Zo staan we er dus bij, bij Phil en Siobhan en de camper blokkeerd het zicht op de snelweg, maar die zit dus super dichtbij. Toen Phil en Siobhan dit huis kochten drie jaar geleden, toen werd de snelweg nog weinig gebruikt en was het heel rustig. Nu is de snelweg lang niet zo druk als een Nederlandse, maar toch een stuk drukker dan drie jaar geleden. Voor ons in ieder geval, ieder dag de herinnering dat we blij zijn dat we een huis gevonden hebben zonder snelweg geluiden.
20 april krijgen we visite van een ander camper gezin. We hebben hun vorig jaar ontmoet toen we bij het expertreepark stonden en Fea en hij Dochter hadden meteen een klik. Zij moesten nog terug naar Nederland, maar nu zijn ze ook opzoek naar een huis in midden Portugal. Super leuk om elkaar weer te zien. We lijden hun rond op ons land en dan valt me op dat de palen, waarmee de grens van ons land wordt aangegeven, een halve meter op ons land verplaats zijn. Het is de linkerkant naast ons land. We hebben de eigenaar nog nooit gezien, want die woont erelgens in een stad. Het is een stuk land met een ruïne. Over dit land loopt een weg naar ons land. Dit weggetje is versperd met drie palen. De palen lopen tot bovenaan ons land en de laaste drie palen zijn dus verplaats. Best wel gek eigenlijk. Ik zoek de oude gaten op en zet de palen weer terug. We lachen er verder maar om en we hopen dat er geen gemekker komt. We gaan lekker borrelen met onze visite en ze zeggen nog dat ze op tijd weer naar de camper moeten (ze zijn met de auto gekomen), maar voordat we het door hebben is het al half 6. Ze springen uit hun stoelen om snel naar huis te gaan. Wij hadden gedacht om nog te klussen na hun bezoek, maar voor ons gaat dat ook niet meer lukken. Wij moeten ook terug naar onze camper voor het avondeten. Dat is dus toch wel gedoe hoor een huis hebben en dan nog verderop in een camper zitten.
Ik heb even navraag gedaan bij de vorige eigenaresse van het huis. Zij vertelt dat de grenspalen, twee jaar geleden, neer zijn gezet samen met de eigenaar en de makelaar toen zij het ging kopen. Er is ook een soort kadaster aangemaakt aan de hand van die palen.
Ter info: In Portugal worden landgrenzen aangegeven met palen met een lintje of oude fles erop. Niets is officieel geregistreerd. Oude mensen uit de omgeving weten de grenzen en in de papieren staat vaak, land loopt van rivier tot grote eik en de andere bomen die erop staan worden benoemd. Onze 12 olijfbomen staan in het koopcontract. Ze zijn sinds een paar jaar een soort online kadaster aan het maken, maar dit is nog vrijwillig en niet 100% bindend bij een conflict met buren. Wij hebben deze registratie in ieder geval wel.
We gaan weer aan de klus. De schoorsteen van de keuken moet eraan geloven. De schouw is super groot en laag, dus die moet weg en met een schoorsteen moet je van boven naar beneden slopen. De rand van de schouw is een steunbalk. Tim gaat het dak op en tikt hem steen voor steen kapot. Ik probeer ook een beetje te filmen wat we doen dus hier is er een filmpje van: https://youtu.be/_EE6MXEEJ6w?si=bsuUhE-GtLgjCQ_k
De schoolproject van de jongens was wat rommelig met komen en gaan van leraren. Ook miste ze een leidinggevende voor het project. Degene die het zou gaan doen, die werd vlak voor de start ernstig ziek. Gelukkig is een oude leraar van de basisschool die weg was gegaan, weer teruggekomen en hij gaat nu het voortgezetonderwijs leiden. Het is een hele fijne rustige man. Enorm muzikaal en creatief. Iedereen heeft er zin in en zijn eerste dag begint hij goed met een flinke wandeling. Vanaf school loop je in een half uur omhoog langs de rivier naar de waterval. Zo na een voorjaar met veel regen stroomt hij flink. De kinderen hadden de hele morgen opdrachten te doen rond deze plek. Heerlijk!
Wij klussen weer verder. Dat slopen van Tim is leuk, maar we moeten ook alle rommel verslepen naar ons land, daar maken we een puinberg. Dit betekend, de puin in emmers en dan trapje voor ons huis af, de weg oversteken en trapje van ons land op. Daar neergooien en herhalen tot de keukenvloer weer leeg is. Één voordeel van de kinkhoest, ik kan de stof niet verdragen en het heen en weer sjouwen maakt me weer aan het hoesten. Ik heb dus geen echt klachten zolang ik niets doe, maar het zit er nog wel. Arme Tim.
