25-09 tm 13-10 We verhuizen naar een vaster plekje.

Onze tweede schoolweek breekt aan. Het vroege opstaan vindt niemand leuk en dan valt het hele vroege nog mee, want we moeten om 7:45 opstaan en de jongens springen dan om 8:30 op de fiets. Voor Fea stappen we om 9:00 uur in de auto. Het is super fijn om de kinderen enthousiast te zien als ze uit school komen.

Dinsdag hebben we weer afgesproken met Hagira. Zij weet nog een land dat te koop staat. We gaan kijken en we worden niet heel enthousiast. Het is een rechthoekig land en aan het eind loopt een rivier. Hier moet het spectaculair worden, want er is een kleine waterval. Wij zien alleen ook meteen drie grote betonnen septictanks in het water. We vragen aan Hagira of ze weet wat het zijn. Op de deksel staat in het Portugees dat het het riool is. Ze is er zelf ook verbaasd van dat die hier staan. Ook heb ik de prijs verkeerd begrepen. Het is €95.000,- in plaats van de €59.000,- die ik in het engels verstond. Niets voor ons in ieder geval. We kunnen ons niet voorstellen dat iemand ooit zoveel geld neer gaat leggen voor een stukje land als dit.

De schooldagen kabbelen zo een beetje voorbij. Wij doen een boodschap of helpen in de tuin van Phil en Siobhan of we gaan op pad. Vrijdag is er een festival in Penela. We gaan is even kijken of het wat is. Vanaf half 4 zijn er kinder activiteiten.

Dit vinden Max en Fea wel even leuk om te doen. Na het springen komen we de Hubers tegen en Sil en Anneke. Het festival is nog volledig uitgestorven, maar we hebben gezien dat de botsauto’s open zijn.

Alle Nederlandse kinderen lopen samen van attractie naar attractie. Zo maken we er zelf een feestje van. Als het donker begint te worden dan komen de Portugezen ook eens kijken en wordt het langzaam drukker. Op het moment dat we weg willen gaan, komen we Siobhan tegen met Cody en Rosie. De jongens vragen of ze met hun hier kunnen blijven en iedereen vindt dat goed. Wij gaan naar huis met Feetje. Op weg richting de auto komen we Hagira nog tegen. De moeilijke familie van het huis/land waar we verliefd op zijn, die willen wel verkopen, maar dan alleen het huis, zonder land. Dan zijn we dus weer terug bij het begin, want alleen het huis hebben ze ons al eerder aangeboden. We weten ook van andere verhalen dat ze je dan later, het land voor heel veel geld gaan aanbieden. Stom gedoe. We gaan proberen dit kleine paradijsje toch weer los te laten.

Zaterdag hangen we een beetje rond in de camper. We voelen dat het tijd wordt om naar het andere land van Phil en Siobhan te vertrekken. We zullen voor de winter nog het een en ander daar moeten doen om ons daar een beetje thuis te kunnen voelen. Vandaag is alleen Rosie thuis. De andere zijn op pad. Ik loop rond de camper als ik hun hond Flokke achter onze camper zie liggen, maar ik hoor ook een motor aankomen. Flokke is 9 maanden en wordt niet echt opgevoed. Hij loopt veel over straat en blaft naar iedereen. Ook rent hij achter, langs rijdende auto’s aan. Hij hoort de motor ook en rent er heen. Ik ren er achteraan om hem terug te roepen, maar hij is super snel. Helaas voor hem rijdt er een tweede motor achter de eerste. Hij kan geen kant meer op en hij smakt tegen de tweede motor aan, komt tussen de wielen en hij wordt uit mijn zicht meegesleurd. Ik schreeuw naar Tim. TIM, DIE HOND WORDT DOOD GEREDEN! Tim komt naar buiten gerend. Ik zie Flokke van de straat naar de camper rennen. Zijn voorpoot hangt er slap bij en ik zie een bloedende wond en bloed rond zijn bek. Ik ren naar binnen om te kijken of Siobhan al terug is. Ik kan alleen Rosie vinden. Oke, het is zaterdagavond 18:15uur waar kan ik heen met een gewonde hond. Ik bel Sil, die hebben honden en weten misschien een dierenarts die open is. Hij neemt niet op. Ik bel een dierenarts in Penela, maar die nemen ook niet op. Flokke is ondertussen op drie poten de keuken ingelopen. Rosie is bij hem gaan zitten.

De motorrijder is ook terug gekomen. Hij zegt dat hij niets kon doen en dat de hond er ineens was. Ik zag het gebeuren dus ik weet dat hij er niets aan kon doen. Ik vraag of hij weet waar we naartoe kunnen. Hij noemt ook de dierenarts in Penela. Ik kijk op googlemaps naar de openingstijden en als die kloppen, dan zijn ze open tot 19:00uur. We stappen in de auto en rijden er heen. Het is nog geen tien minuten rijden.

Gelukkig zijn ze open. Ze nemen Flokke meteen mee voor een röntgenfoto om te zien of hij inwendige gewond is. Het is hier geloof ik niet gebruikelijk dat je zoveel mogelijk bij je huisdier blijft, dus wij blijven achter bij de Bali. In de auto heb ik Siobhan gebeld en zij is ook onderweg. We wachten zeker drie kwartier voordat we weer iets horen van Flokke. Hij heeft niets! Alleen een diepe schaafwond op zijn poot.

