Rick begon vorige week al met vragen. zaterdag 21 mei vraagt Rick weer of er een vriendje mag komen logeren. Mocht je mijn andere blogs hebben gelezen, dan weet je dat het niet zo mijn ding is een Slaapfeestjes. Maar ik gun het Rick nu vooral, omdat het straks allemaal even niet meer kan, dus ik bedacht dat ik gezellig met Fea in de camper kon gaan slapen. Fea vond het een prachtig idee, dus kropen we zaterdagavond samen de camper in. Ik had het weekend ervoor zo heerlijk geslapen, dat ik me er al helemaal op verheugde, maar de slaap kwam niet. Linksom draaien, rechtsom liggen, het lukte niet. Uiteindelijk ben ik wel in slaap gevallen, maar ik werd zo stijf als een plank wakker. Hoe dan, dacht ik. Vorige keer sliep ik zo heerlijk. Ik lag nu aan de andere kant van het bed en daar loopt precies een naad van de matrassen. Misschien licht het daar aan. Ga ik binnenkort weer op de andere helft slapen om te testen en anders moet er toch echt een ander matras komen. Fea wordt gelukkig wel helemaal blij wakker. Terwijl ik nog een beetje wakker lig te worden, maakt Feetje een ontbijtje voor zichzelf, terwijl ze een filmpje kijkt.
Zondag gebruik ik de rest van de dag om de camper leeg te ruimen. We gaan hem morgen weer wegen. Nu gaan we hem zo leeg mogelijk wegen om te zien wat er dan allemaal nog in past. De spullen die we echt mee op reis willen nemen stop ik in de aanhanger. Deze willen we ook wegen om te zien of die niet over zijn gewicht heen gaat. Je ziet, we hebben nog plek over voor wat extra dingen.
Bij het wegen maak ik een klein dansje, want we hebben nog 80 kilo over voor spullen in de camper, maar thuis word ik al minder enthousiast, want 80 kilo is natuurlijk geen drol. Onze hoop is dus gevestigd op de aanhanger. Het idee is om de stoelen bovenop te plaatsen en dan is er nog best veel ruimte voor wat spullen. Nu moeten we hem alleen nog wegen en hopen dat er meer in kan. Dit staat voor volgende week op de planning.
Ondertussen hoop ik om weer een keer goed te slapen, maar het lukt niet zo. mijn hoofd zit te vol met alles wat we moeten regelen. Ik heb het een beetje voor me uitgeschoven, want ik heb al gemerkt, dat instanties niet snappen wat we gaan doen en het past ook niet binnen de Nederlandse regeltjes. Woensdag belt Rick zijn mentor en die zegt dat we toch echt een afscheidsdatum van school moeten gaan plannen en ze heeft gelijk. 17 juni vertrekken we dus het wordt wel tijd voor een beetje datumsprikken. Ik heb ook al aan de jongens en Fea gemerkt dat die een beetje tegen dat afscheid aan zitten te hikken. Het lijkt me niet fijn om op de 17de van alles tegelijk afscheid te nemen, dus ik besluit terplekke dat het afscheid van Rick op de 13de zal zijn en als ik even later voor Max en Fea op het schoolplein sta, bespreek ik dat zij de 14de alleen nog even afscheid komen nemen op school. Zij hebben de 13de een studiedag.
