch wel een beetje teveel voor ons. Met veel moeite denk de man ook wel een kleine truc te kunnen regelen, maar dan zijn de bezorgkosten 33,- per kuub en we hebben 3 of 4 kuub nodig. De stenen zelf kosten maar 25,- voor 3 kuub. Ik krijg hier een soort brainerror van. Ik ga toch niet zoveel bezorgkosten betalen voor iets dat 25,- kost. We hebben dus besloten om ze zelf te gaan halen en dan iedere keer 1/5 kuub. Schiet ook niet op natuurlijk, want dan moeten we minstens 15 keer die kant op. Nu dat Tim ziek is gaat het helemaal niet en ik ga bijna even een weekje naar Nederland. We gaan even zien hoe dat gaat lopen. Ik ga in ieder geval lekker vooruit in de caravan:

Voordat ik op op 13 juni naar Nederland reis krijgen wij er nog een logee bij. Je snapt al dat Tim staat te juichen om dit fijne nieuws. Wat s nou het verhaal. Op een facebook groep centraal Portugal komt een oproep langs. Een Finse mevrouw moet bijna bevallen en daarvoor in zij terug naar Finland. Zij woont in Portugal en heeft hier een cavia. Nu heeft ze alles geregeld om de cavia mee naar Finland te nemen, maar vlak voor vertrek in de cavia toch geweigerd op de vlucht. Ze heeft de cavia voor korte tijd onder kunnen brengen en is zelf naar Finland vertrokken. Nu zoekt zij alleen een cavia oppas voor maand juni, juli en half augustus en blijkbaar is dat heel lastig, want haar berichtje klinkt echt als een noodkreet. Fea vindt cavia’s leuk en Tim wil geen eigen cavia, dus ik dacht ik biedt aan om op te passen. Nu blijkt alleen dat de cavia in Lisabon staat en wij zitten daar bijna twee uur vandaan. Een paar dagen later ontvang ik toch een berichtje of ik echt op de cavia wil passen. Ik vertel dat als zij die cavia naar ons brengt, dat ik dat echt wel wil doen. En zo komt het dat dinsdag 11 juni er een taxi chauffeur voor de deur staat met een cavia op de achterbank haha. Knuti is gearriveerd! Ik heb aan het baasje van Knuti uitgelegd dat ze wel buiten moet staan, maar het hok is alles behalve buitenproef. Ook is er geen voedsel of hok vulling meegekomen in de taxi. Ik app het baasje wat ik moet halen en dan maakt ze snel geld over en kan ik op pad voor Knuti.

Ik heb nog flink wat voorderingen gemaakt in de caravan dus daar heb ik nog een filmpje van:

Woensdagmiddag bedenken Tim en ik dat Tim ons helemaal niet naar het vliegveld kan brengen. We vliegen vanaf Porto airport en dat ik 1 uur en 45 minuten rijden. Tim heeft tussendoor goede dagen gehad, maar hij is nog steeds aan de racekak en wil er niet mee de auto in stappen. Ik boek dus snel een bus. Vanuit Coimbra rijden er bussen naar het vliegveld. Bijna ieder uur vertrekt er wel één. Ik zoek op busrit naar Porto airport en kies een bus naar terminal huppelepup in Porto. Claudia is zo lief om ons naar de bus in Coimbra te brengen. Donderdagochtend gaan Max, Fea en ik om 10:30 uur op pad. Dag lieve Rick en Tim. We gaan jullie missen. Hallo Nederland!