Zwemles, welke ouder kent het niet. Ik heb 3 kinderen dus nu al, niet aan een sluitend, minstens 5 jaar zwemlespret. Bij de eerste ging het wel goed. Mijn zoon had tegelijk zwemles met de zoon van een vriendin van mij, dus het was gezellig een uurtje theedrinken samen. Echt een aanrader en Rick worstelde zich ook redelijk soepel door de lessen heen. Ik vond alleen de overvolle kleedkamer altijd een drama en ik smolt iedere weer een klein stukje. Dus bij zoon 2 had ik een goed idee. Ik plande de zwemles op de vrije dag van mijn man. Veel plezier schat! Het A diploma zwom ook hij vlot binnen. Na onze verhuizing gingen we voor B aan de slag. Max bleef alleen steken op ‘het gat’. Bij A was dat geen probleem, maar bij B moet je 7 meter onder water en dan door ‘het gat’. Hij ging dat dus echt niet doen. Hierdoor mocht hij niet afzwemmen. De juf had een idee, Hij kon voor de les even 1 op 1 komen oefenen, maar Max gaf niet zomaar toe. Mijn man werd het zat, hij kon echt prima zwemmen en hij was helemaal klaar om af te zwemmen, alleen dat gat. bij de volgende keer oefenen riep Tim: Max als je nou niet door dat gat gaat, dan moet je een hele zak wortels leegeten vanavond! Max zag dat zijn vader het meende en zijn weerzin tegen wortels won het en Max zoefde door dat gat heen. 9 punten voor Tim (1 punt aftrek voor het niet pedagogisch handelen). Het was ook nooit meer een probleem. Max zwom zonder moeite af en klaar waren we.
2 jaar later was nummer 3 aan de beurt. Nu Plande we de zwemles op onze gezamenlijke vrije dag, dan konden we om de beurt naar zwemles. De eerste zwemlessen vond Fea enorm spannend. Ze was gewend aan bandjes en hier moest je zwemmen met een zwemvest aan. Ze vertrouwde het niet en in plaats dat de juf daar even tactisch mee om ging, trok de juf mijn Fea gewoon in het bad. Ik was woedend, hoe kan dat mens dat nu doen. Op mijn aandringen werd de zwemles tijdelijk gestopt. We gingen eerst zelf wel aan de slag met vertrouwd worden met dat zwemvest en dat mens mocht mijn kind nooit meer les geven.
Maar mijn Fea zou mijn Fea niet zijn, als zij dit zwemvest niet pertinent bleef weigeren. Als mevrouw iets in haar kop heeft zitten, dan zit het niet in de kont. Gelukkig kwam de zomer eraan en zouden we veel kunnen zwemmen. Na enorm veel geduld, vele keren samen zwemmen, een beetje zeuren en aandringen, lukte het haar toch om vertrouwd te raken met dat zwemvest. Na de zomervakantie konden we weer aan de slag. In overleg met het zwembad voor een andere zweminstructeur, kwamen we bij een jonge zwemmeester terecht en Fea vond hem fantastisch. Hij deed het zo leuk en hij maakte haar zo enthousiast dat ze zich ontwikkelde als een ware zeemeermin. Ze stoof door de zwemlessen heen. De lessen waren opgedeeld in 8 bandjes en voordat we het wisten was ze bij bandje 6 en toen was het gat aan de beurt. Bij bandje 6 dringen ze daar nog niet zo op aan en hoeft hij nog niet zo diep. We gooide er een cadeautje tegenaan. Als ze door het gat zou zwemmen dan kreeg ze een cadeau en bij ieder volgend bandje ook. Ze kon zo mooi zwemmen dat ze toch door mocht naar bandje 7 en na 2 lessen zelfs met kleren aan. We zijn er bijna, dachten we nog. Maar ja bij bandje 7 moet dat gat toch echt diep het water in en dan moeten ze het water in duiken en dan meteen door het gat. Ze dacht waarschijnlijk ik doe dat 1x, dan heb ik het gedaan en krijg ik mijn cadeau, iedereen blij. Dus ze zwom 1x door dat gat en daarna mooi niet meer. De zwemmeester kon hoog en laag springen, maar ze deed het niet. de rest van haar groepke mocht door om af te gaan zwemmen. We kregen de tip om maar is te gaan oefenen op zondag.
Zogezegd, zo gedaan. Ik, de super geduldige moeder, die ook nog is kindercoach is, die zou dat wel is even gaan regelen. Ik ging haar door het gat heen coachen.
