We zijn allemaal van slag na het overlijden van Poek. Ik kan er ook niet bij met mijn gedachten. Een vrolijk en gezond jong beestje dat zo ineens weg is. Met een kip zonder kop zijn we aan het opruimen en aan het inpakken. We moeten namelijk naar Spanje. Normaal gesproken als ik naar beneden loop of door de tuin, dan rent Poek met me mee. Als hij me kwijt was dan riep hij even. Hij klonk dan als een raptor van Jurassic park haha. Doordat hij altijd, nogal aanwezig was. Is zijn afwezigheid nogal aanwezig. Milly doet haar best om de leegte te vullen. Zij rent vandaag gezellig om me heen. De laatste weken is ze eigenlijk altijd bij ons. Ze slaapt alleen niet binnen. Ik vind dat wel een lastig iets. Wij geven haar eten en daar rekent ze ook op, maar nu gaan we een week weg. Overal in het dorp is wel eten te vinden, dus ze zou geen honger hoeven te hebben. Voor de zekerheid loop ik ook even naar de buurvrouw met wat voerzakjes. Ik vraag haar of ze het katje eten wil geven als ze haar ziet. Ze snapt niet helemaal waarom. Het is toch een straatkatje zegt ze. Nou ja, we hopen maar dat ze zich redt terwijl we weg zijn. Ik kan haar nu ook niet inladen en meenemen. Dikkie en Lientje zijn niet dol op haar. Als we klaar zijn met inpakken en Tim als laatste in wil stappen, zit ze op zijn schoen. Alsof ze nog even dag wil zeggen. Dag poes.
Wij trappen hem aan en de buurvrouw zwaait ons uit.
We moeten naar Spanje voor de keuring van de camper, maar de kinderen hebben vrij omdat het carnaval is, dus wij gaan eerst naar het zuiden van Portugal om een grote carnavals optocht te zien. We gaan naar Loulé. Dit had allemaal een feestje moeten zijn en onze laatste vakantie met de camper, maar we voelen ons allemaal niet zo vrolijk. We rijden naar Alcácer do sal.
We hebben hier twee jaar terug een dag of vijf gestaan. Het is een leuk dorpje om te bezoeken en ze hebben speciale parkeerplaatsen voor campers. Als we daar aankomen valt het me op dat de koplampen er gek uit zien. Ze branden niet zo fel. Tim doet ze aan en uit, maar ze springen aan en gaan dan meteen minder fel. Hier hebben we geen zin in natuurlijk. We zoeken op Google Maps een garage en besluiten morgen eerst zelf even te zoeken en daarna naar de garage te rijden als we het niet zelf kunnen.
’s Morgens staan we op tijd op en gaan we kijken of we iets met de lampen kunnen. We zoeken de zekeringen op en terwijl we zo rommelen doet Tim ze eerst even aan. Nu doen ze het gewoon. Dan kunnen we ook niets proberen natuurlijk en een garage ook niet. Het is nu maandag en we besluiten eerst naar Loule te rijden. Als de lampen later vandaag weer raar doen, dan gaan we weer verder zoeken.
Terwijl wij de navigatie aanzetten, komt er een appje binnen op de camper familie appgroep. Het gezin dat ik vorige week ontmoet heb, die zijn opzoek naar een ander gezin, in het zuiden van Portugal ,om af te spreken. Ik app dat we onderweg zijn naar Loulé. Ze besluiten ook die kant op te komen. We treffen elkaar op de camper parkeerplaats in Loulé en we gaan meteen op stap, want de optocht begint over 45 minuten om 15:00 uur.
Heel Portugees begint de optocht pas over vieren. De optocht wordt voor onze neus klaargezet en we kijken de eerste drie kwartier naar dezelfde groep dansers. Overal zien we borsten en billen, maar deze groep voor ons, zijn verkleed als koeien haha. Gelukkig gaan ze na drie kwartier wachten toch eindelijk lopen.
