Sluit je ogen is en zoek is vastigheid onder je voeten? Adem is diep in en uit. Pak even een moment helemaal voor jezelf. Je mag je eigen leven maken. Je mag het even helemaal doen zoals jij het wilt. Wat zou je kiezen? Wat zou jij doen? Wie zou er bij je zijn? In

Afgelopen weken lukte het niet meer om na te denken. Dat begon 2 weken geleden. Er was een tieneravond in het dorp en daar was het lekker druk geweest. De dinsdag na de tieneravond bleek er 1 kind met corona tussen de feestgangers te hebben gezeten. Er ontstond een soort paniek onder de ouders en

Zwemles, voor wie mijn eerdere blog gelezen heeft over ‘het leed dat mijn zwemles heet‘, die weten al dat die zwemlessen best een dingentje waren. Ik kwam mezelf enorm tegen bij het samen oefenen. Het mooie is, dat als je je als volwassenen bewust wordt van een pijn die je als kind hebt opgelopen, dat

Ik val maar meteen met de deur in huis. Ik houd niet van slaapfeestjes. Vroeger vond ik het logeren al niets. Ik ging wel graag bij mijn oma logeren, maar dat was de enige persoon waar het slapen prima ging. Ik heb het echte logeren wel een paar keer geprobeerd, maar ik lag dan in

Bloggen dat is iets wat ik al heel lang geleden wilde gaan doen. Ik ben ook al meerdere keren begonnen, maar dan gingen ze toch de prullenbak in. Of ik plaatste ze op een site die niet online was. Ik durfde niet. In mij zat een stemmetje die riep dat niemand op mijn verhaal zit

Zwemles, welke ouder kent het niet. Ik heb 3 kinderen dus nu al, niet aan een sluitend, minstens 5 jaar zwemlespret. Bij de eerste ging het wel goed. Mijn zoon had tegelijk zwemles met de zoon van een vriendin van mij, dus het was gezellig een uurtje theedrinken samen. Echt een aanrader en Rick worstelde