19-02 tm 25-02 Een week met Sam.

Het is zondag 19 februari, de dag dat Ricks beste vriend Sam aankomt met het vliegtuig. We vinden het allemaal super spannend en stoer dat hij alleen naar Spanje komt. We staan dan ook allemaal met een beetje een gek gevoel op. Sam komt pas om 18:30uur aan en we staan 8 minuten rijden van het vliegveld af. We hebben dus nog de hele dag en we staan aan het strand van Torremolinos. We gooien de kinderen dus even naar buiten terwijl we de camper opruimen.

Om 13:15 uur apt Sam dat hij door de security is en zit te wachten tot hij over 3 uur in het vliegtuig mag stappen. We krijgen er allemaal een beetje de zenuwen van. We besluiten om vast te gaan kijken waar we kunnen staan met de camper, zodat we in de aankomsthal kunnen staan om Sam op te halen. Ik had al even gekeken of we dat met een taxi konden doen, maar dat is €30,- heen en €30,- terug. Park4night heeft een aantal plekjes op loopafstand van het vliegveld. Alleen als we daar rijden dan zien we dat er helemaal geen plek is en je echt mazzel moet hebben dat er iemand wegrijdt als jij er rijdt. Dat wordt hem dus niet. De betaalde parkeerplaatsen lijken niet geschikt voor campers en ik zie alleen prijzen voor een hele dag parkeren. Ook zie ik dat je nog een flink stuk moet lopen om echt in het vliegveld te staan. We rijden nog is een rondje en vinden een parkeerplaats om even te staan en na te denken. Er staan meerdere campers en achter ons rijdt een trein. We blijken op p4n#70934 te staan. De trein brengt me op het idee om hier te blijven staan en de trein te nemen. We gaan even kijken hoe dat werkt hier.

Op het station staan we een beetje te zoeken hoe of wat. Het lijkt erop dat de automaat zegt dat hij geen kaartjes print. Ook begrijpen we niet welke trein we dan moeten nemen om richting het vliegveld te gaan. Een jongeman ziet ons al een tijdje zoeken en komt ons helpen. Hij legt uit dat kaartjes kunnen kopen bij de automaat en dat die ze wel print. Als de trein van links komt dan is het de trein die richting het vliegveld gaat en dat is dan gelijk de volgende halte. Hij wil ook wel helpen met de automaat, maar dan moeten we meteen gaan, want een kaartje is 1 uur geldig. Het is nu half 3 en dat vinden we een beetje te vroeg. We gokken het erop dat het ons straks zelf wel lukt nu alles uitgelegd is. We bedanken de man en lopen niets vermoedend met de stroom mensen mee die van het station af wandelen.

We komen in een soort eettentjes walhalla en het zit er stampvol. Die Spanjaarden die weten wel hoe ze hun zondag moeten vullen. Wij zijn een beetje overweldigd door de keuze. Tim zegt meteen dat we hier vanavond lekker met Sam gaan eten. Hij zal na zijn reis wel honger hebben. We willen nu ook wel wat eten, maar de keuze is zo groot en onze stress waarschijnlijk ook, want we krijgen heisa. De jongens lusten niks anders dan kabab of hamburgers, maar er is zoveel ander lekkers te krijgen. Ik zeg dat we moeten splitsen, maar vind dat ook erg onhandig. We komen er niet uit en begrijpen elkaar niet meer. Stront chagrijnig lopen we terug naar de camper om daar wat te eten en te wachten tot we richting het vliegtuig kunnen.

Om 16:00uur gaan we weer op pad. Sam heeft een half uur geleden geappt dat hij in het vliegveld zit. Op het station loopt het kaartjes kopen gesmeerd. De trein komt ook al snel en dan zijn we met 10 minuten op het vliegveld. Er is maar 1 aankomsthal, dus we staan meteen goed. Nu moeten we nog anderhalf uur wachten en er is niets te beleven hier hahaha.

Om 18:25uur apt Sam dat hij geland is, maar we zien hem maar niet in de aankomsthal verschijnen. Sam belt mij dat hij niet weet hoe hij bij ons moet komen. De verbinding is super slecht en ik hoor hem alleen haperen en vragen of ik mijn locatie wil delen. Wij gaan vragen bij de infobalie of we iets kunnen doen, want hij loopt daar alleen te zoeken. Het enige wat ze zegt is dat hij naar beneden moet gaan. Na wat een eindeloos lange tijd lijkt zien we hem ineens aankomen.

Zo dat is even een pak van mijn hart dat hij veilig bij ons is aangekomen. Nu snel de trein in en naar de eettenten! We bestellen een grote kababschotel en de kinderen spelen even in de speeltuin. Al die spanning moet er toch even uit.