Er zit helaas niet veel tempo in de optocht, maar het is een spectacle om te zien. De optocht loopt in een rondje en als alle praalwagens langs zijn geweest dan zijn de panty’ s stuk gedanst en de billen uitgeschud en wij hebben stalpoten van het staan haha. We vonden het erg leuk om mee te maken. Hongerig lopen we terug naar de camper om een hapje te eten.
De volgende dag maken we een plan. Er wordt de komende tijd geen mooi weer verwacht, alleen vandaag is het nog goed. Het is nu dinsdag en donderdag moeten we maar de keuring. We besluiten dus vandaag naar het strand te gaan en dan rijden we morgen naar Sevilla. We kunnen dan ergens in Sevilla slapen om donderdag ochtend snel bij de keuring te zijn. We hebben de lampen steeds gecontroleerd, maar die doen het gewoon.
We rijden naar Faro. Langs het strand zit een gemeente camping. Ik heb daar vorig jaar gestaan toen Tim met de jongens naar Nederland ging. De camping is niet bijzonder, maar er is een warme douche en het strand voor de deur.
We hebben een heerlijke stranddag.
Woensdag rijden we naar Sevilla en we hebben een missie. We willen frikandellen eten in de stad, net als vorig jaar. Alleen waar we vorig jaar geparkeerd hadden is een half uur lopen en het begint net te plensen. We gaan dus proberen om dichterbij te parkeren. Dit wordt een rondje Sevilla met dikke frustratie. Het is overal druk en er is nergens plek. Na een uur geven we het op. We gaan toch op de plek van vorig jaar staan, het is alweer een tijdje droog.
Eenmaal op die plek, begint het weer te regenen. Nu is even in de regen lopen niet zo erg, maar je krijgt jassen en schoenen zo slecht droog in een camper. Ik besluit even te google hoe laat de snackbar open is, zodat we niet voor niets gaan lopen. Meteen daald ons humeur tot ver onder het vriespunt. De snackbar is gesloten wegens vakantie! Als ik even eerder gegoogled had, dan had het ons veel frustratie kunnen schelen.
We besluiten naar een p4n plekje te rijden aan een park en maar 10 minuten van het keuringsstation af. Eenmaal aangekomen blijkt het park gesloten en overhoop te liggen voor werkzaamheden en is er alleen nog een smerige parkeerplaats over. We besluiten er toch te gaan staan. Het regent, dus we hoeven toch niet buiten te zijn. Op 3 minuten lopen zit een kebabzaak, dus die gaan we wel even bezoeken. Even deze dag weg eten met frietjes en kebab.
De poezen doen het ook goed. Sikkie en Lientje zitten meteen weer in het reisritme en willen wel even buiten kijken. Muis slaapt alleen maar. Hij was natuurlijk ook ziek, dus ik denk dat hij aan het herstellen is en zijn maatje mist natuurlijk.
We slapen prima en doen rustig aan in de ochtend. Om half 12 rijden we naar het keuringsstation en gaan we in de rij staan. Eerst moet je je binnen melden en dat duurt al 45 minuten tot we aan de beurt zijn. Vervolgens gaan we in de rij voor de keuring zelf staan.
Op het bord onder de itv letters, komen de nummerborden voorbij die aan de beurt zijn. Het wachten is opzich nog niet zo erg, maar je moet dus iedere vijf minuten even opkijken of je al op het bord staat en dit wel een uur lang. Een voordeel, het is prachtig weer. Een nadeel, we staan op een stinkende parkeerplaats. We hebben alle lampen nog gecheckt en alles doet het. We hebben een doekje met wd40 klaarliggen omdat de koplampen iets dof zijn en met wd40 glanzen ze, tijdelijk, weer als nieuw. Na een uur wachten zijn we weer aan de beurt. Het is altijd spannend. Je rijdt door een keuringsstraat heen met drie stops. Bij stop 1 zijn de lichten aan de beurt en wat blijkt: de koplampen doen het niet. WTF, de hele week doen ze het! Er is ook wat met een lampje boven de luifel. De man zegt dat je die niet ziet als je voor de camper staat. Eh dat lampje en de luifel zijn al heel lang zo. Wij hebben hem zo gekocht en hij is al drie keer goed gekeurd met dit lampje.
