Sikkie is vanaf de dag, dat we op reis gaan richting Nederland, van slag. Hij schreeuwt als we rijden en hijgt en puft. Gek, hoe dat na een jaar reizen er ineens weer is. We hebben in Portugal ook zeker niet stilgestaan. Hij heeft een vast hoekje op ons bed waar hij ligt als we rijden, maar nu wil hij perse bij mij op schoot op de bijrijdersstoel. Ik zit dus dagen, uren lang met 7 kilo op schoot.
In Frankrijk is het werkelijk bloedheet als we er doorheen rijden. Als we vanuit Spanje, Frankrijk inrijden dan rijden we dicht langs de zee. In Biarritz zit een camperplaats bijna direct aan het strand, dus daar gaan we een nachtje slapen. In Frankrijk heb je de camping car pas, deze is verbonden aan verschillende zelfservice camperplaatsen. Voor €13,- per nacht heb je stroom, water en een loos punt. De camperplaatsen die wij van hun gezien hebben zijn altijd netjes en goed ingedeeld. Nu zijn we dus op p4n# 466
De katten schieten meteen naar buiten, want na een aantal uur rijden moet de rij stress en de poep en de pies er even uit. Wij willen nog even snel naar het strand voordat de zon weg is. We staan langs een weelderige groenstrook en dan een hek, dus we denken dat de katten zich hier wel vermaken als we weg zijn. We moeten altijd even opletten dat ze niet achter ons aan komen, maar dat doen ze nu niet.
Ik heb helemaal zin in het strand. Het is ook echt wel lang geleden. Ik hoop een aantal mooie schelpen te kunnen vinden. Het eerste dat opvalt op het strand zijn de strandwachten. 4 stuks maar liefst en zes vlaggen om ons op de juiste plek te laten zwemmen. Ook is er boven aan strand, waar de weg begint en helikopter platform. Het voelt een beetje alsof we op het gevaarlijkste strand van Europa zijn aangekomen met al die beveiliging. Toch ligt het hier helemaal vol met mensen en er zijn veel kinderen. Er zijn ook flinke golven en daar zal de beveiliging voor zijn, want er zijn heel veel surfers. We rennen meteen de zee in, tussen de middelste vlaggen en de zee is heerlijk. Fea vindt de golven wat spannend, dus zij wil op het strand blijven. Tim en ik wisselen om de beurt, zodat één van ons bij haar blijft en één van ons met de jongens kan zwemmen. Zij willen met hun bodyboards lekker met de golven meesurfen. Terwijl ik met Fea op het strand ben, zie ik dat hier helemaal geen schelpen zijn. Zelfs niet af en toe eentje. Het is een schelploos strand.
Na drie uur strand, is het om 19:00uur toch wel tijd om iets te gaan eten. We lopen naar de stranddouche, die helaas kapot blijkt te zijn. We proberen ons, dus maar, schoon te spoelen onder een voeten kraantje.
Terug bij de camper zit Lientje al te wachten, maar Sik zit achter het hek te schreeuwen. We gaan opzoek naar het gat waar hij het hek door is gegaan. Bij de camper lijkt iets van een kuiltje te zitten onder het hek. We maken het grasvrij en iets groter, maar hij kijkt er niet eens naar. Ik ga langs het hek lopen, maar het is echt een goed geplaatst stevig hek. Een heel stuk verder zit een grote poort en Sik zou er daar onderdoor kunnen. Hij moet dan wel een stuk over een open veld om bij mij en het hek te komen. Zo midden op de dag, vindt hij dat geen topper. Ik lok hem mijn kant op, maar precies waar de bosjes stoppen, stopt hij ook. We gaan eerst maar is even eten. Wie weet vindt hij zelf de weg. Hij is er tenslotte ook gekomen.
Tijdens het eten zit hij weer te schreeuwen achter het hek, bij onze camper. Blijkbaar weet hij zelf geen weg terug. We maken het gat dat er al zat, wat groter. Rick klimt over het hek om het aan zijn kant ook wat groter te maken. Nu kan Lientje er onderdoor en naar Sik toe, maar Sik kan er nog steeds niet doorheen en de grond is er mega hard. Ik vind het ook een beetje asociaal om een mega gat te graven, want het valt enorm op tussen het weelderige groen. Ons stuk is nu platgestamt en kaal bij het hek. Ik ga verderop nog eens zoeken naar een gat in het hek.
