Op 1 augustus besluit ik eens naar vliegtickets, naar Nederland, te kijken. Tim heeft vorige maand mooie prijzen gezien voor tickets half september en dan hebben de jongens nog net vakantie. Ik ga dat dus even bekijken. Helaas zijn de tickets al flink duurder, maar half oktober is het weer €100,- voor een retour. Ik besluit niet te twijfelen en de tickets te boeken voor mij, Max en Fea. Als ik alles geregeld heb bedenk ik me dat ik nu werk heb, waar ik rekening mee moet houden. Maar ze zeggen super flexibel te zijn, dus het zal wel loslopen. Al heb ik nog een tripje gepland staan. Van vrienden hebben we een paar dagen in hun strandhuis cadeau gekregen. Dat zou in een weekend in september zijn, maar nu vroegen ze of we van zaterdag tm donderdag willen. Nou ja, we zien wel hoe het loopt. Opzich kan ik altijd mijn computer meenemen.
Het is wel wat hoor dat werken. Ik zit nu de heerlijke koele ochtenden achter mijn computer te werken en zodra ik klaar ben, stap ik het bloedhete weer in. Had ik in mijn vorige blog al vertelt dat het heet is hier? Het is iedere dag, bloedheet vanaf 11 uur smorgens en dan bedoel ik 35 tot 40 graden. Vorig jaar schommelde de zomer rond de 30 graden en dat is toch net iets lekkerder. De plantjes vinden het ook heet en groeien niet lekker. Wel kan ik mijn eerste oogst binnenhalen.
Met dit heette weer is het super lekker om aan het einde van de dag een frisse douche te nemen. Lekker in de open lucht. Nu gebeurt het alleen al weken dat de waterdruk na 21:00 uur raar gaat doen of zelfs helemaal weg valt. Smorgens is er dan meestal wel weer water. Het gekke is, dat de waterkraan van de camperplaats het wel doet. Dit heeft als resultaat dat we al een keer ouderwets een douche moesten nemen met een pannetje opgewarmd water. Het water was net niet warm genoeg om al het vloeken en tieren van Tim weg te spoelen, maar hij was nu wel schoon, maar waar the F is ons water! We zijn al langs het kantoor geweest van het waterbedrijf, daar zit een vriendelijk Engels sprekende jongen. Hij zei, gewoon iedere keer bellen als je problemen hebt. Dat hebben we ook steeds gedaan en soms hebben we dan na 5 minuten weer water en soms ook niet. Nu staan we dus weer een beetje sneu bij onze kraan. We hebben in huis nog geen stromend water, dus direct voor de deur zit de watermeter met een kraan en een wasbak. Terwijl wij staan te mopperen op ons water en dat er na het bellen niets veranderd is, loopt onze buurman langs met een andere buurman van een stuk verderop. Met mijn half hare Portugees leg ik uit dat we geen water hebben en dat dit al weken zo is na 21:00 uur. Ik vertel ook dat we iedere keer bellen. Belachelijk vindt die man het en je moet je rekening niet meer betalen tot ze het opgelost hebben. Geef me je telefoon maar, dan zal ik eens bellen, zegt hij dan. Aan de telefoon deelt de man ons klantnummer en locatie en dan gaat hij in rap Portugees tekeer aan de telefoon. Ergens tussenin versta ik, Não ajuda porque estrangeiros. Dat betekent, jullie helpen ze zeker niet omdat het buitenlanders zijn. Ik hoor nog belachelijk, doe je werk. Hij hangt op, wenst ons er nog sterkte mee en dan lopen ze weer verder.
10 minuten later zien wij een busje van het waterbedrijf door het bos rijden. Daar zit een waterhuisjes van hun. Vijf minuten later rijdt het busje naar beneden en rijdt heel hard langs ons huis. Ik probeer nog naar hem te zwaaien, van je, je moet hier zijn, maar hij rijdt hard door. Een beetje beledigd loop ik naar de kraan en verrek hij doet het en de volgende avonden doet hij het nog steeds. Bedankt buurman van verderop.
Nu we geen waterproblemen meer hebben, kunnen we weer vol goede moed verder leven en klussen.
Tim is de muur van de badkamer schuur aan het opmetselen. Meestal doet hij een bak cement vlak voor het donker, zodat het net iets minder warm is en de vers geplaatste stenen niet meteen gebakken worden.
We moeten naar Coimbra en we besluiten dat te combineren met een strandje daar in de buurt. Er zijn op veel plekken rivier stranden gemaakt. Dit is er zo eentje en het is heel goed om af te koelen want het is vrij fris water, maar we duiken er allemaal even in.