Opgelucht gaan we allemaal weer naar huis. Wat een mazzel heeft Flokke en ik ben zo blij voor Rosie. Vorige maand is haar kitten overreden voor de deur. Gelukkig liep het vandaag goed af. Het stomme is, ze wonen aan een hele rustige straat!

Zondagochtend vraagt Siobhan of we vanavond samen kunnen eten als dank voor onze hulp aan Flokke. Wij zeggen natuurlijk geen nee. Eerst gaan we nog naar de camping in Penela waar de familie Hoek woont en Quirijn en Marieke. Zij wonen daar totdat ze een huis gevonden hebben. Best gezellig zo met zijn alle op de camping. Na alle gezelligheid gaan we snel naar huis om te eten.

In schoolweek drie zitten we al goed in het schoolritme. We doen de laatste voorbereidingen aan ons plekje op het land en besluiten dat we donderdag 5 oktober die kant op verhuizen. We hebben dan nog een week om het een beetje gezellig te maken voor Max zijn verjaardag. Misschien kunnen we daar wel een feestje geven?

Op woensdag gaat Fea niet naar school. Zo kan ze even bijkomen, zo in het midden van de week. We knutselen samen wat.

Als op donderdag iedereen naar school is dan maken we eerst een rondje camper vullen door de omgeving. We vullen de tank met water, de koelkast met boodschappen en de lpg tank met gas. We zijn er klaar voor.

We hebben ook veel drinkwater gehaald. Helaas is er nog geen water op het land.

Dino staat sinds maandag al op het land. Zij staat een stuk verderop. De schuur met ingebouwde camper was zo vies en rommelig dat niemand die wilde gebruiken. Wij vinden een beetje opruimwerk niet zo erg.

We zagen er heel erg tegenop om hier heen te verhuizen. Vooral omdat het niet van ons is en we willen zo graag iets voor onszelf. Maar nu we hier zijn, voelt het toch heel fijn. We mogen hier lekker aanrommelen.

Op de telegram groep van de community wordt een zonnepanelen pakket aangeboden. Een Belgisch gezin dat hierheen heeft gereisd, heeft een huis gekocht en hebben dit pakket niet meer nodig. Het is maar een half jaar gebruikt. Ik kijk de prijzen na op internet, de prijs waarvoor ze het aanbieden is niet heel gek. De panelen zijn niet super krachtig, maar de prijzen van accu’s en omvormers zijn het afgelopen jaar zo snel omhoog gegaan dat hun prijs echt prima is. We zouden zelfs nieuwe krachtigere panelen kunnen kopen om het uit te breiden, maar zolang we geen huis hebben, is dit prima voor ons. Ik ga even contact leggen.

7 oktober is er een markt in Penela. Ik sta er ook. Ik heb mijn handelswaar uitgebreid. Ik heb kaarten geschilderd. Wat tweedehands kleding en de hairextensions. De markt is nieuw en het bezoekersaantal is wat laag. Toch verkoop ik vijf kaarten. Ook loopt er een Portugese mevrouw langs, die super enthousiast is over mijn kaarten, maar ze koopt niets. Een uur later komt ze terug met drie andere vrouwen. Één van de vrouwen spreekt Engels. Ze vertelt dat haar vriendin super enthousiast is over mijn aquarel kwaliteiten en ze vraagt of ik een workshop wil geven. Dat wil ik natuurlijk wel en ik probeer te reageren alsof ik dat wel vaker heb gedaan. Ik leg uit dat ik zelf nog niet helemaal gesetteld ben hier en niet alle spullen heb of een locatie. Dat geeft allemaal niets zegt ze. Samen regelen we het wel en we wisselen nummers uit. Hoe cool is dat!

We zijn ondertussen van plek gewisseld met de camper. Het is erg heet hier en we stonden vol in de zon. Ook lijkt het me fijn om bij slecht weer dichter bij de schuur te staan.

We halen ook een paar keer spullen uit de opslag. Zo wordt het leven hier weer wat ruimer. Steve van de opslag heeft een appartement boven de opslag en de oude huurder heeft wat planten laten staan. Hij vraagt of ik ze wil hebben. Dat wil ik wel natuurlijk. Zo ontstaat er een klein tuintje en dat zorgt ervoor dat ik gelijk door ga en een kleine moestuin aanleg. Op de markt in Miranda do Corvo, koop ik groente plantjes.

Op 10 oktober ontvang ik een app van Gary, de oprichter van de school van de kinderen. Hij zoekt iemand die handvaardigheid les wil geven en hij heeft gehoord dat ik heel creatief ben. Of ik één uur per week handvaardigheidles wil geven. Volgende week heb ik de eerste les. Spannend!

De rest van de dagen ruimen we op voor het feestje van Max zijn verjaardag. We hebben alle Nederlandse gezinnen uitgenodigd en twee Engelse gezinnen. We vieren het de 12de want volgens de weerberichten slaat het weer om in herfstweer, precies op de 13de, Max zijn verjaardag.

Het is een beetje chaos z’n groot feest, georganiseerd vanuit een camper, maar super gezellig. En de 13de gaan we lekker naar het Forum in Coimbra. Dat is een groot winkelcentrum met heel veel eettentjes. Max kiest voor de Mac Donalds haha. Naast dit winkelcentrum zit de Decathlon en daar mag Max een fiets uitzoeken. We hopen dat hij nu ook wat makkelijker de berg naar school op komt.

Zo begint dit land toch een beetje met ons te groeien. Al maken we ons een beetje zorgen hoe het gaat zijn als het veel regent.