Na het zien van het land en het huis, vraag ik naar het nummer van de eigenaren. Ook app ik Hagira, zij kan ons helpen met de Portugese communicatie. Hagira reageert meteen en wil al aan de gang, maar Gary reageert niet. Eerst maar weer slapen dus en dat lukt helemaal niet. Ik wil meer weten!
Vrijdagochtend brengen we de kinderen naar de forestschool en wij hebben een regeldag. Tim moet een nieuwe handtekening zetten bij de bank, want de eerste zijn ze ergens verloren. We moeten boodschappen doen en de was. Bij de bank hebben we pech. Er is vannacht een blikseminslag geweest en hun hele systeem ligt plat. De man verontschuldigd zich wel 20x, omdat we voor niets zijn gekomen, maar het is niet anders.
Om 12:00uur krijg ik eindelijk het nummer en ik stuur het snel door naar Hagira. Super irritant dat ik alles via andere mensen moet zien te regelen.
’s Avonds is er een pizza party bij the larder. Dit is een mini winkeltje van de community. Op deze manier kopen ze dingen groot in en kan je ze in porties kopen. Het meeste is biologisch en lokaal. Super fijn te zien hoeveel mensen ons al kennen en het leuk vinden om ons te zien op het feestje. Ik ben zelfs gestrikt om mee te zingen met Dino. We krijgen nog een tuin aangeboden om te komen staan in september en Jonty weet misschien nog iemand die iets te koop heeft. Ook de makelaar stuurt een bericht en weet nog iets. Het voelt alsof we op het verkeerde moment naar Nederland gaan. Er lijkt vanalles te gaan lopen.
Van de vrijdag pizzaparty, rollen we zo de bbq en balls party in op zaterdag haha. De mannen gaan eerst voetballen en ik neem even de tijd voor mezelf. Even yoga en een rustig ontbijt. Hagira apt dat we vanavond om 17:00uur kunnen gaan kijken. We spreken ergens in het dorp af, om vanaf daar samen naar het land te rijden. De vrouw met wie Jonty me in contact heeft gebracht die heeft niets voor ons en het huis en land van de makelaar is veel te duur. Zo lost er toch al het één en ander op.
Na de bbq moeten we al afscheid nemen van de eerste mensen. We zullen hun in september pas weer zien. Ik krijg er een beetje buikpijn van.
Om 17:00uur zijn wij op de afgesproken plek. Hagira is er ook, maar de eigenaresse niet. Na 45 minuten en een paar keer bellen geven we het op. Ze reageert niet en lijkt niet te komen. Dit voelt wel als een domper. Hagira vertelt ook dat de vrouw het steeds over een ruïne heeft en wat wij gezien hebben is een huis hmmmm. ’s Avonds laat appt Hagira dat de vrouw toch nog was gekomen en dat zij samen met haar naar de plek is gegaan. Maandag kan ze ons meenemen naar de ruïne. We gaan ons maandag maar laten verrassen.
We hebben deze zondag even een dag van niets gepland. We zijn gewoon moe van alles. We hebben nog genoeg te kletsen hier, want het camper gezin #Hubersopreis staat naast ons. Dino staat er ook nog en er staat al een paar dagen een Duits gezin met mini camper. Hun huis wordt verbouwd en de moeder met drie kinderen probeerd een beetje uit de buurt van de verbouwing te blijven. Haar dochter Raya is één jaar jonger dan Fea en de meiden hebben, in het engels, de grootste lol samen. Max heeft een playdate met een Deense jongen. Zij hebben een huurhuis en Max gaat een dagje bij hun Spelen. Voor Rick komt Rosie langs gefietst. Ik begin zelf aan nieuwe vlinders om te aquarellen. Zo hebben we allemaal een gezellige dag.
Maandag brengen we eerst de jongens naar school. Vandaag gaan de tieners samen met hun leraren aan de cob building werken. Fea, Tim en ik ontbijten nog even en dan komt Hagira ons halen. We gaan naar het land/huis/ruïne.