Ik vind er ook één. Sik kan bijna helemaal door de bosjes bij het gat komen. Hij volgt me achter hek braaf richting het gat, maar ik loop langs een Nederlandse camper en die vragen toch even wat ik doe. Ik leg het uit en dan willen ze nog meer weten wat we doen en waarom we reizen met kat en drie kinderen. Na een korte versie ga ik toch weer verder met Sikkie lokken. Hij volgt me braaf, maar twijfelt even bij het gat. We zitten daar best dicht bij een drukke weg en dat vindt hij niks. Toch proeft hij de vrijheid en komt door het gat. Ik probeer hem nu langs het weelderige groen langs het hek aan onze kant terug te lokken naar de camper. We moeten een klein open stukje oversteken, waar hij blijft steken. Ik besluit hem op te pakken, iets waar hij niet van houdt, om hem een stukje meer richting de camper te dragen. Ik duik de bosjes in en pak hem op. Ik kom de bosjes uit en ineens staat die Nederlandse man achter me en vraagt: lukt het? Sikkie schrikt zich kapot. Zet zich af in mijn arm om weg te springen, schiet de bosjes in, vindt een nieuw gat onder het hek en schiet de andere kant weer op. Terwijl is innerlijk de man naar een ander land verwens, lach ik vriendelijk en zeg dat het prima ging, maar ik kan beter wachten tot iedereen slaapt.
Ik heb drie diepe nagelpunten in mijn arm staan, die meteen blauw zijn en Sik zit weer achter het hek bij de camper. Tim en Rick graven een mooi diep gat onder het hek, precies achter onze camper. Nu kunnen de poezen lekker in en uit lopen, want die bosjes erachter zijn wel echt heerlijke verkoelende slaapplekjes en ze kunnen er hun gang gaan, want het is hermetisch afgesloten voor mensen.
Na een nachtje slapen willen we eerst even naar het strand en dan vanmiddag weer drie uur rijden. Om half 11 zitten we dus al met onze voeten in het zand. Twee uur later is het echt niet meer te doen met de hitte, dus lopen we terug. Gehurkt onder het voetenkraantje worden we allemaal weer aardig schoon. Terug bij de camper zit Lientje buiten op ons te wachten. Sik lag binnen te slapen en als we de deur open doen dan schiet hij naar buiten onder het hek door. Wij gaan lekker lunchen. Na de lunch is Sik nog niet terug en na een uur roepen en wachten ook niet. Na nog een uur besluiten we hier nog een nacht te blijven. Het is een beetje jammer dat de camper vol in de zon staat en op asfalt staat, want het is echt bloedheet. We kunnen eigenlijk niets anders dan liggen en wachten tot de zon minder fel wordt. Om 18:00uur komt Sikkie aankakken. Heerlijk uitgeslapen onder de koele bosjes. Voor ons een mooie tijd om nog even naar het strand te gaan.
De volgende ochtend houden we de katten binnen en gaan we optijd op pad met de camper. Even weer wat kilometer richting Nederland maken. Sikkie wordt weer mega gestresst van het rijden. Lientje die ligt gewoon te slapen. Na twee uur rijden wordt Sik helemaal gek. Hard mauwen, hijgen en zelfs door de camper lopen opzoek naar een uitgang. We stoppen op een grote parkeerplaats bij een hotel. We willen hem eigenlijk binnen houden, maar hij wordt helemaal lijp als we stilstaan en zit te gillen bij de deur. We gaan hier rustig lunchen, dus we besluiten hem er toch maar even uit te laten. Kan hij tot rust komen, voordat we de volgende twee uur gaan rijden. Terwijl we lunchen keutelen beide katten om ons en de camper heen.
Als we uitgegeten zijn en langzaam weer op willen ruimen om te gaan rijden, roep ik de katten. Lientje is er meteen, maar Sik zien we niet. Roepen, roepen, roepen, maar meneer komt niet. Achter het hotel staat enorm veel rommel en Sik kan wel in ieder hoekje zitten. Terwijl ik een beetje rondkijk wordt ik door een medewerker erop attent gemaakt, dat het prive terrein is. Tenminste, denk ik, want ik versta er geen zak van. Ik ga weer roepen vanaf de parkeerplaats. Na een half uur komt de man naar me toe en hij maakt duidelijk dat hij wil dat we weg gaan. Ik vraag of hij engels kan en hij knikt. Ik leg uit dat we onze kat zoeken. Ik moet het twee keer zeggen voordat hij het snapt en dan gaat hij meezoeken. Ik hoop dat Sik zich de pleuris schrikt van die man en dan snel de camper in komt gerent, maar dat gebeurt niet. Na 5 minuten stopt de man met zoeken, maar ik mag nu wel tussen de rommel zoeken. Roepen, roepen, roepen. Sik komt niet. Ondertussen is het gaan regenen en er komt zelfs een flinke onweersbui over. Ik snap niet waar Sik blijft. Na de regen en onweer loop ik achter het hotel langs en zie dat daar een heel bos zit. Ik loop een stuk die kant op en sta even oog in oog met een hert. Ik zie daarna al snel dat het bos zo dicht is, dat ik er niet doorheen kan. Het is ook best ver van de camper en ik vraag me af of Sik zo ver is gegaan. We besluiten dat er niets anders op zit, dan wachten. Sikkie wordt door een aantal personen nu toch lichtelijk naar het asiel verwenst.