We zijn dus al afgekeurd, maar hij maakt de keuring verder wel af. Na de keuring moet je terug in de rij bij het kantoor en ook daar moeten we weer lang wachten. Van dat lampje bovenaan gaat hij even verder uitzoeken en dat duurt en duurt. Het eindoordeel, er moet een ander lampje op en de koplampen moeten natuurlijk gemaakt worden.
We krijgen een garage aangewezen als tip van een andere Nederlander en rijden daarheen. Het is over een kwartier siësta, dus dat helpt niet mee. Toch staat de garage ons vriendelijk te woord. Om 16:30uur zijn we de eerste. Dat is over twee en een half uur, kak.
Overal zitten hier ook auto onderdelen winkels, dus we gaan even winkelen. Volgens Google zou het koplampen probleem opgelost kunnen worden met nieuwe relais en het lampje moet een piloot lampje worden.
Naast de winkel zit een verlaten terrein, dus we gaan aan de klus. We vervangen de relais en de koplampen doen het. Het lampje vraagt iets meer creativiteit en gelukkig heb we een kit spuit bij ons. Dus ook dat lukt.
Het is nu 16:00uur dus we kunnen nog makkelijk voor de herkeuring. We zetten hem weer op de parkeerplaats en ik check de lampen nog even voordat we ons aanmelden. Ze doen het niet! Dikke kak! We rijden meteen maar naar de garage. Het duurt even tot de eigenaar er weer is, maar dan zijn we aan de beurt. Er moeten allerlei auto’s verplaats worden voordat hij de camper naar binnen kan rijden, maar dat wordt allemaal geregeld. We krijgen wel het verzoek om niet in de camper te blijven. Ik leg uit dat er drie katten in de camper zitten en vraag of ze op willen letten om de deuren dicht te houden als ze niet aan de camper werken.
We gaan een rondje lopen. Er blijken heel veel stoffen winkels te zijn, wat Fea en ik wel leuk vinden, maar de jongens niet natuurlijk. We gaan opzoek naar een tentje waar je kan eten, maar we vinden niets en Google laat ook zien dat het industrieterrein niet heel interessant is. We lopen terug naar de garage, want die had een soort wachthoek met een bank. Het begint ook weer te regenen dus we gaan snel naar binnen. De monteur denkt het gevonden te hebben. De schakelaar van de lampen ziet er versleten uit. Toch blijkt even later dat dat het niet is. Om 18:30 hebben we z’n honger dat ik in de camper plakjes stokbrood met kruidenboter, salami en kaas maak. Ook pak ik de wifi router mee. Het duurt en het duurt en duurt. Om 20:00 uur gaan ze dicht, dus ik ga om 19:45 maar vragen of ze het al gevonden hebben. Het duurt een half uur voordat er iemand terug komt om te vertellen dat ze het gevonden hebben. Het zekeringkastje is doorgebrand en moet vervangen worden. Nieuw zijn ze vrij duur, dus we kunnen morgen ook op de sloop kijken of we er een kunnen vinden. NEEEE!!!!!! Ik wil hier niet op een sloop gaan zoeken. Alles moet hier met Google Translate. Die Spanjaarden spreken geen woord Engels. We kunnen ook niet een paar dagen hier blijven. Of de camper hier laten. Ik vraag of ze geen omleiding kunnen maken. Terwijl ik aan het zoeken was wat er mis kon zijn met de koplampen heb ik zoiets gelezen. Dat kan wel zegt de monteur, maar dat mogen ze niet zien bij de keuring. Het is een tijdelijke oplossing. We leggen uit dat we de camper wel in Portugal kunnen laten maken, dan zijn we in ieder geval thuis en hoeven we niet op straat te wachten. Hij vindt het goed en gaat het direct regelen. We zijn ze ontzettend dankbaar dat ze niet zijn gestopt om 20:00 uur. Om 21:00 uur is het knopje geïnstalleerd en denken we dat we klaar zijn. Ik wil het raam aan de bestuurderskant dichtdoen en dat lukt niet. De monteur rukt weer vanalles open en regelt het raam. We betalen de man voor 4 uur zoeken en dan rijdt hij ons de garage uit. Wat echt, maar net past.