Wij gingen dus zwemmen. Ze had er geen zin in, dus ik liet haar het eerste uur gewoon lekker spelen. Toen moesten we toch echt even met het gat aan de gang. We hingen het in het water en ze weigerde meteen om erdoor te gaan. Ik deed het een paar keer voor, maar het hielp niet. Er kwamen een paar kinderen bij en die wilde ook graag een keer. Iedereen sprong vlot door het gat heen. Ik probeerde Fea te verleiden om het een keer te proberen of samen te doen, maar ze bleef weigeren. Ik voelde een soort wanhoop opkomen, want als ze het niet ging proberen, dan waren we straks niets opgeschoten. Ze wilde het wel een keer doen als het gat half boven water was. Wat hebben we daar nu aan dacht ik. Ik begon aan te dringen en daar ging ik de fout in. Ze werd kwaad op mij. Zo kwaad dat ik niets meer tegen haar mocht zeggen. Ze ging 5 meter bij me vandaan zitten blazen als een kat. Ik verloor mijn geduld, ik voelde paniek en ik begon te dreigen. IK GA JOU DANSEN EN TURNEN OPZEGGEN TOT JE DOOR DAT GAT KAN ZWEMMEN EN JE A DIPLOMA HAALD!
O my, wat had ik nou geroepen. Fea was verontwaardigd en boos en verdrietig ik voelde me verloren. Ik had verloren. Hoe ging ik dit nu oplossen? Ik keek even naar de badjuffrouw, maar die zag er niet uit alsof ze van haar kruk wilde komen om te helpen. Ik moest dit zelf weer oplossen. Ik vroeg Fea of we weer lief tegen elkaar konden doen en ik weer wat tegen haar mocht zeggen. Het duurde even en toen draaide ze bij. Ze kroop bij me op schoot en we knuffelde. Ik legde uit dat ze zo mooi kan zwemmen en dat ik zo graag wil dat we oefen om door het gat te kunnen. Ik vroeg of ze dan in ieder geval samen met mij naar het gat wilde kijken en of ze uit wilde leggen wat ze zo eng vond. Dat deden we. Ze legde uit dat ze wel 10 meter diep moest om erdoor te kunnen en dan kon ze ook nog is blijven hangen als ze erdoor ging. Het idee alleen al was doodeng voor haar. We ruimde het gat op, we waren er beide klaar mee en ze ging nog even in het pierenbadje spelen.
Ik zat daar op de rand en ik was zo boos op mezelf. Wat gebeurde daar nou net? Ineens zit mijn engeltje in gedachten op mijn schouder. Ze zei: Sandra als je hier zo boos van wordt, wat raakt het dan bij jezelf? En in gedachte lig ik zelf weer als meisje van 6 jaar in het zwembad. Ik was als enige over in het pierenbadje. Iedereen zwom al in het grote bad, maar ik zonk nog steeds als een baksteen zodra ik de band met kurk van mijn middel haalde. Ik vond het stom en baalde ervan. Uiteindelijk mocht ook ik naar het diepe en dan stond die juf met die haak in mijn nek vanaf de kant tegen me te schreeuwen dat je netjes moest zwemmen en door moest gaan en ik moest zo vreselijk ver onderwater zwemmen. Zwemles was voor mij helemaal geen leuke herinnering en ik was hier mijn zwemlestrauma aan het projecteren op mijn meisje.
Ik kwam weer tot rust. Zwemles is tegenwoordig zoveel leuker en gezelliger dan vroeger. Ze zwemmen niet in vaste groepjes. het systeem is juist zo gemaakt dat iedereen op zijn eigen tempo mag zwemmen . Er zijn er een paar door, maar de groep vult zich vanzelf weer aan. Ik was verdrietig doordat ik zo rot tegen haar had gedaan. Ze was echt bang voor dat gat en ik had de druk enorm groot gemaakt. Eenmaal thuis kroop ze tegen me aan op de bank. Ik sloeg mijn arm om haar heen en zei sorry. Sorry voor mijn boze bui. Ik was niet aardig. Ik meende het niet van je dansen en turnen. Jij mag dat gewoon lekker blijven doen en jij mag zo lang over zwemles doen als je wilt. Zullen we de volgende keer gewoon veel lol maken in het zwembad? Dat gat dat komt vanzelf wel. En zo bleven we nog een hele tijd knuffelend op de bak zitten.
De volgende zwemles zie ik mijn blije zeemeermin weer door het water spartelen en ik geef mijn eigen kleine ik een dikke knuffel. Ik ben trots op haar, want ik ben doorgegaan en ik heb toen wel mooi 3 zwemdiploma’s bij elkaar gezwommen.
Pingback: blog 6 Diploma zwemmen – Heisa in de camper