Nu we dan toch datums hebben, komt mijn regeldrift omhoog en ik besluit een rondje instanties te bellen. Het wordt een feestje zo blijkt. De mevrouw van de gemeente snapt er helemaal niets van, als ik om de regels rond de leerplicht vraag. We willen graag een briefadres, maar het is me niet helemaal duidelijk of dit wel mag van de leerplicht. Met een briefadres blijf je, zeg maar, met 1 teen in Nederland staan en dat kan een probleem zijn. Als ik aangeef dat het briefadres bij familie in Baarn moet komen, is ze er snel klaar mee. Ik moet het daar maar gaan vragen. Ze wil de afspraak plannen en vraagt naar ons toekomstige adres. Ik vertel dat dat er niet is en ik krijg als snauw: U weet toch wel waar u naartoe gaat! Ehh nee, we gaan rondreizen. Ze gaat verder met het inplannen van onze emigratie. Ik verbeter haar dat we dat helemaal niet gaan doen,we gaan een hele lange reis maken, vertel ik nog maar eens. Ze snapt er geen kl… van. De datum staat in ieder geval geplant, dat Tim ons hele gezin uitschrijft, op het gemeente huis. Heel bijzonder dat Tim in zijn eentje ons hele gezin mag uitschrijven. Het zal je als vrouw gebeuren, dat je man dat even geregeld heeft zonder dat je het weet, haha. Voor de zekerheid gaan we toch maar met zijn alle naar de afspraak. ook zit er nu speling tussen de laatste schooldag en de uitschrijfdatum van 17 juni. Ik bel gelijk naar het gemeentehuis in Baarn, daar zit geloof ik alleen nog een stagiaire, ze weet namelijk niets en iedereen die er wel wat van weet, die heeft al vrij in verband met hemelvaart. Blijkbaar duurt die hemelvaart in ambtenarenland wel 5 dagen! Maandag word ik erover terug gebeld. Ik bel de kvk en die vertelt dat een briefadres niet voldoende is om mijn kvk actief te houden. Wat ik kan doen is een zogenaamd bezoekadres te huren. Klinkt een beetje omslachtig, maar als ik er op google dan kan dat inderdaad. Het lost misschien zelfs ons briefadres probleem om. Laat ik gewoon al onze post die kant op gaan. Zij scannen alle post in en mailen alles door. Iets om verder uit te zoeken, of dit ook met onze verzekeringen kan. Dan kunnen we mooi die ene teen die voor het briefadres in Nederland moet blijven, ook meenemen.
Donderdag is voor ons dan ook de hemelvaart aangebroken. Even een dagje met zijn vijven. We hebben een camperritje op de planning staan, want de poezen moeten weer even oefenen. Ik heb ze vriendelijk gedrogeerd met bachbloesem druppels en prop ze dan in de camper. Dit keer doen we ze in een mand. Hier paste ze altijd met zijn tweeën in, maar Sik is er toch iets te flink voor geworden. Lientje laten we los in de camper, want die ging de vorige keer gewoon op een bed liggen tot de rit voorbij was. Sik zit dus in de mand, maar we zijn nog geen 5 minuten onderweg of hij breekt die hele mand af en hangt met zijn kop in de verdrukking half uit de mand. Plan B, als we toch met lege kastjes moeten rijden, dan kan Sik wel in een kastje. Ik stop hem in de bak onder de bank. Die heeft luchtrooster en is vrij ruim, dus bijna net een kattenmand. We rijden naar de dierenarts in Beek, daar krijgen de katten maandag hun prikjes voor het reizen. Om als kat in Europa te mogen reizen, moeten ze een rabiës prik gehad hebben, gechipt zijn en een Europees dierenpaspoort hebben, anders kunnen de katten bij een controle in beslag worden genomen. De holistische dierenarts die ik gevonden heb, die begeleid de prikjes met homeopathie en we moeten er dus heen om homeopathische druppels te gaan halen. Deze druppels verminderen de kans op vervelende bijwerkingen van de prikjes. Daar aangekomen, zijn er geen druppels te vinden en daar baal ik een beetje van, maar voor de katten is de rit wel goed. We blijven nog een tijdje in de berm staan om de katten weer rustig te laten worden. Sikkie moet persé voorin de camper zitten. Op mijn stoel gaat hij lekker liggen, al ademt hij nog wel wat snel. We vinden het een best geslaagde oefenronde. Volgende week mogen ze weer oefenen als we voor de echt prikken gaan.