Bij de camper moeten de kinderen nog wat energie kwijt en ze gaan een betonblok fijn hakken. Na een uur hakken vinden we het wel mooi geweest en dan moet iedereen naar bed. Sam slaapt op de bank. Al duurt het nog een tijd voordat hij echt in slaap valt. De volgende morgen gaan we eerst richting Fuengirola, want ik had nog een pakketje laten versturen en dat komt daar aan. We vinden via park4night een leuke plek p4n# 277323, maar we worden eigenlijk meteen verzocht om hier niet te slapen. We besluiten wel even te gaan wandelen. De poezen springen ook meteen naar buiten en vliegen de bosjes in.

Na het wandelen willen de jongens naar de zee. We bedenken dat we dan beter eerst ergens kunnen gaan staan waar we ook kunnen slapen. We zitten alleen met één probleem, de poezen zijn er niet. We roepen en roepen, maar ze komen niet. Ik besluit dan met Rick en Sam boodschappen te gaan doen en dan zijn ze er vast als we terug zijn. Tim blijft met Max en Fea bij de camper. Ik koop nog snel een cadeautje voor Tim, want die is jarig vandaag. Hij zei laatst dat hij wel een eierkoker wilde, want die doet het op onze zonnepaneeltjes en ik loop toevallig langs een chinashop met een eierkoker. Ook kopen we een grote ijstaart en aardbeien en slagroom.

Terug bij de camper zijn Sikkie en Lientje er nog niet. Dat kan niet kloppen. Ze blijven tegenwoordig nooit zolang weg. Ik ga ze zoeken en roepen. Naast de parkeerplaats zit een soort dal en ik klim onder een hek door om erin te komen. Als ik daar sta te roepen krijg ik ineens antwoord van Lientje, maar ze komt niet. Ik loop de kant op van het geluid en ik zie een hek. Als ik nog een tijdje roep dan zie ik Sik achter het hek, maar ook Lientje geeft antwoord. Ik vind een gat in het hek en roep Sikkie er heen. Het lukt hem om erdoor te gaan en is dan weer bij me. De jongens komen ook helpen en nu vindt Sik het wel gezellig zo met zijn alle. Lientje niet, die schreeuwt steeds harder. Achter het hek staat een schuur en daar komt haar gemauw vandaan. Bij de camper is de ingang van het hek en Tim en Max lopen erin. Door een gat in de schuur zien ze dat Lientje tussen de muur zit. Ze moet een rare sprong naar beneden maken om bij het gat te komen en dat vindt ze eng. Na nog een kwartier roepen maakt ze de sprong en Tim kan haar dan pakken. Pffff het is weer gelukt en wij rijden snel naar een grote camperparkeerplaats, 10 min. lopen van het strand.

Het is toch wel heel erg koud in de zee dus de jongens zijn er snel klaar mee. Ze nemen nog even een koude stranddouche en dan lopen we terug naar de camper. Ondertussen krijg ik een berichtje dat het pakketje er is. Het is een half uur lopen. We laten de kinderen in de camper zodat ze lekker kunnen gamen en Tim en ik kunnen er dan samen heen lopen. Als Tim niet oplet dan instrueer ik de jongens dat ik zal appen als we bijna terug zijn. Zij gaan dan slingers ophangen en de ijstaart met kaarsjes neerzetten.

Googlemaps vergeet denk ff dat we een berg op moeten lopen, want twee uur later zijn we pas terug.

Na het slapen zitten we een beetje te dubbe waar we heen zullen gaan. We willen Sam zijn week onvergetelijk maken natuurlijk. De jongens willen naar de zee, maar die is erg koud zonder wetsuit. Ook krijgen we een berichtje van bux_on tour dat ze zo ontzettend tof staan. Hmmmm. We zoeken eerst een zeeplek op. Het is best handig als we op een camperplaats kunnen staan met douche en wc. Terwijl we gaan rijden zien we dat de weg is afgesloten. We zien niet hoe we op de snelweg terecht moeten komen, behalve flink omrijden. Terwijl we om aan het rijden zijn check ik toch ff de route naar Bux. We gaan nu al een stuk hun kant op en dat geeft de doorslag. We gaan naar hun toe.

Dit is zeker de juiste keuze geweest. Het is echt prachtig hier. De kinderen gaan hun zwemspullen aandoen, want ze willen het meer in.

Ze zetten ook lekker de tent op naast de camper. Dit is wel echt genieten. Paul wil wel naar de nieuwe gas crash sensor kijken. Laatst had ik in Marbella een pakket uit Nederland opgehaald en daar zat een nieuwe crash sensor in. Waarschijnlijk is de onze stuk en daarom doet onze kachel het niet. Paul regelt dat even voor ons en de kachel doet het weer. Hij maakt ook gelijk onze lampjes die nog los hingen na de daklekkage die we in Portugal hadden.

Na een heerlijke nachtrust wil Jette het dorpje Iznájar inlopen voor brood en kipfilet. Ik wandel gezellig mee. Het zou maar 1,4 km zijn.

