21-03 tm 01-04 En nu dan?

Na de Fallas willen we even een dagje bijkomen, maar ik kan het niet laten. Ik moet gewoon even naar het centrum. Even kijken of alles echt weg is ofzo. Iedereen zit gaar achter zijn telefoon. Ik vraag aan Fea of ze mee wil, maar ze wil niet. Ik stel voor om alleen te gaan, maar dat vindt Tim stom. Zo komt het dat we om 10:30 uur met zijn alle in de bus zitten richting het centrum. De bus rijdt ineens een hele andere route, omdat dat nu weer kan natuurlijk. Hier en daar zie je nog een tent staan, maar van de Fallas zie je helemaal niets meer. Ook in het centrum is het meeste al weg. Hier en daar worden er nog hekken opgeruimd. We moeten ineens ook oppassen voor auto’s, want die rijden overal. We hadden ons niet gerealiseerd dat er gewoon auto’s door het hart van het centrum horen te rijden en eerlijk het is ook een beetje zonde. We lopen wat rond en eten nog wat en dan is het genoeg. We gaan nog één keer naar de grote speeltuin Gulliver en dan is ons Valencia avontuur wel voorbij. Jeetje wat hebben wij genoten!

Dinsdag 21 maart is het tijd om nieuwe plannen te maken. Jette en Paul hebben gevraagd of we naar hun toe komen. Zij staan een uur omhoog bij een meer, maar ik voel gewoon dat dat niet onze kant is. Ik wil helemaal niet verder omhoog. Van Denice en Frank hebben we een tip gekregen van een Nederlandse automonteur die de camper een beurt kan geven. Eigenlijk vinden we dat wel een goed idee. De camper heeft veel kilometers gemaakt en een hoop stof moeten verduren. We moeten dan wel echt een stuk terug naar beneden richting Aspe. Eerst maar even bijkomen. We slapen we hier nog één nachtje en dan trekken we verder/ terug naar beneden.

Eenmaal alles ingepakt trappen we de camper weer aan. We zijn hier een hele week geweest, dat hebben we niet eerder gedaan. Ik vind het heerlijk hoe een gebied dan eigen wordt en je de weg leert kennen. We gaan boodschappen doen en gas regelen en we sturen Patrick de auto monteur een app. Ondertussen rijden we naar p4n (sorry niet opgeslagen). We komen bij een stoffige parkeerplaats in de middle off nowhere direct aan het strand. Het is wel druk met camperaars, maar de rust van de omgeving is ook wel even heel erg lekker.

Patrick belt met Tim en we kunnen overmorgen al langskomen en anders maandag. We kiezen voor maandag, dan kunnen we lekker rustig aan doen. We blijven een extra nachtje hier aan het strand. Maar als de vuilniszak vol zit en de poepemmer ook dan moeten we de volgende dag toch verder. Er staan hier alleen mini prullenbakken. Ik vind een ander p4n#7084 plekje aan het strand. Hier staan we in de bewoonde wereld, maar is het wat campers betreft een stuk rustiger. Op het strand is een rivier uitmonding en dat vinden de kinderen zo tof. Heerlijk in zoet water spelen. Het is ook flink warm, want de zon doet goed zijn werk. We slapen hier ook prima en we staan direct naast een speeltuintje. Na nog de hele ochtend aan het strand spelen besluiten we toch vast een stuk het land in te rijden richting Aspe.

Ik vind een camperplaats met alles erop en eraan. Ik bel de man of hij plek heeft, want we komen daar dan pas om 18:00 uur aan. Hij verstaan geen woord Engels en ik denk dat hij zegt dat ik moet appe. Via de app lukt het communiceren wel. Hij heeft plek, dus wij gaan op pad naar p4n#322290

We komen aan bij een hek en door te bellen doet iemand hem open. We zien dat er helemaal niemand op het camperveld staat. De eigenaar appt dat hij er niet is en zegt dat we de badkamer mogen gebruiken. We zetten de camper neer en verkennen de tuin even. Het bevalt ons eigenlijk wel zo in ons eentje. Er is een klein badkamertje en dat hebben we nu ook voor onszelf. We besluiten dat we hier blijven tot maandagochtend en dan vanaf hier naar Patrick rijden voor de grote beurt.

Zaterdag doen we niet zoveel. Iedereen hangt een beetje rond en ik probeer lekker creatief bezig te zijn met aquarel en ik maken een wind hanger van schelpen. Zondag trek ik toch echt iedereen even uit de camper voor een wandeling. Het landschap is zo extreem droog hier. Ook zien we regelmatig opgedroogde rivieren.

Maandag staan we vroeg op om nog even te douchen en de camper klaar te maken voor vertrek. Om 10:00 uur gaan we op pad en we zijn precies op tijd bij Patrick. Na even kletsen stelt Patrick voor om ons naar het centrum van Aspe te rijden, dan kunnen we ons daar vermaken. Hij haalt ons dan weer op als hij klaar is en als we willen dan kunnen we op de camperplaats van zijn vrouw staan. Dat lijkt ons wel relaxt, dus dat doen we.

