Maandag 30 mei is het dan tijd voor de katten om hun prik te halen. Rick is toevallig vroeg thuis, dus die gaat snel nog even mee. Hij zit achterin met de katten, die vanuit hun mandje schreeuwen dat ze er geen zin in hebben. Bij de dierenarts mogen ze even los lopen in de praktijk en ze zijn meteen nieuwsgierig en onderzoeken de hele ruimte. Dat nieuwsgierige is wel een goeie voor onze reis. Hopelijk krijgen ze door dat ze iedere keer ergens anders staan en iedere keer opnieuw de omgeving mogen verkennen. Ik probeer ze af en toe te vertellen dat we op reis gaan, maar ze negeren me vooral. De prik doorstaan ze in ieder geval prima en we gaan met ingevulde Europese dierenpaspoorten de deur weer uit. De katten zijn er klaar voor. check!
Rick voelt ook wat onrust en die kruipt ook een nachtje naast me in bed. Tim schuift maar weer een nachtje in een kinderbed. Zelf slaap ik gelukkig wel een stuk beter. Deze dinsdag is de laatste ochtend dat ik voor mijn werk om 7 uur klaar moet staan. Ik weet dat heel veel mensen zo vroeg op staan of zelfs wel vroeger, maar ik ben er niet zo goed in. Het is Tims en mijn laatste werkdag. Al bedenk ik me ineens dat ik iets te enthousiast ben met die uitspraak, want ik werk op donderdag altijd bij een gezin thuis en dat doe ik in juni nog 2x. Die jongens zijn al wat groter en meestal verloopt de tijd vanzelf. Ik heb het niet meer als werkdagen gezien.
Gisteren hebben Tim en ik nog super veel ingepakt en kasten leeggehaald, dus het is wel een beetje een rommelige dag, want overal ligt wel wat. Tim komt vroeg thuis en dat is wel heel gezellig. Rick, Max en Fea zijn thuis en er is een vriendinnetje. het is een gezellige dag, maar dan komt toch het moment ‘van afscheid’ nemen eraan. Ik probeer het maar een beetje luchtig te houden, want anders moeten ik toch een beetje huilen. Ik ga niet alleen de kinderen missen, maar ook het gezellige praatje met de ouders. Ik word nog helemaal verwent met lekkers een mooie reismuziek.
En dan is het klaar. Ook al moet ik nog 2 dagen, we voelen ons werkloos en we kunnen echt alles overhoop halen nu. Dus dat doen we woensdag dan ook. Maar midden in de rommel word ik gebeld, gemeente Baarn, die zouden nog terug bellen. Zowaar krijg ik iemand aan de lijn die onze hele reis begrijpt en precies weet hoe alles werkt. Hulde aan de medewerkster bij gemeente Baarn. We mogen geen briefadres, want dan blijf je ingeschreven staan en dat kan niet met de leerplicht. Verzekeringen moeten niet moeilijk doen, want die kunnen ons gewoon verzekeren. Met een onderzoek van de sociale verzekeringsbank, krijgen we een verklaring dat we verzekeringsplichtig blijven en daarmee moet het lukken. We komen in het register voor niet ingezetene te staan. Het was een verhelderend gesprek. Na nog wat inpakken gaan we lunchen en dan word ik gebeld door de opslag. Er is een probleem. De opslag die we zouden krijgen komt toch niet leeg. WAT! Het is een super vriendelijke jongen die ik aan de lijn heb en hij biedt ons meteen een andere opslag aan, maar helaas wel iets kleiner. Hij maakt er wel een mooie prijs voor, omdat het zo gek loopt. We moeten dus weer terug naar spullen uitzoeken en meer wegdoen. Check!
Donderdag verloopt weer iets minder soepel. Max moet naar de tandarts om 2 melkkiezen te laten trekken. Deze zitten zijn nieuwe kiezen in de weg en zouden onderweg voor problemen kunnen zorgen, met de pasvorm van de beugel of zijn nieuwe kiezen de verkeerde kant op drukken. Max ziet er tegenop natuurlijk. Fea zit als een zoutzak op de bank, te hoesten en te snotteren. Ze voelt zich niet lekker. Een dag met 2 kinderen thuis is niet zo handig, maar het is niet anders. Nadat ik Fea heb afgemeld, springt ze op, zo blij is ze dat ze niet naar school hoeft. Op donderdag en vrijdag heeft ze een inval juf en daar is ze niet z’n fan van. School is wel extra lastig als het niet zo klikt met de juf. Zeker als je de andere 3 dagen een super leuke juf hebt. We gaan dus eerst kiezen trekken, wat gelukkig heel goed verloopt. Max is er na er wel een beetje suf van, maar ik geef hem iets homeopathisch en na een uurtje rusten is hij weer de oude. Wij gaan daarna in ieder geval vol aan het werk met opruimen en inpakken en brengen de eerste dozen weg.