Na een uur wachten begin ik toch ongerust te worden. De harde regen en onweer en het vele roepen. Hij moet toch ergens zijn? We stappen de camper weer uit om weer te gaan zoeken en dan ziet Tim hem ineens. Hij komt drie meter van onze camper vandaan onder een stapel hout uit kruipen. Het spinzag zit in zijn snor. Echt waar. Wij zoveel roepen en zoeken en dan ligt die lulhannes gewoon 3 meter bij ons vandaan! De volgende keer rijden we gewoon 10 meter verderop om een hoekje, kijken of hij dan wat merkt. Ik pak hem snel op en we rijden vlug weg van het hotel.
We hadden het plan om naar een camping te gaan met een zwembadje. Vandaag zijn we één jaar op reis en dat wilde we wel leuk vieren. Maar nu zullen we pas om 18:00uur aankomen op de camping, het weer is totaal omgeslagen en ik kan niet vinden of er restaurantjes in de buurt zijn. We vragen de jongens wat ze willen. Zij willen graag naar een Mac Donalds. Die zit sowieso niet bij de camping. Ik geef ze de keuze. Mac Donalds of een camping met zwembad en zelf koken. Ze gaan alle drie voor de Mac. En ik maar denken dat ik wel lekker kan koken. Ik kijk op google maps, maar ik zie dat de mac precies bij de afslag is waar we nu voorbij rijden ehhhh. De volgende is nog anderhalf uur rijden. We gaan toch voor de volgende. Ik zie dat daar niet zo ver vandaan een camperplaats zit.
Bij de volgende afslag, zien we als eerste een burgerking en dat vinden de kinderen ook prima. Iets verderop zie ik een saladebar en ik loop daar even heen. Die hamburgers vind ik echt niets aan. Onderweg zie ik een wasserette. We zijn allemaal niet zo feestelijk gestemd en de dag was erg vermoeiend, maar na een jaar van prachtig reizen boeit het me niet zoveel dat de dag een beetje in het water valt. Kunnen we mooi ook nog even snel naar de wasserette, want de wasmand puilt uit. Om 21:00 uur rijden we met schone was en volle buiken de camperplaats op en daar hebben we dan toch nog een feestje, want er is een warme douche!!!!
We zijn in Rivières p4n#273295 uitgekomen. Wat een mooie camperplaats is dit. Het is mooi groen en ruime plaatsen. We betalen €13,40 en daarvoor hebben we water, elektra, loos punt, toiletten en douches. Het is zelfs een echte gewone douche, die je zolang aan kan laten staan als je wil. We besluiten hier een extra dagje te blijven. Het is alweer bloedheet en we kunnen hier even lekker chille. De katten kunnen hier ook lekker rondlopen. Eind van de dag lopen Fea en ik naar het kasteeltje in de buurt. Eind van de straat zien we een zwembad. Oeps, dat hadden we wel eerder willen zien. Nu is die dicht.
De 19de rijden we weer verder. Ik heb een mooie gratis plek gevonden aan een parkje en als we na het eten een rondje lopen, dan lopen de katten gezellig mee. Als de kinderen rondrennen dan worden ze allemaal helemaal dol en rennen ze mee. We slapen prima op deze plek en de echte hitte lijkt eindelijk een beetje minder. Na langzaam opstaan gaan we verder op pad. We hebben nog twee stops in België gepland staan.
Tijdens het rijden gebeurt er ook vanalles op de app. Zo heb ik contact met Jette van Bux on tour. Zij zijn net in Nederland geweest en zullen richting Denemarken gaan reizen, maar ze staan nog even in België voordat ze gaan. We zouden elkaar net niet tegenkomen, maar ze hebben besloten langer in België te blijven en nu kunnen we ze wel treffen.
Onze volgende stop is in Mareuil-sur-Ay p4n#1358. De campers staan mega dicht op elkaar geparkeerd en Tim wil het liefst weer weg, maar deze plek heeft wifi en Max heeft morgen een online coding les. Iedereen is het ook wel weer poepzat met het rijden. Sik en Lientje springen hier ook wel even naar buiten, maar het is hun te druk. Ze wachten wel tot het donker is. In het donker weten ze nog een poezenvriend te vinden om even tegenaan te schreeuwen. Altijd leuk die drukkere plaatsen. Sta ik weer in mijn blote kont een vreemde kat onder de camper vandaan te jagen.