Op 14 augustus breekt de eerste grote brand uit, die dichtbij ons is. Doordat het al zolang zo heet is, is alles natuurlijk ook gortdroog. Overdag mag je buiten niet met maaienmachines of met een kettingzaag werken. Er is ook een open vuur verbod en land moet schoongemaakt zijn. Er zijn ook kleine brandjes, maar die worden snel geblust. Deze brand wordt snel groter en wij zien de blusvliegtuigen af en aan vliegen.
Rick heeft op een verjaardag een leuk meisje ontmoet en ze spreken af en toe af. Ze woont anderhalf uur rijden bij ons vandaan. Aan de andere kant van de brand. Haar moeder is brandwacht en ze vertelt dat in de zomers er altijd overal mensen op wacht zitten. Deze mensen maaien eerst al de begroeiing weg langs de wegen. Vanaf april lopen ze heel Portugal door om alles netjes te maken. Zodra het te droog wordt om te maaien, gaan ze op wacht zitten en als er brand uitbreekt dan helpen zij de brandweer. Het schijnt een van de slecht betaalde banen te zijn in Portugal. Schandalig natuurlijk, want deze mensen zijn enorm hard nodig. De moeder van Ricks vriendin is brandwacht in een toren op een berg. Zo kan zij kilometers ver kijken of er ergens brand ontstaat. Deze brand heeft ze ook zien ontstaan. Midden in de nacht was er overal bliksem en ineens sloeg het op meerdere plekken in. Zij en haar collega’s hebben het meteen gemeld en de brandweer is gelijk naar al die plekken gegaan, maar het vuur was niet te blussen. Ze vertelt ook dat de blusvliegtuigen, prive vliegtuigen zijn en dat deze wel brand nodig hebben om aan geld te komen. Het maakt het allemaal wel een beetje dubieus. Eigenlijk horen we niet anders dan dat bepaalde branden bewust worden veroorzaakt.
Even lijkt het erop dat ze deze brand snel onder controle krijgen, maar helaas laait het de nacht erop weer helemaal op en breid snel uit. Gelukkig komt het niet onze kant op.
Brand of geen brand, iedereen gaat door met wat hij aan het doen is en wij dus ook. Het is tijd om de camper weer op te halen. Alles is gerepareerd en we kunnen nu de laatste dingen doen om hem te koop te zetten. We moeten wel even €1000,- aftikken.
Maar de volgende avond zien we dat het rechter achter licht weer brand. Helaas is nog niet alles opgelost. De garage laat weten dat de camper dan naar een garage moet die gespecialiseerd is in elektra. We brengen hem dus maar weer terug.
Tim heeft ondertussen de hele badkamer schuur een stukje hoger gemaakt en nu is het tijd om een betonnen rand erop te gieten. De bekisting maken is toch wel een hele klus, maar die zit, dus we kunnen gieten. We maken er een familie klus van. Tim en Rick gieten de rand. Ik maak het beton en Max en vriendin van Rick lopen met emmers heen en weer. We lijken wel een geoliede machine.
We gaan met de jongens weer naar Coimbra, daar hebben we een hele leuke school ontdekt, de Tumo. Ze bieden 8 vakken aan als zelfstudie en vervolgens ga je dan samen met een coach en een groep andere studenten een project uitwerken. Het ziet er allemaal erg mooi en uitnodigend uit. Het plan is dat ze dit op de vrijdag gaan doen, want dan gaan ze niet naar het leerproject.
Ondertussen is de brand blijven branden en staat er al een enorme gebied in brand. Het komt niet onze kant op, maar spannend is het wel met vlagen. Zo zit aan ons huis een ruïne vast en die is behoorlijk aan het overgroeien. De buurvrouw komt ook langs en zegt hoe gevaarlijk het is. Ze vindt dat ik de eigenaar moet bellen en eisen dat hij het land schoonmaakt. Bij mijn andere buurvrouw haal ik het nummer en ik doe eerst een poging met what’s app.
Maar nu eerst vakantietijd!!!!
Het nieuws viel overigens niet zo lekker op mijn werk. Het blijkt dat je in Portugal het eerste half jaar geen vrije dagen mag opnemen. Belachelijk! Omdat ik twee tripjes heb staan, besluit ik voor onze trip in het strandhuisje niet zo moeilijk te doen, want dan kan ik mijn pc wel meenemen. Voor mijn trip naar Nederland ga ik toch iets minder flexibel zijn. Op de reisdagen kan ik er toch echt niet werken, maar daar hebben we het later wel over. Nu eerst chille op onze billen!
We gaan ook een dag naar Obidos om de toerist uit te hangen. Het dorp is rond een kasteel gebouwd en het heeft wat weg van het Franse Le Mont Saint Michel.
We gaan ook naar Caldas da rainha, deze streek staat bekend om zijn ceramic en ik zou best wat willen kopen, maar het kost een vermogen. Wij houden het dus bij kijken en we kijken onze ogen uit…..
Ik weet niet hoe wij nou in dit straatje zijn beland, maar we hadden wel lol. Zo rollen we lachend September in.