2 januari gaan Fea en ik op stap. We gaan naar Porto om de jongens op te halen, maar dat hoeft pas om 23:00 uur. We gaan dus eerst winkelen. Iedereen keer als ik ga winkelen dan merk ik weer dat ik dat helemaal verleerd ben. Ik vind de meeste kledingzaken kleurloos en je komt nooit meer in een stad dat je denkt, he die winkel die ken ik niet. Hier in Portugal zijn dezelfde winkels als in iedere grote stad. Toch loop ik graag even rond in een stad, maar dan meer om de sfeer, de gebouwen en hopelijk een onbekend winkeltje. Porto kennen we nog niet, dus dat maakt het wel heel leuk.
Om 20:00 zijn we uit gewinkeld en gegeten, dat is dan weer niet zo handig haha. Tim en de jongens zitten nog niet eens in het vliegtuig. Ik Google even voor een bioscoop, maar dan zijn we om 22:50 pas klaar. Tim apt me dat ze vertraging hebben en stelt voor dat we naar de bios gaan haha. Ik vind een bios, 10 minuten van het vliegveld en hij is 22:50 afgelopen en met hun vertraging hoeven ze niet eens op ons te wachten. Wij racen snel naar de bios voor Viana 2 en Tim stapt het vliegtuig in met bijna een uur vertraging. Uiteindelijk komen ze pas om 24:00 aan. Iedereen is doodmoe en we moeten nog 1:40 uur rijden om thuis te komen.
Iedereen is moe, maar tussendoor wordt er toch alweer geklust. Tim sloopt de rest van de oude vloer eruit.
Deze boomstam zit alleen nog in de weg. Hier ruste alle oude balken op. We kunnen nu goed zien dat hij niet ver de muur in gaat en de stenen er omheen zitten al los. We twijfelde om een deel te laten zitten als leuk oud detail, maar hij zit aan alle kanten in de weg. We besluiten hem er toch helemaal uit te halen. De kettingzaag gaat erin!
Wat leuk hè, die schatten uit het huis. In de muur vinden we nog twee sleutels. Een oude steeksleutel en een oude hamer, uit één stuk hout. De schatten krijgen weer een mooi plekje in ons huis als het klaar is.
Rick is naar school geweest op zijn fiets en op de weg naar huis vindt hij een hond in de berm. Hij belt me op en ik zit al in de auto om Max ergens heen te brengen dus ik rij meteen naar hem toe. Er is niet veel over van de hond, maar hij leeft nog. Hij stinkt ook heel erg. Ik bel de dierenarts en die zegt meteen dat ze hem niet willen. Ik moet een ander nummer bellen. Die willen wel helpen, maar moeten eerst mensen zoeken die me kunnen helpen en ze vragen waar ik ben. Moeilijk uit te leggen, want het is een zandpad tussen bos en grasland. Ik moet maar wachten. Ondertussen proberen we de hond in een doos te krijgen, maar hij tilt zijn lip op als ik hem wil oppakken. Hmmmm…….. Ik bel een vriendin en die komt helpen. Ze heeft hondenkoekjes mee, maar zodra de hond haar ziet schiet hij zelf de doos al in. Ik zeg dat ik hem niet naar de dierenarts mag brengen en zei zegt dat ze van niets weet, dus we laden de hond in haar auto en zij brengt hem toch naar de dierenarts. Ze willen hem eerst weigeren, maar dan nemen ze hem toch aan. Het is heel triest, maar alles zit vol hier met zwerfdieren. Ik weet niet of ze deze hond een kans gaan geven. Ik vraag er verder niet naar. Euthanasie of een kans, beide is beter dan sterven op een koud bospad denk ik dan maar. Hij had trouwens een blauw touw om zijn nek geknoopt zitten, dus we denken toch een gedumpte hond. Het is heel triest hoe sommige met dieren om gaan.
De volgende dag heb ik het heen en weer. Max heeft saxofoon les, dat kost hier maar €30,- voor een heel jaar les. Fea gaat kennismaken om ook muziekles te gaan volgen. Rick gaat naar zijn vriendin. Fea moet daarna mee naar een winkel om een cadeautje te kopen om daarna naar een feestje te gaan en dan terug naar Max om die dan ook naar Rick en vriendin te brengen. Max zijn vriend is ook bij muziekles en gaat richting Rick en of ik even lang zij huis kan om…..
Kak, ik was niet helemaal scherp meer en ik heb een aanrijding. Het ging zacht, maar toch hard genoeg voor een deuk. Ik kwam van rechts, maar daar doen de Portugezen niet aan (wettelijk gezien wel). Ik sta wel ver naar links op de weg. Ik weet het niet meer. Ik zie die auto ineens. Ik zie de man erin, we maken oogcontact, ik zie een klein ventje naast hem en ik heb twee jongens achterin en ik zie de auto achter hem ook vol in de ankers gaan en uitwijken. Ik heb mezelf volledig schrap gezet voor de botsing. De man is gelukkig super relaxt. Zijn broer zit in de auto achter hem en die vangt snel het jongetje op. Wij zijn heel dichtbij het huis van Max zijn vriend, dus ik stuur de jongens lopend die kant op. Ff bijkomen. De man pakt een schadeformulier en gaat die invullen. Kan gebeuren zegt hij, niemand is gewond. Ik vind het zo stom dat we gebotst zijn. Het nieuws gaat blijkbaar snel rond, want de ene na de andere Portugees komt langsrijden om even te kijken wat er gebeurt is.
