Vandaag gaan we weer op pad. We hadden echt een lekker plekje gevonden hier, maar we zijn wel weer toe aan een douche. Omdat Max en Fea niet fit zijn, besluit ik ons bezoek bij het Belgische gezin dat hier in Portugal woont even op te schuiven. Op visite gaan met zieke kinderen is niet echt gezellig. We gaan dus eerst naar de communitie waar we kunnen werken. Eerst bel ik de eigenaar, Alex, om te overleggen dat het goed is dat één van ons werkt en de ander bij de kinderen blijft. Ook overleggen we of de weg naar zijn huis begaanbaar genoeg is voor de camper, want het laatste stuk is een zandweg. Ik app hem nog even een foto door van de camper. De verbinding hapert hier en daar, dus ik mis af en toe een woordje, maar wat werken betreft is dat prima. Er kan wat fruit geplukt worden. De weg moet ook te doen zijn. We zijn welkom en als we er voor 3 uur zijn dan kunnen we meeeten met de pannekoeken. We gaan dus op pad.
Na 40 minuten komen we aan op de zandweg. This is gonna be a bumpy ride. Na 5 minuutjes rijden merken we al dat onze camper het niet heel tof vindt, maar we hopen dat we er snel zijn.
Na de grote plas, die best wat dieper was, dan onze camper leuk vond, komen we slecht de bult op. De wielen zijn nat en helemaal volgelopen met die natte plakmodder. Met wat hangen en wurgen lukt het toch tot aan het hek van de boerderij van Alex te komen.
Ik besluit eerst te kijken hoe het land achter het hek eruit ziet en hoe ver we nog moeten. Het is nog bijna 10 minuten lopen voordat ik een teken van leven zie. En dat teken van leven staat bovenop een berg die de camper zeker niet op gaat kunnen. Ik ga even kennis maken. Ze zijn al pannekoeken aan het bakken en Max en Fea krijgen meteen een pannekoek aangeboden. Alex zegt dat we het ergste gehad hebben. Hij wijst aan waar we kunnen staan en dat hij ons omhoog kan helpen als dat nodig is. Ik moet zeggen, het uitzicht is fantastisch. Ik loop terug naar Tim en vertel het goede nieuws dat we volgens Alex het ergste gehad hebben, maar dat het pad nog best lang en hobbelig is.
Vol goede moed gaan we verder. Maar de camper is moe denk ik, want na 10 meter gaat hij niet meer verder en het is niet eens echt omhoog. We wiebelen nog wat heen en weer en dan geven we het op. We lopen weer naar Alex toe en we overleggen wat. Hij stelt voor om daar waar we staan te slapen en dat we dan morgen kijken of we hem omhoog krijgen. Tim gaat vast terug naar de camper met de jongens. Fea en ik blijven nog even hangen bij de andere mensen. Er zijn nog iets van 5 camper met mensen. Het ziet er allemaal heel leuk en gezellig uit. Fea en ik krijgen het koud en wij gaan ook terug naar de camper. Daar tref ik Tim, die er echt helemaal klaar mee is. Hij wil hier niet slapen en hij wil hier weg. Hij is vooral bang dat hij anders nooit meer weg komt.
Het is al best laat en ik heb niet zoveel zin meer om een plek te zoeken, maar ik zie dat Tim het echt meent, dus we stappen in en vertrekken. Ik stuur Alex snel een appje, want ik heb geen zin om weer terug omhoog te lopen. Het eerst stuk gaat best goed, maar we moeten weer door die modderplas. Daar komen we ook goed doorheen maar we moeten daarna een bult op en dat gaat echt niet met die natte banden. We wiebelen nog wat heen en weer, maar dan is het klaar. Ik ga buiten kijken en achter ons staat ineens een truck. Het is Alex. Hij moest wat mensen bij hun camper afzetten, die ergens langs de weg staat en treft ons gestrand onderaan de bult. Hij zegt dat we echt beter tot morgen hadden kunnen wachten. Maar ja, daar hebben we nu niet zoveel aan. Hij heeft een 4 wheel drive en gaat via de berm langs ons heen. Hij bevestigd een kabel aan ons trekoog en wil ons omhoog helpen, maar dan zie ik dat we de stang van de aanhanger niet omhoog hebben gedaan en die staat nu krom. Terwijl ik die met een hamer weer recht sla, zie ik dat de achterbumper los hangt. De mannen komen ook even kijken. Wel echt een kakzooi dit! Met een spanband hangen we alles weer aan elkaar en Alex helpt ons omhoog.
