Afgelopen weken lukte het niet meer om na te denken. Dat begon 2 weken geleden. Er was een tieneravond in het dorp en daar was het lekker druk geweest. De dinsdag na de tieneravond bleek er 1 kind met corona tussen de feestgangers te hebben gezeten. Er ontstond een soort paniek onder de ouders en iedereen moest ineens met zekerheid weten of zijn/ haar kind het ook had. Zo ging er dus een hele groep tieners door de teststraat en daar rolde ook weer positieve uitslagen uit. Woensdag hing er een nare sfeer rond school. Iedereen met een snotterbel, al hing die er al 3 weken, werd naar huis gestuurd. Groep 6 werd in quarantaine gezet en broertjes en zusjes werden uit de klassen gehaald. Mijn Max was ook op de tieneravond geweest.
Wij zijn allemaal 1,5 maand geleden al verkouden geweest en alle kindjes in de opvang ook. Wij waren nu net compleet snotvrij. De tieneravond was ondertussen al 5 dagen geleden, dus het zal wel loslopen met Max, maar die schoolsituatie zat me niet lekker, want de volgende groep tieners stond in de rij bij de teststraat. Ik nam een besluit, mijn kinderen bleven voorlopig even thuis van school. Even uit die paniek sfeer. Max en Fea vonden het wel prima. Ik ging ondertussen uitzoeken waarom groep 6 wel in quarantaine zat en groep 8 en 7 met 2 corona besmettingen niet. Wat blijkt, het GGD-advies is: bij 3 besmettingen gaat een klas in quarantaine. Bij 2 besmettingen mag iedereen alles nog doen. Hmmm ik vind het een bijzondere aanpak.
’s Morgens stroomt het huis vol met opvangkinderen. Mijn oudste blijft thuis van school en ligt als een hoopje op de bank. Zijn buik is rustig, maar hij is erg moe. Ik breng de ouders op de hoogte waarom iedereen thuis is. Buikgriep en corona rommelt door de school. Tja we zien allemaal wel hoe het loopt vandaag. Max moet 2x een kwartier online zijn en Fea moet van school ook een paar opdrachten online doen. Verder spelen we de hele dag en is het eigenlijk heel gezellig. Op de schoolapp rommelt de corona verder. Er is nog een klas in quarantaine gezet en op de andere school in het dorp zitten ook al 2 klassen in quarantaine.
Tim komt ’s avonds grauw thuis en voelt ook gerommel in zijn buik. Ik heb geen trek en Max moppert over misselijkheid. Dat wordt een boterham als avondeten, of niets en iedereen vroeg naar bed. Tim en ik knappen eigenlijk ook snel weer op met een beetje bankhangen, maar Max is de Sjaak. Ik hoor ’s avonds gerommel op de badkamer en ga kijken. Max omarmt de wc-pot met zijn dekens half over hem heen, maar er komt niets. Ik stop hem terug in bed met de emmer ernaast. ’s Nachts staat hij ineens in de deuropening. Hoi roep ik en ik val eigenlijk meteen weer in slaap. Tim schiet uit bed en even later word ik wel wakker van de geluiden die Max kotsend produceert. 10 minuten later steekt Max zijn hoofd weer om het hoekje en hij roept opgelucht: het is gelukt hoor mama, ik voel me stukken beter en hij kruipt weer in bed. Tim staat nog even hyper alles na te poetsen. ’s Morgens staat eigenlijk iedereen weer vrij fit op en Tim slaapt nog even uit van zijn nachtelijke werkzaamheden, maar staat daarna ook redelijk fit op, maar we doen die dag wel rustig aan.