Voor mijn kvk inschrijving heb ik een adres gehuurd. Zo blijf ik dit jaar in ieder geval nog officieel zzper, wie weet wat ik er nog mee ga doen. Ik wil in ieder geval mijn naam K(l)eurig Kind aanhouden. We hebben nu ook een adres waar wat post heen kan als het moet. Het bedrijf scant onze post in en mailt het door. Op deze manier hoeven we bij instanties ook het adres vak niet leeg te laten. Ik hoop hiermee gelijk dat probleem getackeld te hebben. Check!
Vrijdag wil Fea weer niet naar school, zelfde juf, maar dit keer trappen we er niet in. Leuk of niet, vandaag ga je toch echt naar school. zo kunnen wij weer flink spullen wegwerken. Ik zet ook een hele buts spullen op de weggeefhoek. Er reageert iemand op het babyledikantje voor een vluchtelingen opvangcentrum. Ik vraag of ze alle babyspullen wil die ik nog heb staan en dat wil ze wel, dus dat ruimt en gelukkig weegt het wagentje pas 170kg. JOEPIE, die kan ik nog flink vol laden. We rijden snel naar huis, want iedereen komt zo thuis en de 3 opvang jongens worden om 15:00 gebracht. Ik zou bij hun werken, maar het loopt allemaal wat anders en het is het handigst voor hun als ik met ze samen eet. De jongens en mijn jongens zijn dikke vrienden, dus we maken er gewoon een klein feestje van. We gaan met de 5 jongens en Fea hamburgers en frikandellen van de skottel eten en om 18:00uur komen de mensen voor de auto. Tim regelt dat verder alleen en wij eten verder. De mensen zijn enthousiast over de auto en de proefrit verliep prima, dus ze willen hem graag overnemen. We spreken af dat we hem nog 1 week houden om spullen over te verhuizen en dan wordt hij opgehaald. Vanaf zaterdag de 11de hebben we dus geen auto meer, dat zal even wennen worden. We krijgen er een beetje een gek en feestelijk gevoel van. Niet veel later worden de 3 jongens opgehaald en geef ik hun moeder een tour door de camper. Het is zo leuk om ons nieuwe huisje te laten zien.
Ik ben er van de week achter gekomen dat de id kaarten van Max en Fea verlopen tijdens onze reis, KAKKAKKERDEKAK! Juist nu er een lange wachttijd is voor id kaarten. Ik kon een afspraak maken voor 14 juni en heb dat ook gedaan, maar ben bang dat we in de knoei komen met ophalen en onze uitschrijving. Op zaterdagochtend check ik de afsprakenlijst van de gemeente nog een keer en hoop op een uitvaller. We hebben mazzel want 7 juni is er ineens een plekje vrij, Yes, dit geeft ons net wat meer tijd. Met goede zin gaan we verder met inpakken en uitzoeken. Tim helpt me met mijn kast leegruimen en betrapt me als ik eigenlijk wel 10 jurken mee wil nemen de camper in. En ga ik dat oude vod nog in de opslag leggen? uiteindelijk vullen we samen 3 dozen voor de opslag en 3 zakken voor de kledingkliko. Ik snap echt niet dat er nog zoveel uit die kast komt nadat we er al 6 zakken uit hebben gehaald. Ik dacht al die tijd dat mijn kast te klein was, maar zoals Marie Kundo zegt, als je erg geen jippie gevoel van krijgt, gooi het dan weg. Check!
’s Middags gaan we naar de opslag en rijden dan door naar de kermis. Rick is daar heen met een vriendje, dus Max en Fea willen ook even. Met een kwartier ben ik de herrie al zat op de kermis, maar ik sla me er nog een uur doorheen. De kermis kost ook klauwen met geld, dus een kort bezoek is in alle opzichten prettiger haha. Thuis gaan we nog even aan de slag met de kerstspullen.
Zondag is mijn vader jarig, dus we gaan naar Baarn. Tijdens het verbouwen in ons huis, zijn er best veel klusspullen deze kant op gekomen. We proberen alles bij elkaar te zoeken en nemen het mee naar Baarn. Ook onze visjes gaan mee, want die gaan zolang wij reizen bij opa logeren. Ze doorstaan de reis prima en krijgen een mooi plekje op de kast. Veel geluk flip en flap, jullie zijn in goede handen bij opa. Onze eerste huisdieren hebben dus onderdak gevonden. Check!
De lijst met regeldingen begint langzaamaan toch wat korter te worden en dat mag ook wel. Volgende week is de camper aan de beurt voor de trekhaak en een ingebouwde lpg gasaansluiting. Hopelijk komen we ook een beetje door de kleine rommel heen, want die ligt nu overal en dinsdag dan ook echt mijn laatste werkdag. Nog 11 dagen tot de dag van vertrek, check!