We zijn snel weer op de normale weg en dat is voor ons beide toch echt wel een opluchting.
Via de app heb ik snel een andere plek gevonden en daar rijden we heen. Het is al donker, dus we parkeren snel, eten wat en rusten dan wat uit van alle stress voordat we ons bed in duiken.
’s Morgen worden we zo wakker:
Het zonnentje, de gezellige vogels en baby struisvogel Fina maken alweer een hoop goed. Vandaag gaan we is goed naar de bumper kijken. Moeten we naar een garage of komen we zelf al heel ver? Ik ga alles eerst goed schoonmaken. Tim poetst de camper en ik de bumper. Ik denk, als we naar de garage moeten dan kan alles ook maar beter schoon zijn. Tijdens het poetsen zie ik al aardig hoe alles vast zat en ik denk dat ik met een bus kit al heel ver komt. Na een paar uur prutsen:
We blijven 3 nachten bij Alentejo Litoral Caravan Park. Pedro is de eigenaar en hij heeft grote plannen met de plek. Voor nu is het simpel en gezellig. De douche is een in elkaar geknutselde box, maar heerlijk warm.
Fea en Max knappen ook weer aardig op, maar Rick heeft een beetje pech, want hij krijgt ook zere oren. Er komt nog een reizend Italiaans gezin naast ons staan voor 1 nacht. Zij hebben ook alles verkocht in Italië. Zij zijn echt opzoek naar een nieuwe plek om te leven hier in Portugal. Voor nu leven ze in een communitie, die hij ons echt kan aanraden. Zij zijn nu oppas om wat dingen aan de camper te laten repareren. We merken wel dat de campers snel stuk gaan zo reizend. Max sluit goed aan met hun zoon en zij kunnen lekker een dagje samen spelen.
Het is 29 november als we weer verder rijden. Opzoek naar boodschappen en een ander plekje. Op de camperplaats hoorde je snachts de golven, dus we hebben wel zin in de zee. We rijden naar Sines, naar de Lidl en daarna naar een plekje langs de zee. Het is niet helemaal duidelijk of we hier mogen slapen, maar we gokken het erop.
Tim gaat met de jongens even een rondje lopen. Fea is op mijn schoot in slaap gevallen, dus wij blijven even binnen. Zij had vannacht ineens weer oorpijn.
In de ochtend worden we bijna ingebouwd door andere campers. Wij besluiten snel weer door te gaan. Isabel van de plek waar ik mijn verjaardag heb gevierd, appt een tip om naar Porto Covo te gaan. We mogen daar niet langs het strand slapen, maar in het dorp is een braakliggend terrein waar we wel mogen staan. We gaan op pad, maar we gaan eerst langs de Mac Donalds. Tim wil super graag voetbal kijken en de jongens lusten wel een burgertje. Ik ga natuurlijk ook mee, maar na het eten ga ik even alle winkels bekijken. Lekker in mijn eentje en dat komt goed uit, want ik moet Sinterklaas nog even helpen. Als het voetbal eindelijk is afgelopen, gaan we naar Porto Covo, maar het is dan alweer einde van de middag. We rijden langs een prachtige kustlijn en komen dan op het braakliggende stuk waar we mogen staan. Dat is wel even jammer.
Om 8 uur worden we wakker van de graafmachines. Ze zijn naast ons een nieuw hotel aan het bouwen. Wij ontbijten even en gaan dan naar de kust. Het moet vandaag veel gaan regenen en nu schijnt de zon nog.
We rijden door naar Vila Nova de Milfontes. De Italiaanse man die we tegen waren gekomen op de camperplaats zei dat dit een mooie plek is. De plek is ook zeker mooi, maar het weer zit niet mee en ook hier mogen we niet slapen. Wij maken hier een lekkere lunch voor onszelf. Er zijn niet zoveel leuke plekjes te vinden om te kunnen staan in deze omgeving. De camperaars worden een beetje weggestopt op achteraf veldjes zonder voorzieningen.
Via facebook heb ik contact met Grietje gehad. Zij hebben ook met een camper gereisd met het doel om in Portugal een mooie plek te kopen om te gaan wonen. Hun verhaal is hier te vinden https://www.instagram.com/thewanvan/ thewanvan. Ondertussen wonen zij sinds januari vorig jaar in hun Portugese huis. Met een prachtig stuk land er omheen. We hebben afgesproken om vrijdag bij hun langs te gaan. Het is nu woensdag en mijn plan is om nu eerst naar Odemira te gaan en daar twee nachten te slapen. Zij wonen in de buurt van Santa Clara a Velha.