Daar aangekomen verbaasd het ons weer hoe fijn het hier voelt. Wij zouden hier echt ons paradijsje wel van willen maken. Hagira helpt ons snel uit de droom. De vrouw die zei gesproken heeft, heeft echt alleen een ruïne te koop. Het huis is van haar oom en niet te koop. De ruïne staat op het land van de oom. Je kan er niet komen met de camper en er zit bijna geen land bij. Ze vraagt er niet veel voor, maar op deze manier kunnen we er niets mee.
We overleggen met Hagira. We zeggen dat we beide graag zouden kopen. De ruïne en het huis. De oom woont niet meer in het huis en schijnt in een verzorgingshuis te zitten. Zijn zonen vinden dat hij wel moet verkopen. Hagira stelt voor om het één en ander voor ons uit te zoeken. De familie zal gaan overleggen. Er is best een kans dat ze besluiten toch te verkopen. Wij moeten nu alleen geduld hebben. Wij zouden hier super graag willen wonen.
Nadat Hagira ons af heeft gezet bij de camper gaan wij op pad voor de handtekening bij de bank. Ook moet ik een pakketje wegbrengen, want ik heb vanuit de camper iets verkocht op Vinted. Super fijn dat Vinted in bijna heel Europa werkt. We doen ook nog boodschappen en dan rijden we terug naar Espinhal. De bank belt en hij zegt dat alles rond is en goedgekeurd. We hoeven niet een terug te komen voor papieren. We krijgen alles via de mail en kunnen nu online bankieren. Is toch nog iets gelukt vandaag.
Wij wilde eigenlijk na de school van de jongens vast een stukje gaan rijden, maar Rick heeft allemaal vrienden opgetrommeld om nog even rond te hangen bij de treepark. Om 20:00uur wordt er toch met buikpijn afscheid genomen van iedereen. Rick zou het liefst hier blijven, die heeft het enorm naar zijn zin hier. Fea vindt het ook lastig om afscheid te nemen van Raya en Max, die denkt alleen aan frikandellen, dus die gaat graag mee naar Nederland haha.
Dinsdag ochtend maak ik nog een laatste foto van het treepark, waar we bijna 8 weken af en aan gestaan hebben. Het weer voelt een beetje als mijn buik. We nemen afscheid van Dino, het Duitse gezin en nog een Nederlands gezin dat is aan komen waaien. Dag Espinhal, wij komen terug, maar hopelijk dan snel op een eigen plekje.
Als we door Portugal heen rijden dan zeggen we tegen elkaar hoe mooi het hier toch is. Overal is het groen, maar als we steeds dichterbij Spanje komen dan wordt het ook droger. Sikkie vindt het helemaal niets het rijden. Hij is vreselijk onrustig en zit te mauwen. Na twee uur rijden besluiten we een rustig plekje op te zoeken, waar we kunnen lunchen en ook de katten er even uit kunnen.
Na een uurtje trommelen we de katten de camper weer in en rijden we verder. We vinden uiteindelijk een plekje in Robleda p4n#124181. We staan hier alleen in een soort schapenwei. Er is een loos punt, dus het is wel echt een camperplaats, maar er ligt over schapenkak.
De volgende dag bestaat vooral weer uit rijden, rijden, rijden. We wilde rustig aan reizen en nog mooie plekjes ontdekken, maar we merken dat we toch wel een beetje op willen schieten. We rijden door tot aan Landa p4k#197438, daar zit een mooi meer en we zijn wel toen aan een frisse duik. Spanje wordt langzaamaan ook weer veel groener. Het Noorden van Spanje is zo prachtig mooi.
We moeten een stukje lopen voor het meer, maar het is wel super mooi. We duiken er ’s Avonds gelijk even in en de volgende ochtend weer. Na een uurtje spelen roept Rick dat hij naar de zee wil en dat is ook ons plan van vandaag. Boodschappen doen en dan doorrijden tot aan de zee in Frankrijk.
We zijn dus al in Frankrijk! We zijn in Biarritz p4n#466. Vanaf de camperplaats lopen we zo het strand op. Dat is toch wel weer even heerlijk!
Nog 1300km te gaan!