Ik kan dus nog niet zo hard werken, maar ik kan wel goed plannen maken. Zo krijgen wij een kleine caravan aangeboden van Dino. Ik heb het idee om die te kopen en vanbinnen op te knappen. We kunnen hem dan verhuren voor wat inkomsten. Ik ben ook nog een plan aan het uitwerken voor de camperplek. Het bovenste terras moet level gemaakt worden om er campers op te kunnen ontvangen en een stukje lager om van de weg op ons land te komen. We zullen dan grond overhouden en een muur nodig hebben. We hebben bedacht om steenkorven te gaan gebruiken. Het terras wordt dan uiteindelijk 19 meter breed en 12 meter diep met dit uitzicht:
De steenkorven en de graafmachine met machinist zijn besteld. Ook de caravan besluit ik te kopen. Er lopen nu dus drie projecten door elkaar. De camperplaats, de caravan en de keuken. Tim wordt tureluurs van mij en ik volg nog steeds lekker een cursus haha. Maar op donderdag 25 april merk ik dat mijn energie weer terug is en ik kan ineens weer een hele dag werken whoop whoop.
Hier een filmpje over de camperplaats: https://youtu.be/DXDF-EA0goE?si=8DWV55mMUEqLDWAR
De caravan: om de caravan op ons land te krijgen moet we over het stukje land van de onbekende buurman en door de drie palen die de route blokkeren. We vragen aan de andere buurman of we dat mogen doen. Hij doet er een beetje vaag over. Het mag niet, maar hij heeft het 50 jaar lang wel gedaan en hij kan niet helpen, maar hij kent wel iemand met een trekker. We worden er niet veel wijzer van. We hebben nog een opstakel, er zit een boomstronk in de weg.
Gelukkig wil een vader van school zijn kettingzaag er wel inzetten, want uitgraven lukt ons echt niet. Tim mag van iemand een 4×4 lenen en we besluiten de drie paaltjes even weg te halen. We plannen de caravan verhuizing op 6 mei.
2 mei heb ik mijn laatste cursusdag en Tim heeft hulps van Sil op ons land en de vader van school komt de stronk wegzagen. We zijn dus lekker bezig allemaal. De komende dagen zal ik mijn permacultuur presentatie voorbereiden. 7 mei ga ik het design voor ons eigen land presenteren.
3 mei gaan we een flink stuk rijden. Als warmtebron voor de keuken wil ik een hout fornuis. Deze kan de keuken warm houden, maar kunnen we ook gebruiken om op te koken. Ze staan veel op facebook marktplaats, maar ze zijn vaak verroest van top tot teen. Ik heb er nu een gevonden met weinig roest maar wel 50 minuten rijden. We besluiten het te doen en hem te gaan halen. We komen bij een man uit met een enorme schuur vol spullen. We geven aan dat we het fornuis willen (hij spreekt geen Engels) en dan wenkt hij ons. We moeten mee de schuur in naar een volgende schuur. Het staat daar helemaal vol met spullen. Het lijkt op een grote kringloophal. Ik kijk mijn ogen uit en zou vanalles willen kopen. Als we de schuur rond zijn gegaan, wat haast niet kan, want echt alles staat vol, neemt de man ons mee naar nog een schuur. Ook deze staat vol en er staat een schattige spiegel. Ik mag de spiegel voor €15,- meenemen en ik krijg €10,- korting op het fornuis. Ik beloof de man nog eens terug te komen als mijn huis af is.
Sommige dagen weet ik niet eens meer wat we gedaan hebben. Soms is het gewoon alleen puinruimen en niet nadenken.
6 mei gaan we de caravan halen. Ik heb er super veel zin in. We hebben wat hulp ingeschakeld voor als de caravan een stuk over het land geduwd moet worden.
Op naar mijn presentatie.
Ik heb alles van ons land geïntenvariseerd. Alle risicos benoemd en alle factoren waar we rekening mee moeten houden. Ons land is ingedeeld in zones en de zones zijn weer multifunctioneel ingedeeld. Iedere zone heb ik compleet uitgeschreven met wat er is en wat ik toe wil voegen. De planten namen zijn wel een uitdaging in het Engels. De presentatie loopt ook goed en de leraar heeft weinig op of aanmerkingen.
Deze cursus was zo leuk!
Ik ben ook nog druk met knutselen op school en mijn meiden knutsel club.
Ik ben een soort bubbelende ideeën box. Wat trouwens best vermoeiend is. Alle andere vorderingen ga ik in een volgende blog vertellen. Ik zal er niet te lang mee wachten.
Nou, wat een saai leven hebben jullie zeg😂. Sterkte met het vervelen 🤭
Komt goed. Ik heb in de rust momenten een 1000 stukjes puzzel gemaakt. Om maar niet helemaal stil te hoeven zitten haha