In Odemira moet ook een openbare douche zitten en dat lijkt me ook wel lekker. Maar alles loopt weer helemaal anders. Het straatje van de douche kunnen we niet in. We zien ook geen plek om te parkeren. We bedenken om het douchen dan over te slaan en naar de slaapplek te gaan. Misschien kunnen we er dan heen lopen. Helaas mogen we de straat richting de slaapplek ook niet in. We zijn te lang en te breed volgens het bord. Ik heb eigenlijk super veel zin om te douchen en mopper wat tegen Tim. We besluiten nog een stuk verder te rijden naar een plek waar ook een openbare douche is. Hopelijk kunnen we hier wel terecht.
We rijden een dorp in waar alle straatjes super smal zijn. We kunnen er net doorheen komen. Parkeren lijkt echt onmogelijk. We proberen om te rijden zodat we nog is langs de plek van de douche kunnen rijden. En dan staan we vast! Het straatje naar het plein waar de douche is passen we niet doorheen. Het is te smal om te keren en achter de camper zijn twee straatjes. Het is als een Y. Als we rechts naar achteren rijden dan moet Tim heel ver achteruit en het is smal. De aanhanger moeten we dan nog dat hele stuk terug duwen. Links achteruit loopt de weg naar beneden en over in een zandpad, maar niet al te ver achteruit zou Tim kunnen keren. We maken een plan. We koppelen de aanhanger los. Tim rijdt achteruit naar beneden. Daar keert hij de camper en hij komt dan achteruit weer omhoog. We koppelen de aanhanger er dan weer aan en dan kunnen we het andere straatje weer normaal inrijden en terug het dorp weer in.
Dit gedraai verloopt gelukkig hartstikke soepel en voordat we het weten zitten we met aanhanger eraan terug op de goede weg. Nu nog bedenken waar we heen gaan. Ik kijk op google maps en zie dan dat we al in Santa Clara a Velha zijn en dus dichtbij Grietje. Ik app haar of zij een geschikte plek weet om te parkeren, maar voordat ze antwoord staan we al op een stukje braakliggend terrein, waar al een caravan en een auto staat. We zijn er klaar mee. Vanaf hier kunnen we naar de douche lopen, maar helaas we zijn te laat, want om 16:30 uur gaat het dicht en het is 17:00 uur. Pech voor ons, maar we gaan lekker wat eten maken en dan ons bedje in.
De volgende ochtend is er een verrassing, want zwarte piet is langsgeweest
Wat een bofkonten zijn het toch. Na ons ontbijt lopen we vol frisse moed weer naar de douches toe, maar helaas alles zit dicht. Ik ga het even in de plaatselijke supermarkt vragen, maar ze spreekt niet veel Engels en het enige wat ze zegt is dat hij morgen weer open is. Dat is een beetje jammer voor ons. Grietje heeft ons geappt dat we vandaag eind van de dag wel vast naar hun toe kunnen komen. Ze stuurt me de route en ik zie dat we een stuk over een zandweg moeten. Ik leg uit dat we daar slechte ervaringen mee hebben en vraag of de weg wel echt goed begaanbaar is. Ze zegt dat dat echt wel gaat lukken. We zijn vanaf 17:00uur welkom. We gaan nu dus eerst een stuk wandelen en daarna spelen we spelletjes in de camper.
Om 17:00 uur rijden we richting Grietje en zodra we het zandpad op rijden zijn we een beetje ongerust. Als we maar geen hoge bult tegen gaan komen. Maar gelukkig is dat niet zo en komen we prima op de plaats van bestemming terecht. Zelf zijn ze er nog niet, maar wij kunnen vast op de camperplaats gaan staan. Niet veel later komt er een busje vol mensen langs ons gereden. Het is pikdonker dus we hebben geen idee wie het zijn. We zien wat gerommel rond het huis en niet veel later komt er een meisje onze kant op. Het is Anna-Livia, de dochter van Grietje. Ze vertelt dat bij het huis de generator nog aangezet moet worden. We kletsen wat en langzaam lopen we richting het huis. We willen even gedag zeggen en vinden Jonathan, de man van Grietje. Langzaamaan begint ook de verlichting te werken. Jonathan vraagt eigenlijk meteen of we mee willen eten en begint gelijk te koken. Nou, daar zeggen we geen nee tegen. Hij maakt een lekkere pompoensoep en voor de kinderen hebben wij nog een zak aardappelblokjes. Jonathan legt uit dat Grietje met een knallende koppijn thuis is gekomen en dat ze meteen haar bed in is gegaan. Vandaag is het een Portugees feestdag en ze waren winkelen, net als alle Portugese mensen. Het was mega druk en voor ons gelijk de rede waarom de douche gesloten was. We zien haar morgen wel. Na het eten zoeken we lekker ons bed op.