Na Max zijn les, kunnen we weer op pad. We rijden eerst naar een groot winkelcentrum bij Reims en gaan even winkelen en een hapje eten. Er zitten allemaal van die grote ketens. Ik wil heel graag even naar de Cultura, de grootste hobbywinkel die ik ooit gezien heb. Ook vinden we een enorme toko. We merken wel dat we allemaal wel klaar zijn met iedere dag een paar uur rijden. Het is nog 5,5 uur rijden voordat we bij Paul en Jette zijn. Dus heb ik nog één stop ertussen gepland staan. Na het winkelen gaan we vlug op pad. We komen om 3 uur aan op onze volgende stop, maar het is echt een K plek. We moeten zo raar staan en de auto’s rijden er heel dicht langs. We zijn ook helemaal klaar met dat vele rijden iedere dag. We besluiten door te rijden naar Jette en Paul, dat is nog 2,5 uur, maar dan zijn we wel klaar voor een paar dagen. Dus rijden we door en om 19:00uur herenigen we ons met bux_ontour whoop whoop.
De katten schieten de camper uit en gaan op verkenning. We staan op een rustig weiland en iets verderop is een speeltuintje voor de kinderen en er zijn veel skelters. De kinderen gaan ook snel de camper uit om te spelen. Zaterdag willen we in Baarn zijn voor een verjaardag en dat is nog maar 1,5 uur rijden. Het is nu woensdag dus eerste even flink relaxen hier. Naast bux_ontour staat ook livingthedream_camperlife er, hun hebben we in El palmar al ontmoet en met hun drie meiden is Fea super blij. Ook camperfamily1410 staat er. ik
Er is nog meer gebeurt op de app. Hagira houdt ons op de hoogte met wat er gebeurt rond het huis dat we wel willen kopen, maar niet te koop staat. Ze heeft laten weten dat de familie toch het huis aan ons wil verkopen. Ik vraag of er filmpjes van het huis gemaakt kunnen worden. We hebben alleen maar door de ramen naar binnen kunnen kijken. Ook vraag ik of er op een foto van googlemaps een tekening gemaakt kan worden hoe groot het land is. Ze reageert dat ze het gaat vragen. Een dag later apt ze dat de familie echt heel oud is. They are not going to make it stuurt ze. Ik denk dat die man die het huis wil verkopen aan het dood gaan is en dat nu verkopen niet meer lukt. Ik baal echt als een stekker. Hagira zegt dat ze me later nog apt. Een dag later apt ze dat ze nog in gesprek gaat met de familie. Ik vraag hoe dan, als hij aan het doodgaan is. Ze antwoord dat hij niet aan het doodgaan is, hij is te oud om een filmpje te maken hahahaha. Wij wachten dus nog geduldig af tot er meer info vrij komt over het huis.
Zaterdag morgen zitten we in tweestrijd. Het is zo heerlijk hier en zo fijn om weer bij elkaar te zijn. Morgen is er een feestje op de boerderij. We besluiten naar Baarn te gaan zonder aanhanger en na de verjaardag terug naar hier te rijden. Kunnen we tot maandag nog lekker hier chille en ouwehoeren. We rijden naar Baarn en daar zien we mijn familie en eten we lekker patatjes. Het is eigenlijk net of we elkaar vorige week nog gezien hebben. Hier is niet zoveel veranderd. Iedereen rolt nog rond in hetzelfde cirkeltje. Alleen wij zijn veranderd. De avonturen tijdens onze reis en de vrijheid die we ervaren hebben, hebben ons laten groeien. Het bevestigd dat we niet meer terug willen in een leven in een Nederlands sleurend rondje. Na mijn familie gaan we nog even langs John.
Zondag hangt er echt een feeststemming op de boerderij. Fea wil speciaal haar, dus we verven er mooie rode en paarse plukken in. Dan kunnen we naar het feestje. Er zijn kraampjes en er is lekker eten. Een springkussen, schmink en een huifkar die rond rijdt. We vermaken ons de hele dag, maar het is ook heerlijk als om 18:00uur alle bezoekers weer naar huis gaan en we de speeltuin weer voor onszelf hebben. Bijna iedereen doucht zich onder de tuinsproeier, want het was super heet vandaag. Ik had ergens tussendoor al een emmer douche genomen. We zijn trouwens bij de dierenweelde p4n#315606
Zo komt er ook een einde aan deze magisch leuke tijd samen op de boerderij. Maandag morgen zijn wij de eerste die vertrekken. We hadden gedacht om naar een pretpark te gaan, maar ik kan geen korting vinden. Ook horen we dat de parken al best druk zijn zo voor de vakantie. We besluiten niet te gaan en naar Gaanderen te rijden. We gaan maar is een eerste blik werpen op de opslag. Dat hebben we toch mooi gedaan zo van Portugal naar Nederland in 8 dagen. Ik vertel Sik nog maar niet dat we ook weer terug moeten.
Hallo Holland, we zijn er weer even!
Sikkie wil ook in Portugal blijven!!!
Haha, dat wilde hij wel ja. Nog een paar weken wachten.