Op 2 december komt Daan gezellig met de jongens rondhangen. Liza en Jeroen willen even wandelen en wij hebben het idee om nog eens over ons toekomstige land te wandelen, dus wandelen we samen met hun en Fea naar het land. Het is 10 minuutjes lopen vanaf de plek waar we nu staan.
Helaas blijkt het papierwerk toch weer meer tijd te kosten dan we hadden gehoopt. Het land bestaat uit allemaal kleine kavels en daar moet één of twee grote kavels van gemaakt worden. Ook moet de ruïne gelegaliseerd worden. Dit is allemaal geen probleem, alleen het kost allemaal tijd.
Ik heb ondertussen een stacaravan gevonden die me echt heel fijn lijkt. Er zit geen meubilair meer in en dat maakt hem net even goedkoper en meubels hebben we zelf wel. Ook heeft de stacaravan een schuifpui wat me echt heerlijk lijkt, als we een grote veranda aan de stacaravan bouwen.
5 december gaan we naar de Câmara (de gemeente) om te informeren naar de mogelijkheden van het land. Daar blijkt een mevrouw te zitten die ik ken van de aquarel workshop. Ze had nog gezegd dat ze hier werkt, maar ik wist niet welke afdeling. Ze zegt dat we al onze vragen beter aan een architect kunnen stellen. Oke, maar hoe werkt dat dan. Ze gaat even bellen en dan zegt ze dat we donderdag om 10 uur terug moeten komen en dan is er een architect beschikbaar voor ons. Die Portugezen kunnen dus toch snel zijn.
Tim heeft ondertussen een best griepje te pakken, dus verder doen we rustig aan. Phil heeft gevraagd of we in januari op hun huis en dieren willen passen als zij op vakantie zijn. Eerst leek ons dat lastig, maar nu we naar de Algarve gaan, kunnen we bij hun oppassen er makkelijk aan vast plakken. Het plan is om na de Algarve meteen weer in hun tuin te gaan staan, dan blijven we daar tot zij terug zijn. Zo kunnen voor onze eigen beestjes en voor die van hun zorgen. Eigenlijk hopen we dat we daarna meteen door kunnen naar ons nieuwe land. Dat zou dan eind januari zijn. Duimen jullie mee?
6 december ga ik met Sil en Anneke mee naar een fruitbomen kwekerij. Sil vertelde dat deze man mooie prijzen heeft en goede bomen.
Mijn bomen collectie breid zich al lekker uit. Ik heb nu een manderijn, sinaasappel, granaatappel, nectarine, zoete citroen, citroen net mooi blad en een framboos. Dat begint al wat te worden of niet haha. Ik heb nog 8 boompjes in de bestelling staan, maar die komen in januari.
Donderdag gaan we terug naar de câmara voor de afspraak met de architect. Tim voelt zich lamlendig maar houdt zich met paracetamol staande. Het blijkt dat het land geen speciale restricties heeft. Er mag een camping komen en er mag een huis gebouwd worden. Helemaal in het uiterste puntje zou meer brandgevaar kunnen zijn, maar er kan ons niet vertelt worden waarom. Toevallig staat in dat ene hoekje één Eucalyptus dus dat zou de oorzaak kunnen zijn. Er is ook een strookje bos beschermd, maar voor ons moet dat toch bos blijven. Er mag 300m² bebouwd worden en waar we de camperplaats willen, daar mag niet gebouwd worden. Alles klopt dus helemaal met onze plannen. Ik app Hugo even hoever ze zijn, maar er moet nog gewacht worden op papieren. Dat is dan weer een beetje jammer.
De vrijdag bereid ik me verder voor op de markt van morgen waar ik met kinderen, een kaarten maak workshop ga doen. Tim gaat mee om onze kraam te bemannen. We hebben van Steve de verhuizer 6 dozen vol DVD’s gehad om te verkopen. We zijn er druk mee en Tim is gelukkig weer wat opgeknapt. Aan het eind van de dag heb nog een knipafspraak, want steeds meer mensen weten dat ik haren kan knippen.
De volgende dag gaan we door met de glocal markt. Ik heb er niet veel zin in, maar de jongens hebben van school een geld inzamelings project en ze verkopen zelf gemaakt lekkers om geld in te zamelen voor de ouderen van het dorp. Dus zij zijn de hele ochtend op de markt en dan ga ik er wel bij staan. Je merkt wel dat dit echt een kleine markt is en er zijn niet veel klanten. Toch halen de kinderen nog best wat geld binnen en ik verkoop ook het een en ander. De middag rusten we lekker uit.
Maandag 11 december is eindelijk het lang verwachte sinterklaaspakket van mijn vader en zus aangekomen. Het was ergens blijven steken en ik begin me ongerust te maken. Sinds een week kon ik geen bezorginfo meer vinden, maar daar is het dan eindelijk. Er zit super veel lekkers in.
Woensdag geef ik de laatste handvaardigheidles van dit jaar en we doen het lekker simpel. We gaan stenen schilderen. Pubers en verf geeft ongeveer net zoveel zooi als kleuters en verf, maar ze zijn lekker druk geweest.
In de avond heb ik nog een gesprek met de juf en Fea doet het harstikke goed op het schoolproject.