Het is deze nacht kraakhelder en behoorlijk koud. Vooral het opstaan is wat lastig, maar we zien ook dat de zon eraan komt. Het huis staat al in de zon en zodra ik Grietje op het terras zie, ga ik even kennis maken. Jonathan komt er ook bij en ze vertellen over het huis. Echt super tof hoe zij het gedaan hebben en de plannen die ze nog hebben. We hebben mooi weer en het is een fijne plek om te zijn. Grietje en Jonathan zijn zo super gastvrij.
We hebben bedacht om een pizza avond te houden. Ze hebben een mooie pizza oven en het is mooi weer. Om 15:00uur halen we Anna-Livia van school en doen we boodschappen voor de pizzaparty.
We hebben echt een super leuke avond. De volgende dag is het zaterdag en Grietje heeft gevraagd of we mee willen naar de markt hier wat dorpen verderop, dat willen we natuurlijk wel. Max gaat niet mee, die blijft even op de bank in het huis, want hij heeft ineens weer oorpijn. het weer is wat wisselvallig maar we vermaken ons wel. Na de markt gaan we een hapje eten en daarna weer terug naar huis. Het is heerlijk om even in de warmte van een huis te zijn en we blijven lekker aan de tafel hangen. Er valt ook nog een mega harde regenbui naar beneden. De kinderen spelen ook fijn met elkaar. Deze avond eten we een soort hutspot. Na het eten gaan we de camper weer opzoeken en we hebben echt een beetje pech want er druppelt water langs een kastje naar beneden. Ook echt zo hard, dat er een bakje onder moet.
Eerst maar even slapen, want nu in het donker en in de regen wordt het toch niets. Zodra we wakker zijn gaan we vragen of we een ladder kunnen lenen en of er kit is. Gelukkig zijn beide er, dus gaan we ons dak op. We kunnen niets vinden wat het gedruppeld zou kunnen veroorzaken, maar we besluiten de kit aan de rechterkant van het dak te vernieuwen. Daar staat een plas water, dus daar zal het lek ook wel zitten. We werken hard door, want vandaag is het pakjesavond en ik wil nog graag koekjes bakken met de kinderen.
Vandaag vieren we Sinterklaas met zijn alle. Grietje en ik hebben alle pakjes samen gegooid en ze staan al klaar. Zodra het donker wordt komt Piet langs.
De kinderen zijn enorm verwent en na de pakjes ronde eten we met zijn alle. Tim en ik hebben Mexicaanse bonenschotel gemaakt. Na nog een kop thee gaan wij ons campertje weer opzoeken. Aan de mooie dag komt wel abrupt een einde, want het lekt nog steeds. NEEEEEEE! Maar het is toch echt zo.
We slapen er eerst maar weer een nachtje over en dan gaan we ’s morgens weer zoeken. We besluiten een zonnepaneel los te maken en dan zien we het meteen. Waar de schotel heeft gezeten daar zitten 6 gaatjes en die zijn niet dichtgekit. Wat stom dat we dat vergeten zijn! Het zal de stress geweest zijn. Het gat waar de kabels de camper in gingen, die hebben we wel mooi dichtgemaakt. Het regent vandaag steeds, maar het lukt ons net om voor de ergste bui de kit erop te hebben. Nu moet het goed gaan komen.
Vanavond slapen we ons laatste nachtje hier. Ik ga eind van de middag nog met Grietje naar een familieopstelling. Ik heb er super veel zin in. In Nederland ben ik al een paar keer bij opstellingen geweest en heb er zelf ook een paar gehad. Ik vind het enorm bijzonder wat er boven kan komen rollen tijdens een opstelling. Families zijn toch ingewikkelde dingen en laat zijn voetsporen achter bij ieder lig van de familie. Heerlijk om daar soms het een en ander van op te ruimen. Of om er zicht op te krijgen. Die opstelling wilde ik dus zeker niet missen. Morgen gaan we kijken of we samen met Jonathan de camper de weg weer op krijgen, want door alle regen is het wel een blubberpad geworden. Wij wensen Jonathan en Grietje en hun gezin al het goeds en liefde voor hun mooi leefgebied en bedankt dat we even mochten meegenieten. We hopen zeker nog is terug te komen.