We hebben honger! We rijden naar een burger king en zoeken daarna een slaapplekje. Nu wel naast een mooi park, dus Sikkie en Lientje strekken de pootjes even. Muis is ook weer wat actiever, maar die houden we binnen. Wij zijn klaar met vandaag, dus, Truste.
We worden vroeg wakker, want we staan langs een doorgaande weg. We maken snel de camper rijklaar en we gaan naar het keuringsstation. Alles werkt, dus nu moet het goed komen. We hopen dat de man niet zelf de lampen aan en uit wil zetten, want dan werkt het niet.
De man is meteen enthousiast over ons uitstekende piloten lampje. De koplampen doen het ook goed en hij zit niet aan de schakelaar, dus we zijn weer goedgekeurd. En nu scheurend naar huis. Er wordt geen goed weer verwacht de komende tijd en we zijn er helemaal klaar mee. We zijn echt de reizende camper wel uitgegroeid. Stil staand gaat de camper nog net. We gaan zover mogelijk naar huis rijden. We stoppen nog even snel bij een Aldi. Even wat eten inladen. Tijdens het rijden doet Tim iets, waardoor hij de sleutels in het contact omdraait en de moter uitzet, terwijl we rijden. Dit zorgt ervoor dat er een oranje motorstoring lampje gaat branden. Tim is er echt woedend van. We doen de boodschappen en we hopen dat het lampje dan weer uit is, maar dat is niet zo. Volle vaart naar huis maar en hopen dat we het halen. Dag Spanje, met al je afval.
Na twee uur…..
We hebben in ieder geval Portugal gehaald. Tim rijdt nog een uurtje en dan is hij er klaar mee. Hij is enorm moe, maar niemand heeft zin om nog een nachtje op een kakplekje te staan. Ik besluit dat ik verder rijd. We gaan naar huis!
Tijdens onze dagen weg hebben we met de kinderen afgesproken dat Milly het straatkatje bij ons mag komen wonen, nu Poek er niet meer is. Vooral Max heeft het zwaar met het gemis van Poek. We hopen dat zij dan ook lekker met Muis en Max gaat spelen en knuffelen.
Terwijl ik richting huis rijd wordt het weer steeds slechter. Eerst regent het gewoon, dan harder en daarna gaat het hozen. Ik moet rustig rijden omdat ik weinig zie en als er een vrachtwagen langs ons rijdt dan zie ik even niets. Wat een kakweer om in te rijden, maar ik haal het. We tanken nog even gas en dan rijdt Tim het laatste stukje naar ons plekje. Home sweet Home.
Ik zeg de buurvrouw even gedag en leg uit dat de inspectiao, problema, problema was.
Ik kijk ook gelijk of ik Milly ergens zie, maar ze is er niet. Ze zal misschien wel ergens in een schuur verstopt zitten, want het regent. De buurvrouw vertelt ook hoe slecht het weer is geweest. We doen de rest van de dag niet zoveel. Even bijkomen.