Dit dorp is op een bergtop gebouwd en het is echt steil omhoog. 1,4km klimmen dus. Onze benen vinden het op een gegeven moment echt niet leuk meer, maar we moeten helemaal naar het topje om bij de slager aan te komen. Als Jette kipfilet besteld dan wordt er terplekke een kip ontleed om de filets van de kip af te snijden. Na de slager lopen we even naar de kerk die echt bovenop staat. We komen een mooi steegje tegen dat helemaal vol hangt met blauwe potten.

Het naar beneden lopen gaat gelukkig een stuk makkelijker. Als we weer bij de camper zijn dan wil iedereen het meer weer in. Ik wil eigenlijk ook wel even een dip maken.

Zo de knetters dat is koud! Ik snap niet hoe die kinderen dat doen. Ik trakteer mezelf na de dip op een warme bidon douche. De jongens gaan met Tim nog een stuk wandelen naar een verlaten huis dat we op een berg hebben zien staan.

Na nog een nacht heerlijk slapen gaan we weer op pad. Jette heeft een leuke hike gezien, Paraje de Las Calderas, die niet al te ver rijden is. Wij willen natuurlijk rond Malaga blijven. Na de hike zullen Jette en Paul weer verder de andere kant op trekken.

Deze hike was echt super mooi. Op één punt als we bovenop een berg komen en over een dal kijken heb ik echt een wow moment. Er begint ook overal bloesem te bloeien. De jongens konden de watervallen niet voorbij lopen zonder even te dippen. Na de hike nemen we afscheid van elkaar.

Het is nu 23 februari en Sam gaat de 25ste alweer naar huis. We gaan dus weer een stukje dichter naar Malaga toe rijden. We stoppen in Alternate, want daar zou een camperplaats zijn. We zien hem alleen niet. Een Spaanse man loopt naar ons toe en vertelt en wijst waar we naartoe moeten. Tim zegt dat die man zei dat we er even omheen moeten rijden en dan door een hek heen moeten. Ik moet erom lachen, want ik denk dat Tim een grapje maakt. Maar als we iets doorrijden dan is daar inderdaad de camperplaats met een hek ervoor. Deze plek heeft gratis stroom en water en we staan op een super fijne plek p4n#396808. Het is wel goed fris in de nacht, maar we kunnen de kachel weer gebruiken.

Sam begint toch wel een beetje de zenuwen te krijgen nu zijn terugreis in zicht komt. Hij vindt het wel fijn als we vandaag vast terug rijden naar Malaga. Dat vinden we geen probleem. Onderweg komen we langs een warmwater bron, Baños de Vilo en daar maken we even een tussenstop.

Helaas is de warmwaterbron helemaal niet warm. Wel hangt er een zware zwavellucht en als je je hand in het water steekt dan stinkt je hand ernaar. Doordat het water koud is en we ons niet na kunnen douchen besluiten we er toch niet in te gaan. We rijden door naar Malaga.

We komen op p4n#16271 uit. Het is een beetje hutjemutje, maar we staan wel direct aan het strand. We wandelen gelijk even een rondje. Rick en Sam beklimmen samen die grote rots in het water.

Het is een beetje jammer, maar ik slaap super slecht hier. De hele nacht hoor je auto’s langs scheuren. We lopen nog een rondje over het strand heen en de jongens beklimmen de rots nog een keer. Tijdens het wandelen ontvang ik een verrassende app:

Ehh ik moet ff schakelen tussen Sam wegbrengen en nieuw bezoek. Er ontstaat een soort brainerror, want waar gaan ze dan slapen en hoe doen we dat met ontmoeten en de camper en….. Eerst Sam zijn vertrek maar even goed afronden. We rijden naar de parkeerplaats bij het station, waar Sams camper avontuur begon. We spelen en eten wat. De jongens willen weer kabab, maar wij trappen er niet nog is in en gaan voor de noodles.

We zijn er veel te vroeg en moeten nog een uur wachten tot het inchecken begint. Eenmaal in de rij moeten we ook nog een tijd wachten, want die Spanjaarden zijn niet zo stipt op de klok. Na het inchecken is het 18:00uur en brengen we Sam naar de security poorten. Vanaf hier mogen we niet verder mee en moet hij de weg zelf zien te vinden. We hebben allemaal een beetje buikpijn van het afscheid nemen.

Ik ben super blij als Sam om 19:00uur apt dat hij in het vliegtuig zit en om 22:30 uur dat hij weer geland is in Nederland.

Wat was het leuk om Sam er een week bij te hebben en wat hebben de kinderen veel gespeeld en gedaan. Nu even schakelen want de app van Melanie stond niet stil. Morgenochtend om 10:00uur landen zij in Malaga. Wij gaan maar even snel boodschappen doen.