’s Zondag komt op de schoolapp binnen dat er nu in Max zijn klas ook 3 besmettingen zijn en zijn klas moet nu in quarantaine. We waren net nog in de Lidl met zijn alle en wandelen nu in het bos. Ik kan er even rustig over nadenken, want wat houdt deze quarantaine nu in? Moeten we allemaal in quarantaine of alleen Max? Max heeft nergens last van en we zijn al 4 dagen niet op school geweest. In mijn ogen is er niet veel veranderd met gister. Ik lees de GGD-brief nog is. Als je in contact bent geweest met iemand die corona heeft dan moet je in quarantaine. Tja hoe weet ik nou zeker of ik in contact ben geweest met iemand met corona? Er kan net wel iemand in de supermarkt langs me zijn gelopen die morgen positief test. En het kind in Max zijn klas die is misschien wel nooit bij Max in de buurt geweest. Max mag op dag 5 testen en dat is morgen al, maar school lijkt er geen rekening mee gehouden te hebben dat Max en 9 kinderen andere kinderen al 4 dagen niet op school zijn geweest en dus morgen kunnen testen en woensdag naar school mogen als zij negatief zijn. De kinderen mogen nu vanaf woensdag testen en dan bij negatieve uitslag donderdag of vrijdag weer naar school. Zonder test mogen ze maandag weer naar school. Max heeft nog steeds geen klachten en we besluiten dat hij de hele week thuisblijft en maandag weer naar school gaat, mits iedereen dan weer een beetje rustig doet op school. Testen zonder klachten vinden wij een beetje onzin.
Maandags beginnen de ouders in de app tips uit te delen over waar je kan testen en dat je op moet schieten als je woensdag nog een plekje wil. Het lijkt wel of mensen geen andere uitweg meer zien dan zo snel mogelijk testen. Ik opper nog even in de groep, dat niet testen ook een optie is en dat het maar 1 schooldag scheelt. Voor de kinderen die al eerder thuis zaten, zoals Max scheelt het zelfs niets. Ik geloof niet dat mijn idee ondersteunt wordt. Ondertussen zijn er ook plannen voor een scoutingkamp voor Rick. Ik krijg een mail dat ze misschien wel een activiteit gaan doen waarbij een qr-code nodig is. Pfff zelfs scouting kan niet meer spontaan op pad, want o wee, je QR is niet op orde. Rick is 12, dus hij hoeft er nog niet aan mee te doen, maar het voelt toch niet meer spontaan en vrij, zoals scouting hoort te zijn. Rick heeft geen zin in het kamp, dus voor ons verder geen gedoe. Max heeft nog wat gedoe, want zijn buik begint weer te rommelen en hij gooit het er allemaal nog maar is uit. Gelukkig meteen in de wc.
Maar woensdag nacht breekt het kotsen weer los. Fea is aan de beurt. Ze klaagde al over misselijkheid toen ze naar bed ging. We zetten er een emmertje naast, maar ze vergeet eraan te denken en ze kotst eerst vol in haar bed voordat wij haar horen. OMG het zit overal en het is zo veel. We ruimen alles op, maken haar bed weer op en leggen een extra laag handdoeken bovenin. Helaas komt golf twee ook in bed terecht. Oke, de laagjes in de was en weer slapen. We drukken haar op haar hart, dat ze de emmer moet gebruiken. Haar lichaam gunt haar weinig rust, maar ze weet wel de emmer te vinden. Tot ze zo moe is en in haar slaap alles van zich af kotst. Je snapt niet dat er nog wat uit komt, maar haar hele bed mag weer in de was. Rond een uur of 4 ’s nachts wordt haar buik eindelijk weer rustig en kunnen we allemaal nog even slapen. ’s Morgens gaat het allemaal wel weer en ze eet wat. Het komt er ’s middags ook weer uit, maar ik ben dan op mijn werk en wonder boven wonder, kom ik de dag prima door. Vrijdags heb ik de opvang weer vol en we maken er een gezellige dag van. Het lijkt ook wel weer rustig te worden in de corona gevallen. Al moest groep 4 inderdaad in quarantaine blijven en na 5 dagen opnieuw testen.