De volgende dag, zaterdag, is het weer iets beter. Iedereen gaat de benen even strekken. Max staat vanaf ons camperplekje ook even in de tuin te staren, naar Poeks begraafplekje. Ook Muis komt naar buiten en lijkt rond te staren waar zijn vriend dan is. Milly is er nog steeds niet en dat voelt niet goed. Volgens Tim moet ik me er niet zo druk om maken. Ik loop naar beneden naar het huis en roep haar een tijdje. Ook Max vraagt zich af waar ze is. Hij gaat rondkijken. Hij denk dat hij haar gezien heeft. Fijn zeg ik, dan komt ze zo wel, maar dat doet ze niet.
Even later komt Rick aanlopen met een hoopje ellende in zijn armen. Max heeft Rick vertelt waar hij Milly weg heeft zien kruipen en samen zij ze gaan kijken. Ze was in een regenwater buis gekropen. Rick zag haar staart en heeft haar eruit getrokken. Ze is helemaal vies, mager en koud. Nee he!
We gaan haar eerst maar even afdrogen en opwarmen bij de kachel, maar ze is duidelijk niet alleen maar natgeregend.
Ze loopt even rond en ze lijkt opzoek naar eten of drinken, maar ze neemt niets. Er lijkt ook wat bloed uit haar mond of neus te komen. Ze is ook iets uitgedroogd dus ik geef haar wat water met een spuitje en dat slikt ze wel door. De dierenarts is tussen de middag twee uur dicht, dus we kunnen er niet heen, maar eigenlijk denk ik dat ze dat ook niet zou overleven. Voor de onderzoeken nemen ze je kat mee naar achter en het zal een gevecht zijn om haar te onderzoeken. Ze accepteert ons en andere mensen, maar een dierenarts is wel wat anders. Verder vond ik het vreselijk hoe Poek in een koud aluminium hokje lag. Hoe kan je daar nu warm blijven en beter worden? Dus ze moet in de komende twee uur opknappen om de beste kans te hebben. We gaan toch niet nog een katje verliezen!?
Ik kook wat kip, maar de kip wil ze niet. Ik geef haar daarom het kookvocht en meteen ook wat homeopathie. Ze wil vooral lekker liggen en slapen.
Twee uur lang knuffelen we haar, geven haar spuitjes vocht en liefde. Maar ondertussen komt er ook af en toe slijm met bloed uit haar neus en mond. Ze zal toch naar de dierenarts moeten. Ik gok dat haar kansen hoger liggen dan die van Poek, omdat ze nog best tierig is.
Bij de dierenarts komt alles boven van Poek en ik krijg er geen woord uit. Tim gelukkig wel. Ze nemen Milly van ons over en wij gaan wachten. Na een uur is er geen goed nieuws. Ze heeft het katten virus en 1 long zit vol vocht. Haar kansen zijn minimaal. Ze ligt aan het infuus en krijgt antibiotica. We gaan nog even bij haar kijken en we schrikken ons kapot. Ze lijkt wel uitgewrongen en alle laatste energie is eruit. Ze ademt zwaar en reageert niet meer. Ik wil haar het liefst meenemen. Lekker op schoot, warm houden en knuffelen. Ik probeer nog wat hoop te houden, maar het voelt niet goed.
Twee uur later belt de dierenarts op dat ze nog verder verslechterd is en dat ze ons adviseren om haar in te laten slapen. We rijden er snel heen om afscheid te nemen. De dierenarts zit onwijs te kutten om haar het spuitje te geven. Het infuus werkt niet meer en ze wil een nieuw infuus aanleggen voor het spuitje, maar kan geen ader vinden. Wat een getrut. In Nederland geven ze gewoon de slaapprik en dan het spuitje zonder infuus. Ik krijg het gevoel dat ze meer kans zou hebben gehad als ik haar thuis had gehouden.
Als het dan toch gelukt is dan nemen we haar mee naar huis om haar naast Poek te begraven.
Pfff, dit was niet onze week.
Ik zie haar nog op de schoen va
hé bah wat een narigheid en verdriet voor jullie allemaal💖.
heel veel sterkte gewenst
Jeetje wat een pech zeg…. sterkte lieverds xxx