Als ik weer thuis ben dan heeft Tim onze garage al gebeld en we mogen meteen even langsrijden voor een eerste indruk. De monteur schuift gelijk onder de auto om de deuk eruit te drukken.
Het mistlampje moet vervangen worden en alles sluit wat minder mooi aan, maar verder valt het enorm mee.
Ik app de man of we het ook zonder verzekering op kunnen lossen. Hij appt terug dat het zonder verzekering kan en dat ik hem dan €200,- kan geven. Ehh. Ik app het voorstel terug om ieder zijn eigen auto te regelen omdat we beide niet op zaten te letten en dat ik wel van rechts kwam. Hij wil daarvoor eerst in overleg met zijn verzekering.
Ik laat het allemaal eerst maar even zakken.
Er staat een city tripje op de planning voor de jongens. Ze gaan met school naar Porto. Ze gaan de streetart bekijken en naar een escape room. Als school opdracht ga ik met de kinderen hun naam in graffiti schrijven. Ik meld me ook aan als hulpouder. Porto smaakte wel naar meer.
Ondertussen ben ik ook een plan aan het bedenken om weer aan het werk te gaan. Het gaat online werk worden. Ik heb met iemand gesproken die zegt dat ik met mijn ervaring wel als Virtual Assistant aan de gang kan. Hiervoor gaan we ons officieel in Portugal inschrijven, zodat ik een eigen bedrijf kan starten. Verder ben ik me aan het oriënteren wat ik dan als VA precies kan gaan doen. Ook wordt er door geklust.
En als alle balken zitten dan kan de osb er tegenaan. De osb gaat aan de onderkant van de balken. Zo vormt er een bak en die vullen we met een mengsel van kurk snippers, hout snippers en een handje lime poeder. Dit moet een super goed isolerende en vocht regulerende laag vormen. De onderste verdieping van ons huis ziet er al heel anders uit zo zonder rotte balken en vol in het licht, maar het is er wel goed koud en het loopt hier vol met water bij veel regen. We hebben super mazzel dat het al zo lang droog is.
Ik mag mee op schoolreisje. De kinderen slapen een nachtje in een hostel met twee leraren. Ik en een andere moeder zitten om de hoek in een hotel. We hebben het super gezellig. Zij heeft al een zaak en werkt online, dus we praten veel. Als ik vertel over mijn coaching opleiding, vraagt ze waarom ik dan als VA wil gaan werken en niet als online coach. Goede vraag! Het is voor mij een beetje de makkelijkste weg kiezen en als ik me dat realiseer dan praten we verder hoe ik als online coach aan de gang kan. Ze kan me helpen om alles op de rit te krijgen. We hebben een hele gezellige avond samen onder het genot van een glaasje port. Portugal heeft me aan de drank gekregen haha.
De volgende dag gaan we nog naar een galerij met de klas en dan reizen we weer naar huis. Dit was de eerste city trip van de leraar en de planning kan iets beter, maar wat leuk groep is het. Met 20 pubers op pad is toch niet niks, maar ze deden het allemaal super en ik hoefde er maar een paar aan hun oor bij eens snoep automaat vandaan te trekken om de bus niet te missen.
In volle vaart klussen we verder en als het osb zit dan vullen we de vloer. Er wordt hier de komende tijd flink wat regen verwacht en de kurk was moeilijk droog te houden. Nu kan het de vloer in. Wij halen osb bij voor er bovenop. We gaan voorlopig nog geen eindvloer leggen, want er moet nog zoveel gebeuren. Eerst maar osb en verder klussen, maar ondertussen toch ook het huis bewoonbaar maken. De camper zijn we allemaal wel een beetje zat.
Klusser de klus en dan ligt de osb ook bovenop. Zo, dat is even een ander gezicht. Het is ineens een huisje en het is ons huisje. Nu is het net of we de vloer er in één dag in hebben gelegd, maar tussendoor gebeurde er vanalles. De accu van de camper is kapot, dus de garage meneer kwam die eruit halen. Wij hebben echt z’n fijne garage gevonden in ons dorp. Onze auto voelde zich een beetje jaloers en ook die accu stopte ermee. Na drie keer stilstaan in een week hebben we die ook maar gelijk vervangen. Het ligt niet aan de botsing zegt de garage meneer. Dikke pech dat alles tegelijk komt.
Vanaf 21 januari zijn wij inwoners van Portugal en zijn wij niet langer zwervers.
Nu hard aan het werk voor een website voor mijn nieuwe bedrijf:
De voorspelde regen barst ook goed los. Het hoost af en toe als een malle. Grappig hoe wij zeggen het regent pijpenstelen en in het Engels is het: it’s raining cats and dogs. Het is in ieder geval heftig en hier en daar ontstaan er dan riviertjes en zandwegentjes stromen weg. De zandweg langs de camperplaats heeft het ook zwaar. De weg is van de gemeente, dus we kunnen er niet zoveel mee. We gooien er steeds weer fijn puin op, maar dat stroomt ook weer weg. Nou ja, zo komen we wel van het puin af haha.
Hopelijk kan ik in het volgende blog schrijven dat we in ons huis wonen/camperen. Iemand die nog een camper wil kopen? De onze gaat de verkoop in, met een gloednieuwe accu.
Wat willen jullie hard! Maar gelukkig nemen jullie ook tijd voor leuke dingen. Maarre… hoeveel uur heb jij in een dag? Je doet zo veel, niet normaal! Het huis wordt echt al prachtig!
We willen gewoon echt heel graag de camper uit. Echt heel graag.