Op zaterdag komt sinterklaas aan in de stad, maar ze hebben bedacht dat je er alleen mag gaan kijken met een QR-code. Niemand begrijpt waarom, want het is buiten. Niemand gaat met elkaar staan knuffelen. Iedereen staat gewoon op zijn eigen. Wij mensen kunnen ook zelf wel bedenken om niet in elkaars nek te gaan staan hijgen, maar de gemeente plaatst grote hekken met zwarte zeilen, zodat je zonder QR-code ook echt niets kan zien. Ik word er een beetje verdrietig van. Hoe kan je nu dit kinderfeest zo verpesten en superieur maken voor mensen met een QR. Ik wil er gewoon niet aan meedoen. Eigenlijk voelen die quarantaines en qr eisen aan als 1 grote MINDFUCK. Kennen jullie dat programma, dat die presentator kan raden wat je denkt, maar dat dan blijkt dat je vooraf helemaal volgestopt bent met hints, zodat je denken beïnvloed is en je dus het gewenste antwoord of de juiste reactie geeft. Je eigen denkvermogen lijkt wel uitgeschakeld. Ik word getipt voor een sinterklaasintocht zonder QR en met een leuke binnenspeeltuin. Ik mag de auto van de buurvrouw lenen, zodat we lekker zelf kunnen weten hoe lang we gaan. Bij de intocht is het een groot feest. De kinderen vinden het geweldig en zelfs de volwassenen vinden het een feestje. We komen allemaal echt een beetje bij. Al suist mijn hoofd een beetje van alle herrie in de binnenspeeltuin. We krijgen ook het verlossende apje dat de dansvoorstelling door gaat voor de kinderen die geen quarantaine hebben.
Bij de dansvoorstelling ben ik vrijwilligster. Ik blijk de enige te zijn voor de dansgroep van mijn dochter. Met 0 instructies sta ik daar met 10 meiden, met nog 41 dansgroepen. Ik moet even schakelen van quarantaines, afstand houden en QR-codes naar deze dans chaos. Ik weet een extra hulpmoeder op te trommelen en er komen langzaamaan wat instructies langsrennen vanuit een gestreste dansjuffrouw. Ook komt de stagiaire ons af en toe helpen. We moeten zorgen dat we over 3 kwartier klaar staan voor de generale, maar die is niet over 3 kwartier, want ze lopen uit, dus ik moet klaarstaan als het nodig is, maar ze weten niet hoe laat en misschien kan het wel niet, want de show begint wel op tijd. De meiden moeten sjaaltjes en kniekousen aan, die ze nog komt brengen en ze mogen make-up op. Ik mag zelf bedenken hoe of wat. Ehhh, iemand die dat begrepen heeft? De dansgroep mist 11 meiden en nu moeten ze zonder nog is te oefenen het podium op? Ik trek de stagiaire aan haar staart of we niet even op de gang kunnen oefenen. Gelukkig vindt ze het ook een goed idee. Het sjaaltje, de kousen en de make-up lukken, het oefenen lukt en we zijn ondertussen ook 10x wezen piesen. Zelfs de generale repetitie op het podium, kan nog net voor de show begint. De meiden zijn er klaar voor. We proppen ons in de gang tussen de andere groepen en wachten tot we aan de beurt zijn. Ik zie allemaal gespannen gezichtjes om me heen. Een van de meisjes pakt mijn hand stevig vast. De juf komt ook aanwaaien en neemt de meiden over om ze mee te nemen het podium op. Ze dansen de sterren van de hemel. Fantastisch en 3 minuten later lopen ze stralend het podium af en zijn we bijna klaar. Nog 1 keer in de rij in de gang voor de grote buiging en dan zit het erop. Het was echt tof om te doen en heerlijk dat er backstage geen corona lijkt te bestaan.
Na alle quarantaines, QR-frustraties, kotst opruimwerkzaamheden en 2 feestdagen, sluit ik deze 12-daagse moe en voldaan af. WHOEZAA. Nu fingers crossed dat de 42 dansgroepjes niet allemaal door de teststraat hoeven. Morgen ben ik even een dagje op vliegtuigstand.