Het huis waar we nu in zitten is echt een stuk aangenamer dan dat van Phil en Siobhan. Er zitten hier door het hele huis centrale verwarming, die verwarmd worden door een pelletkachel. Ook zijn we gewoon aangesloten aan het elektriciteitsnet. Er staan ook non stop twee humidifiers te draaien om het vocht uit het huis te krijgen. Het is hier heel aangenaam. Het dat is dubbel fijn, want het is voorjaarsvakantie en regenachtig. Helaas is dit maar een huis oppas weekje van 5 dagen, tot donderdag. We hebben dit gecombineerd met een garage bezoek van de camper, zodat we niet zo zonder huis zitten een hele dag. Op woensdag stoppen we de katten in één kamer terwijl de camper naar de garage gaat. Helaas is het onderdeel wat ze nodig hebben verkeerd geleverd en daardoor moet de camper er donderdag weer heen. We hebben de katten maar in de kamer gelaten.
We hebben afgesproken dat we de camper om 16:00 op kunnen halen. We kunnen dan snel de katten, Lizzy en de laatste spullen terug naar de camper verhuizen voordat de familie thuis komt om 18:00. Helaas wordt Tim gebeld dat het toch wel 17:30 gaat worden en dat wordt krap. Zelf ben ik er niet om te helpen, want ik heb de tekenles.
Terug van de tekenles zie ik dat de camper er niet is. De familie is al wel weer thuis. Het voelt een beetje raar om nu gewoon naar binnen te stappen. Tim is weg om de camper te halen, dus toen ze thuis kwamen, waren alleen de jongens er. Het voelt een beetje raar. We kennen deze mensen niet super goed en de ouders staan al druk te koken. Tim komt gelukkig een kwartier later aangereden. We stoppen de katten snel in de camper, de laatste spullen en Lizzy en dan rijden we naar het treepark. We slapen daar een nachtje. Bij Phil en Siobhan wordt aan de oprit gewerkt en is nu dus geen plek voor ons. Het is een fijne plek, dus we vinden het niet zo erg om hier te staan.
Tijdens dat weekje huis oppassen ging er weer wat mis met land kopen. Ik dacht dat ik nu zou schrijven dat we iets gekocht zouden hebben. Het land in Vendas de Podentes wat Tim eerst niets vond, werd toch nog een aantal keer bekeken door ons. 5000m² met een heel klein huisje erop van 20m2. We konden er best wat van maken. We wisten dat de prijs niet onderhandelbaar was en dat de eigenaar nog wat bomen wilde kappen. We hadden dus een afspraak met de eigenaar om welke bomen het ging. Hij vroeg, welke wil je houden? Huh, welke gaat hij kappen dan? De makelaar vroeg het aan de eigenaar en die zei: alles. 1000m2 staat helemaal vol met bomen en dat loopt over in het echt bos, dat kan je toch niet zomaar gaan kappen? Hij vindt van wel. We vragen hoeveel hij ermee verdiend en hij zegt €1300,-. We bieden hem €1000,- voor de bomen als hij alles laat staan. Hij knikt, maar ruikt duidelijk ook geld, want hij begint over de olijfbomen. Hij wil nog eens €2300,- voor de olijfbomen en anders hakt hij ze allemaal tot een meter boven de grond af. In het Portugees is dit snoeien. De bomen zullen terug groeien, maar je bent het mooie oude uiterlijk wat het nu heeft wel kwijt. Het zijn ongeveer 35 bomen en hij zegt €65,- per boom te krijgen. Ik word zo ontzettend kwaad op die man. Ik loop maar even een eindje weg, want anders hang ik hem op aan zijn eigen boom. Ik voel gewoon dat dit helemaal niet goed gaat komen en moet er van huilen. Ze dim dammen nog wat, Tim, onze makelaar en de eigenaar. Ik loop terug en dan zeggen we dat we €22000,- willen betalen voor het land met alle bomen. Hij moet erover nadenken en moet dan ineens snel weg. Als iemand ter plekke zijn prijs op gaat staan drijven dan komt er ook iets van principes bovendrijven. Vier dagen later belt de eigenaar de makelaar. Hij heeft nog is zijn bomen staan tellen en ons bod is niet hoog genoeg. Onze makelaar zegt dat we dit moeten vergeten. We horen uiteindelijk niet hoeveel hij nou wilde. We zijn er echt poepchagrijnig van, maar die man kon wel dingen blijven verzinnen om de prijs hoger te maken. Lul!