Wij zijn ons ondertussen aan het voorbereiden op onze verhuizing van het land naar de tuin van Phil en Siobhan. Vanaf hun tuin kunnen we zeker makkelijk op pad. Stel het gaat als een gek regenen, dan komen we niet meer weg van het land, dus we gaan op tijd naar hun tuin. Ik moet al mijn verzamelde planten verplaatsen en de zonnepanelen moeten verplaatst. Ook willen we de schuur een beetje opruimen en de camper natuurlijk. Donderdagmiddag komt Max heel verdrietig thuis. Hij heeft zijn hand goed bezeerd met gym.
Wij gaan vanavond bij Phil en Siobhan eten. We hebben een super gezellig avond bij hun houtkachel en er is lekker eten. Max doet rustig aan. We komen pas om 23:00uur terug bij de camper. Als we de camper open doen dan ruiken we gas. Max wilde meteen zijn bed in rollen, maar hij moet buiten wachten. Ik koppel het gas los en zet alle ramen open. Het is buiten tegen het vriespunt. Tim en ik kunnen niet bedenken wat er nu aan de hand is. We gaan proberen om het gas weer aan te koppelen en dan zien we het meteen. De koppeling is kapot! Dat betekend dat we het gas niet meer aan kunnen sluiten voor de nacht. We hebben de koppeling pas een maand. Ik moest hem bestellen en dat duurde wel 10 dagen. In Portugal is een andere aansluiting op gasflessen dan in Nederland. Zij doen de gasslang met een knelring aan een adapter. Wij doen alles met een moer. Als de camper weer fris ruikt dan sjouwen de gaskachel van de schuur de camper in en dan kunnen we het toch even verwarmen binnen. We houden voor de zekerheid ook een raam op een kier.
’s Nachts doet Max zijn hand zoveel pijn dat hij er niet van kan slapen en het jeukt ook heel vervelend. Vrijdag willen we er toch voor de zekerheid iemand naar laten kijken. Ik vraag aan Anneke waar we heen kunnen. We hebben twee opties. We kunnen naar Coimbra naar het kinderziekenhuis. Dit is half uur rijden en het gaat daar heel langzaam. We kunnen ook naar de vader van iemand uit de klas. Hij is Nederlands, jaren huisarts en spoed eisende hulp arts geweest en heeft een echo apparaat. We gaan voor de laatste optie en als snel zien we dat er niets gebroken lijkt te zijn. Voor de zekerheid raadt hij aan om de komende week een brace te dragen en dat vindt Max ook wel fijn. We mogen nog mee lunchen en dan is de dag al bijna voorbij. We hebben nog geen oplossing voor het gas en niets voor de verhuizing gedaan.
Ik heb een idee. In Miranda zit een die het zelf winkel. Volgens mij heb ik daar gasslangen gezien. Als we nu een gasslang kunnen vinden met een moer die op ons systeem past, dan knippen we de moer aan de andere kant eraf en die kan dan met een knelring op een Portugese adapter. We nemen onze slang mee en we doen een schietgebedje dat ze dezelfde slang hebben. We hebben mazzel, want die is er. De jongen die er werkt die spreekt goed Engels en hij spreekt ons idee ook even door met zijn collega’s. Hij is altijd super behulpzaam. Hij rekent ook altijd minder dan op de stickertjes staat. Ik vraag ernaar en dan zegt hij dat hij ons altijd wat korting geeft. Obrigada, roepen we dan.
Terug bij de camper hebben we binnen 5 minuten alles weer aan elkaar. Dat ik dit niet twee maanden geleden bedacht heb. Tip van mij, als je in Portugal wil reizen. Neem een extra slang mee en je kan iedere Portugese gasfles gebruiken.
Zaterdag kunnen we weer wat spullen verhuizen en de jongens gaan logeren bij Daan en Boas op de camping. Wij gaan met Feetje langs het kerstdorp in Penela en Espinhal.
Ik ben ondertussen ook aan het informeren hoe ik de stacaravan kan reserveren. Na het reserveringsformulier sturen ze mij een Frans bankrekeningnummer met een Poolse naam. Daar trap ik niet zomaar in natuurlijk. Ik vraag om bewijs dat de naam bij het bedrijf hoort, maar dat hebben ze niet en vinden ze niet nodig haha. Dat wordt dus nog even verder zoeken naar een andere stacaravan of iets anders om in te wonen.
Zondag verhuizen we de laatste spullen en als de kinderen maandag op school zijn dan kunnen we naar Phil en Siobhan rijden. Dit gaat een stuk soepeler dan we verwacht hadden. Als we staan dan haasten we ons naar Fea haar school voor de kerstvoorstelling. Ze voeren het Scrooge verhaal op en daarna eten we een hapje. Fea is het spookje.
Dinsdag racen we heen en weer naar de supermarkt. We maken zelf mini slavinken en dan racen we door naar het kerstfeest van de jongens. Daar wordt gegeten en wat gezonden in het cobhouse dat we met zijn alle gebouwd hebben en daarna gaan we het dorp in met het kerstpaard om cadeautjes te brengen naar de ouderen van het dorp.
En dan is het hier nu vakantietijd!!!
Maar de volgende dag racen wij nog even een keer rond. We willen alles klaar hebben om morgen naar de Algarve te kunnen en vandaag is Rick zijn verjaardag. Rick mag het bij Phil en Siobhan vieren en dat vinden we super lief en gezellig. Om 2 uur komen Rick’s vrienden en vriendinnen en om 18:00uur gaan we naar binnen met wie is blijven hangen.
Had ik toch bijna kerststress.
Donderdag rijden wij toch heerlijk in alle rust ons eerste stuk richting de Algarve. Hello sunshine!