05-05 tm 13-05 Van ouwehoeren word je moe.

Om 15:30 uur is het tijd om de kinderen op te halen van forestschool. Beide campers staan al klaar om richting de zee te gaan. We gaan naar p4n#36205 in Pedrogão. Het is een uur rijden vanaf Espinhal, dus dat is goed te doen.

We komen op een soort spookcamping terecht. Hij staat helemaal vol met grote tenten voor vaste gasten en er is een hoek met caravans en één straatje voor campers. Ondanks dat het een spookcamping lijkt zijn er best wat mensen en het oude sanitair gebouw is redelijk schoon. Bijna iedereen gaat eerst de douche proberen. Voor ons toch zeker 3 weken geleden dat we onder een hete douche stonden.

Na al het douchen gaan we langs de boulevard lopen, opzoek naar een eettent. Ik ga me deze keer eindelijk is aan gegrilde sardientjes wagen.

Terwijl de zon onder gaat, zit ik te klooien met die sardientjes. Wat een gedoe om die kleine graatjes eruit te krijgen. Ik houd wel van een visje ontleden, maar dit gaat me toch iets te ver. Ook vind ik ze niet super lekker. Ik houd het voortaan weer op sardientjes uit blik (ben ik echt gek op). Gelukkig is het hartstikke gezellig met zijn tienen en tegen tienen zijn er toch een paar kinderen extreem vermoeid. We gaan snel terug naar de camper om ons bed in te kruipen.

Als we, of vooral ik, wakker ben dan wil ik meteen het strand gaan verkennen. Het is zo lang geleden dat we op het strand waren. Fea wil ook wel met me mee.

We liepen weg in de zon, maar het is toch weer een beetje dichtgetrokken en we krijgen zelfs wat regen over ons heen. We hebben een mooie emmer vol schelpen gevonden. We lopen terug naar de campers en gaan lekker ontbijten en wachten het weer even af. Ook gaan er nog een aantal douchen. Na de lunch is het weer weer opgeklaard en gaan we op pad. We nemen de vuilprikker en een vuilniszak mee. Er spoelt altijd zoveel rommel aan op stranden. Rick en Daan gaan bodyboarden en ik nog even het strand afspeuren voor moois.

Wat een prachtige plek hebben we gevonden, dit zou wel eens een vaste strandplek kunnen worden. De avond rommelen we wat aan en de volgende dag lopen we richting het andere stuk strand dat er is. Het is nu zondag en het is nu best wat drukker bij de restaurantjes, maar op het strand is het rustig. Ik vind allemaal fossielen in de rotsen. Ik vind zelfs een stuk rots die aan het afbrokkelen is en zoek een paar mooie fossielen uit.

Eind van de middag gaat de familie Hoek opweg voor een andere camping. Zij hebben de komende dagen goede wifi nodig om te kunnen werken. Wij blijven nog een dagje hier. Op maandag loop ik zelf nog een rondje over het strand en ruim wat aangespoelde rommel op.

Eind van de ochtend rijden we weer een stukje richting Espinhal. Nu we er op aangesproken zijn dat we niet zolang achter elkaar bij het klimpark mogen staan, proberen we op de dagen dat we niets in Espinhal te regelen hebben, om ergens anders te staan. Woensdag hebben de kinderen hun eerste proef schooldag, dus we slapen maandag op dinsdag nog een nachtje ergens in een dorpje om dinsdagmiddag weer in Espinhal te zijn. We hebben een plekje iets uit het dorp gevonden om te kunnen staan.

Geen slechte plek, al zeg ik het zelf, maar geen faciliteiten en niets op loopafstand. Woensdag rijden we het dorp in om de kinderen naar school te brengen. Ze vinden het best spannend. Wij hebben dan even flink de tijd voor andere dingen. We besluiten om een nif nummer te gaan regelen. Het is een soort bsn nummer, alleen hoef je er niet voor ingeschreven te staan. We hebben dit nummer nodig om een bankrekening te openen en om een huis te kopen. We denken dat voorlopig alleen Tim er één nodig heeft.

Na het halen van het nummer rijden we de berg weer op. We willen wel eens weten wie er naast het huis woont, dat we willen kopen. We besluiten gewoon maar aan te bellen. Een vriendelijk vrouw komt naar ons toe. We leggen uit wie we zijn en dat we geïnteresseerd zijn in het huis naast hun en dan gaat het hek open. Ze stel zich voor als Sandra. Haar man David aka Sparky komt er ook bij. Het is een Engels echtpaar van in de zestig. Sandra neemt mij mee het hele huis en tuin door en Tim is door Sparky meegenomen. Zij wonen hier nu 15 jaar en hebben het hele huis zelf gerenoveerd en er een verdieping opgezet. Ze zouden het super leuk vinden om buren te krijgen en we mogen vanalles lenen als we dat nodig hebben. Tim krijgt spontaan een les in elektra en Sparky wil hem nog veel meer leren. Twee uur later staan we pas weer buiten. Wat een leuke mensen!

We rijden weer naar beneden om de kinderen op te halen en dan door naar de parkeerplaats van het klimpark. Tot aan het weekend moet het vast wel weer lukken om hier te staan. De familie Hoek komt er ook weer bij staan. Liza heeft goed nieuws gehad, want hun kinderen mogen morgen voor een proefdag komen. Jeroen en Liza zijn ook helemaal weg van deze plek. Ze hopen dat hun kinderen ook een plek op school krijgen. Ze moeten zaterdag weer naar Nederland, maar als er vanaf september plek is voor de kinderen, dan komen ze zo snel mogelijk weer terug naar Portugal om een huis te zoeken. Wij vinden dat zo leuk!