We gaan weer even nieuwe plannen maken en ons concentreren op de keuring van de camper want de camper is eindelijk weer helemaal gemaakt. We gaan een afspraak inplannen, maar waar is ons kentekenbewijs?????? Tim heeft hem aan mij gegeven toen we naar de Algarve gingen. Ik kan mij herinneren dat ik hem terug heb gegeven, maar Tim weet van niets. Beide hebben we hem niet in ons telefoonhoesje zitten en hij ligt ook niet op de pasjes plek. Ik kan de afspraak wel vast maken zonder de kaart voor over een week. Dan kunnen we nog een week zoeken.
Maandag 19 februari is het prachtig weer en ik zet alles wat in de camper zit erbuiten. Ik haal alle kastjes leeg en maak ook gelijk alles schoon. Om 16:00 ben ik uitgepoetst en alles is strak opgeruimd, maar ik heb geen kentekenbewijs gevonden.
Dinsdag ga ik in winkels vragen of ze hem gevonden hebben en ook bij het politiebureau vraag ik het. Op het bureau willen ze wel een officiële vermissing van de pas aanmaken. Het komt dan in de computer en alle Portugese bureaus kunnen dat inzien. Het is super fijn dat ze dat willen doen. Het kost alleen veel tijd en ik heb er eigenlijk niets aan. We hebben geen tijd om te wachten. Voor 15 maart moeten we gekeurd worden.
De rdw doet al een tijdje moeilijk tegen ons omdat we niet meer ingeschreven staan. De rdw is de enige die echt een Nederlandse inschrijving eist. Ik ben dus een beetje huiverig voor het aanvragen van een nieuwe pas. Op mijn.rdw.nl zie ik dat het adres nog op de pelgrimstraat staat. We hebben helemaal geen contact met de nieuwe bewoners en ze hebben nog nooit post bewaard of iets, dus ik weet niet of het goed gaat als de pas daarheen gestuurd wordt. Ik kan proberen om een correspondentie adres aan te vragen, maar officieel mag dat niet als je uitgeschreven bent. Toch probeer ik de adres wijzing te doen. Het duurt vijf dagen tot het verwerkt is.
We gaan lekker bij een all you can eat eten in Coimbra. €15,- pp (Fea €8,-) en geen tijdslimiet. We vreten onszelf helemaal vol.
Nog eens hieper de piep, want de volgende dag is toch ons correspondentie adres goedgekeurd en dat betekend dat we een nieuwe pas naar John kunnen laten sturen. Hij stuurt hem dan naar Portugal zodra hij hem heeft. We verzetten de keuringsafspraak vast naar 4 maart, in de hoop dat de pas voor die tijd bij ons is.
De pas komt zaterdag 24 februari binnen bij John, dus dat ging ook lekker vlot. De 25ste gaat Tim met de jongens naar de bioscoop. Films voor volwassenen blijven origineel gesproken en hebben Portugese onderdertiteling. Als je dan naar een Engels gesproken film gaat dan is dit prima te doen hun. Fea en ik kijken thuis een filmpje.
Ik ben gevraagd om een activiteit te doen op een kinderfeestje. Er komen 15 kindjes en we gaan dromenvangers maken. Ik ben met takken en stof, vast de ringen aan het voorbereiden.
Mijn creativiteit bruist in het rond en ik knutsel me suf. Gelukkig staat internet vol met ideeën.
Maandag de 26ste gaat het kentekenbewijs op de post.
Siobhan komt ons vragen of we nog een weekend op het huis en de dieren willen passen. Het weekend van 10 maart. Voor ons is dat prima natuurlijk.