Vrijdag komt er naast mijn werk eigenlijk niet zoveel meer uit mijn handen. Ik slaap nu al een week slecht en dat gaat toch zijn tol eisen. Rick, Max en Fea spelen vandaag gezellig met de opvang kindjes, dus dat gedeelte van de dag vliegt voorbij. Vandaag neem ik afscheid van de baby van de opvang. Ik probeer het maar een beetje luchtig te houden, want ik merk dat ik er toch een beetje emo van wordt. De twee jongens die komende dinsdag voor het laatst komen, die zijn beide als baby bij mij gekomen en voor de ene is dat ruim een jaar geleden en voor de andere al 2 jaar. Je ziet die jongens toch zo mooi groeien en ontwikkelen en ze snappen er niets van dat ze straks ineens niet meer bij mij komen, maar naar iemand anders gaan. Ik ga ze in ieder geval missen en ook hun ouders met wie ik altijd even gezellig klets. Als iedereen opgehaald is, pak ik toch nog even snel een doos in.
Zaterdag merk ik dat ik gewoon niet uit mijn bed kan komen. Ik wil nog wel een dagje doorslapen lijkt het wel. Ik sleep mezelf eruit en besluit om even flink wat spullen in te gaan pakken. Maar dan komt er een apje dat de druppels klaar staan bij de dierenarts. Kak, net vandaag is Tim met de auto naar zijn werk en vanmiddag wil ik even naar mijn moestuin om wat spullen te brengen en de tuin iets netter te maken voor de mensen die hem gaan gebruiken dit jaar. Ook hoop ik daar een beetje mijn rust te kunnen vinden. Ik besluit het inpakken na het tuinieren te doen en dan nu de auto op te halen bij Tim. Feetje en ik stappen een half uur later in de trein. Fea vindt het heel gezellig om even door de stad te lopen en ik had haar nog beloofd om nieuwe schoentjes te gaan halen, omdat ze 7 paar oude schoenen weg heeft gedaan. Na het mini winkelen, rijden we weer naar Beek voor de druppels en dan vlug weer naar huis, want Fea heeft een kinderfeestje. Als ik terug ben van Fea wegbrengen prak ik mijn hele fiets vol met tuinspullen en stekkies en ga even naar mijn tuin. Ik heb niet veel moeite met mijn huis en alle spullen weg te doen, maar mijn tuin een jaar moeten missen, dat vind ik toch heel wat. Tijdens het reizen gaan we natuurlijk genoeg natuur zien, maar ja, dat is niet mijn eigen plekje. Wel ben ik op de dinsdagavonden een wildpluk cursus aan het doen. Kan ik straks als een heks een natuursoepje maken van zelf geplukte kruiden. Na een uurtje in de tuin merk ik dat er niets meer uit mijn handen komt. Ik lummel nog een uurtje rond en ga dan naar huis en pak niets meer in. Ik moet echt even zitten en om mijn hoofd stil te zetten, ga ik een beetje dom in mijn telefoon zitten neuzen.
Zondagmorgen wordt Fea vroeg wakker. Ze ligt naast me in bed. De laatste tijd doet ze dat wel vaker, dat komt vast door de spanning. Ze gaat beneden lekker tv kijken en ik wil verder slapen. Helaas is mijn hoofd alweer aangesprongen en mijn gedachten springen alle kanten op. Zoals de Achterhoekers zo mooi zeggen, ze hebt de knollen op, en dat is het. Ik ben gewoon echt wel moe aan het worden van al het regelen. Toch kunnen we nog niet achterover zitten. Juist vandaag moeten we aan de gang, dus trekt Tim een kast leeg en hij zet alles in de woonkamer. We zoeken het samen uit, 2 dozen voor de opslag en 3 voor kringloop. Ik zet wat opvangspullen op de weggeefhoek, marktplaats en vinted. Hopelijk krijgen we er hier en daar nog wat euro’s voor. Zijn we toch weer goed bezig geweest.
Nog 21 dagen voor we vertrekken…..