De donderdag gaan onze kinderen naar de forestschool. Alleen Fea weigert. Ze is nog druk in haar hoofd met de proefdag gisteren. Zij blijft een dagje bij ons. Daan, Boaz en Elin zouden ook meegaan en balen nu dat ze naar school moeten, maar ze moeten deze kans zo vlak voor ze naar Nederland gaan echt pakken. Wij hebben een afspraak met de makelaar. Ze heeft meer info over de ingestorte ruïne die we erbij zouden willen kopen. We hebben in een cafeetje afgesproken, maar moeten nog even wachten tot het tijd is. Ze heeft helaas geen goed nieuws. De ingestorte ruïne heeft 8 eigenaren en ze kunnen er maar 3 vinden. Dat gaat dus nooit lukken.

De volgende dag gaan we samen naar de open dag van het voortgezet onderwijs. Het is een homeschooling project en het is verbonden met een Amerikaanse online school. Na het volgen van deze school, zullen de kinderen een Amerikaans highschool diploma krijgen. Het mooie is, dat de kinderen voor alle projecten die ze doen, punten krijgen en geen toetsen hoeven af te leggen. Als ze willen dan kunnen ze examen doen in Engels, Portugees en Wiskunde (deze vakken zijn verplicht). Hiermee kunnen kinderen dan weer door naar een universiteit. Heeft een kind geen zin in examens of weet hij al dat hij een praktijk opleiding wil doen, dan kan dat zelfs zonder examens. Ze kunnen hierna dus alle kanten op en lekker hun eigen weg volgen. Deze plek gaat ze vooral helpen om hun eigen weg te vinden, waar wil je goed in zijn en hoe ga je dat bereiken. Dit in combinatie met veel buiten zijn, veel doen en veel ervaren. Het eerste jaar wordt er ook flink aan hun Portugees gewerkt om goed te kunnen integreren.  Wij vinden het echt een prachtige manier voor de jongens om hun voortgezet onderwijs te doen. Wij hebben al een plek voor Rick, Max en Fea gereserveerd en Liza krijgt eind van de open dag te horen dat er ook plek voor haar kinderen is. Whoop whoop! Wij gaan dit school avontuur samen aan.

Na de opendag is iedereen een beetje moe en zitten we met volle hoofden. We rommelen nog wat rond en de jongens spelen nog een tijdje buiten. Nog één nachtje samen slapen, hier op de parkeerplaats bij het klimpark en dan moeten Liza en Jeroen echt naar Nederland. Zeker nu ze weten dat ze terug naar Portugal zullen komen om hier te gaan wonen, hebben ze vanalles te doen en te regelen. We zijn allemaal een beetje moe en Liza vraagt zich af of we misschien teveel met elkaar geouwehoerd en gedaan hebben. Ik moet erom lachen. Twee weken geleden kwamen ze niets vermoedend langs onze camper gelopen en nu hebben ze een school gevonden waar ze de kinderen op willen hebben, een omgeving om in te wonen en nieuwe vrienden gevonden. Van een reizend leven ineens stil komen te staan met een knal van besef, dat je hier je leven wil voortzetten. Haha De vermoeidheid komt vast niet alleen van ons geouwehoer.

We rijden nog even langs het huis dat wij op het oog hebben en ze schrikken zich kapot van het werk dat daar verricht moet worden, maar wat een mooie plek. En dan is het tijd om afscheid te nemen. We doen dit allemaal met een beetje buikpijn, maar we weten zeker dat het maar voor een paar maanden is. Tot snel lieve familie Hoek.

En terwijl zij de vaart er weer in zetten, zetten wij ook de vaart erin. We gaan op schoenenjacht in Coimbra. Rick voelde zich ineens niet zo lekker, dus die probeerd wat te slapen onderweg. We parkeren bij de Decathlon en ik sleur hem de winkel in om schoenen te passen. Zodra ze gevonden zijn, kruipt hij zijn bed weer in. Wij winkelen nog even verder. Naast de Decathlon zit een enorm winkelcentrum en daar lopen we ook nog even rond. Rick heeft ook nieuwe broeken nodig. Ik laat Max ze passen. Als ze van Max zijn kont afzakken, dan passen ze bij Rick zeker niet, want die heeft een heel smal kontje, dat heeft hij van zijn moeder haha. Eerlijk waar, die was heel smal toen ik 13 was. Max is het na één broek zat, dus ik gok het er maar op dat ze goed zijn. Fea krijgt ook nieuwe gympen en een jurk. Ook eten we even wat. Als we terug zijn bij de camper dan sleur ik Rick nog een keer mee naar de Decathlon, want zijn sandalen zijn ook weer stuk. Om half 7 zijn we helemaal klaar en gaan we weer op pad richting Espinhal. Morgen hebben we met een Instagram gezin afgesproken, die rond Espinhal reizen.

Pffff eigenlijk ben ik ook wel heel moe van twee weken ouwehoeren met de familie Hoek haha. Of zal het de huizenjacht zijn …..eerst maar weer eens lekker slapen.