We hebben toch nog pech met de post, want vrijdag en zaterdag komt het pasje niet aan. We kunnen helaas niet gaan keuren de 4de. Volgend weekend kunnen we ook niet weg omdat we op het huis gaan passen. Gelukkig heb ik gevonden dat je nog twee maanden extra de tijd krijgt om je auto/camper te keuren na de keuringsdatum. Je mag alleen na de verkopen datum niet meer rondrijden. Je mag dan alleen nog naar het keuringsstation rijden en je moet bewijs van de afspraak bij je hebben. Opzich is dat ook nog niet z’n probleem want we staan toch stil in de tuin van Siobhan.
Ik vang niet veel Nederlands nieuws meer op, maar ik hoorde dat de kinkhoest door het land waait. Blijkbaar is dat door heel Europa. Twee jongens van school zitten thuis met een heftige hoest. Nu is kinkhoest helaas al 10 dagen voordat je symptomen krijgt al besmettelijk en Fea hoest ook een beetje. De kinderen van Liza en Jeroen zijn ook aan het hoesten en toevallig had Gry het laatst over Bror, die zo vreselijk hoeste. We hopen dat het verder mee gaat vallen. School laat weten dat de whooping cough onder de schoolkinderen heerst. Eerst zeggen ze dat hoestende kinderen niet naar school moeten komen. Daar komt veel commentaar op, want de hoest kan wel 100 dagen duren en dat is wel lang thuishouden. Helemaal als je bedenkt wat ouders zelf moeten betalen per maand, aan school en je al 10 dagen voor symptomen besmettelijk bent. Dus komt de volgende dag het bericht dat kinderen naar school mogen komen als ze zich fit voelen. Besmetting is haast niet te voorkomen door weg te blijven.
Super fijn dat het gelukt is met het kaartje. Hij zit weer veilig in Tims telefoon.
Donderdag trekken we het huis van Phil en Siobhan weer in. O ja, het is hier zo vreselijk koud en vochtig. We hebben ook weer super veel regen en bewolking. Toch merk je aan de accus dat de dagen langer en lichter zijn. Ze lopen niet zo snel meer leeg en Lizzie hoeft ook niet verhuisd te worden, want de camper doet het ook prima op de zonnepanelen. Tussen de buien door schijnt de zon ook lekker fel. Één nacht regent het zo ontzettend hard en dan ineens gaat het nog harder. Ik denk dat ik het nog nooit zo hard heb horen regenen. Wij slapen deze dagen weer gewoon in de camper. Alleen de jongens slapen in het huis. Ik ga lekker soep koken en een grote lasagna maken nu er genoeg stroom is en de kou is ook wel te doen en lekker iedere dag douchen. Rick en Max hebben logees over en ik knutsel nieuwe voorbeelden voor komende lessen.
We maken een nieuwe afspraak voor de keuring, maar volgende week is er helemaal geen plek vrij. We kunnen vrijdag de 15de. Het is 6 uur rijden en we willen niet teveel van school missen. We puzzelen even met school en de lessen die ik geef, maar dan past het wel.
Fea hoest nog steeds, al is het niet heel heftig, maar Rick hoest sinds zondag ook en hij hoest wel flink. Maandag begint Tim ook te hoesten en ik heb af en toe een kriebel. We gaan toch niet allemaal aan het hoesten?!?!?! Maandag blijven Rick en Fea thuis omdat Rick de hele nacht heeft liggen hoesten en wij en Fea er niet van konden slapen. Max had daar dan weer helemaal geen last van gehad. Fea verveelt zich de hele dag te pletter, dus die stuur ik dinsdag weer naar school. Dinsdagavond laat ik school weten dat de kinderen donderdag niet komen ivm de keuring op vrijdag en dan vraagt ze of we dan niet beter de woensdag thuis kunnen blijven, omdat Rick ziek thuis is en Omdat Fea hoeste. Ik stuur nog dat Fea al een maand hoest en ik heb morgen een les. Het lijkt haar toch beter als we thuis blijven. Er volgt daarna een algemeen bericht van school om toch alle hoestende kinderen thuis te houden.
Dus zijn we vandaag de camper vast ingestapt om richting Spanje te rijden. Nu hebben we ook wat tijd voor site seeing.