In Aspe weten we even niet zo goed wat te doen. We halen een lekker stokbrood bij de supermarkt en spelen in een speeltuintje, maar echt winkelen kan er niet. We lopen een rondje en bekijken de kerk en dan zijn de activiteiten in het centrum wel op. We wandelen nog wat rond en dan pak ik googlemaps erbij. Patrick zei iets over een waterval. Ik zie dat we door een park kunnen lopen langs een klein waterstroompje en dan is 25 minuten verderop de waterval. Dat klinkt als een prima route. We eindigen bij de Aldi en een chinashop, dus dat komt ook wel goed.

Als we bij de chinashop zijn dan belt Patrick dat hij niets geks heeft gevonden en hij denkt over twee uur klaar te zijn. Wij bekijken alles goed in de shop en kopen daarna de Aldi leeg. Op de stoep naast de Aldi eten we wat lekkers als Patrick ons komt halen. Patrick en Daphne blijken hele leuke mensen te zijn en we raken niet uitgekletst. We krijgen een tas vol sinaasappels van eigen bomen en na nog wat drinken samen gaan we de camper op de camperplaats zetten. We slapen hier ook fijn, maar we moeten wel opletten met de katten. De hond van Patrick houdt niet van katten en heeft wel eens een kat gegrepen. Er staan een flink hek tussen de tuin en de camperplaats, maar we proberen ze toch binnen te houden, wat totaal niet lukt. De katten zijn gelukkig wel zo slim om achter het hek te blijven.

Na de eerste nacht besluiten we nog een nachtje te blijven en nog één en nog één haha. Er is een fijne badkamer, een pooltafel en dartbord. Het is ook bloedheet een paar dagen en dan willen we toch niets doen. Ook is het super gezellig met Daphne en Patrick. Tijdens één van de gesprekken merkt Patrick op dat onze voorbanden wel slecht zijn. Wij waren zelf ook al niet zo blij meer met onze voorbanden. We vragen of Patrick nieuwe kan regelen. Toevallig weet hij iemand die banden verkoopt en hij helpt ons de nieuwe banden te regelen. Hij zet de camper op twee krikken en brengt met Tim de banden weg. De volgende dag kunnen Patrick en Tim ze weer ophalen. Zo slapen we een nachtje op twee krikken. Ik vraag nog aan Patrick of er een beetje te krikken valt zo op die krikken, naar ik durf het toch echt niet aan. Al verzekerd Patrick ons dat het echt wel stevig is.

Tijdens deze dagen van nietsdoen ben ik eens goed aan het nadenken. Ik merk dat ik niet verder wil reizen. We dachten we gaan naar Nederland en daarna Oostenrijk, Italië, Griekenland en dan via de Balkanlanden weer omhoog, maar ik heb er geen zin in en met mij de kinderen ook niet. Tim hoor ik ook veel mopperen op weer verder te moeten rijden. Ik zeg het maar heel eerlijk: wij zijn weer toe aan een huis! Maar waar gaat dat huis dan staan? Met heel mijn hart, buik en oren voel ik dat dat niet in Nederland zal zijn. We genieten allemaal van dit zuidelijke klimaat en de mensen die hier zijn. Alles lijkt zoveel relaxer te gaan. Iedereen is zo vriendelijk en we voelen ons zo fijn.

Sinds Valencia ben ik al aan het google voor scholen en huizen hier in Spanje. Het officiële schoolsysteem van Spanje is vreselijk streng. Alle kinderen moeten vanaf de basisschool voor havo/vwo niveau opgeleid. De kinderen maken lange dagen. Niet iets wat wij ambiëren. Ik vind het belangrijk dat kinderen vanuit hun hart een vak kiezen en zo zonder stress en burn outs hun geld kunnen gaan verdienen. Ik vind een democratische school niet veruit de buurt waar we nu zijn. Ik neem contact met ze op. Hun manier van onderwijs spreekt ons enorm aan, maar we mogen niet komen kijken, dat is twee keer per jaar mogelijk en de eerst volgende keer is in oktober. Ze wil wel een gesprek met ons aangaan, maar ze zal eerst wat formulieren sturen met meer info inclusief de prijs. Ik schrik me echt een hoedje. Het onderwijs kost €6000,- per jaar per kind. Ook zijn de huizen in deze omgeving een stuk duurder. Eigenlijk vind ik Spanje ook erg droog. De kust vind ik fijn en rond een meer is ook fijn, maar dat zijn ook zeker de duurdere plekken.

Ik zoek en zoek. Kunnen we hoger gaan zitten, want dan is Nederland makkelijker aan te rijden. Misschien zuid Frankrijk? Maar in Frankrijk lijken helemaal geen alternatieve scholen te bestaan. Ik praat er met Daphne over en Patrick vertelt hoe hij al in vier landen heeft gewoond en ineens weet ik het. Wat we zoeken is de school in Portugal, die we al bezocht hebben! De kinderen zijn toen een dag naar de forestschool geweest, daar hoort ook een democratische school bij. Ook het dorpje vond ik leuk en de omgeving. Portugal is veel minder droog dan Spanje en daardoor veel groener. Ik google hoever de plaats van de school van het strand is, want wat ik tijdens deze reis van mezelf geleerd heb, is dat ik vreselijk graag bij de zee ben. De zee is een uurtje rijden vanaf Espinhal.

Ik praat er met Tim over. Wat wil hij? Tim wil graag een eigen camperplaats beginnen. Waar dat precies is dat maakt hem niet zoveel uit. We zouden beide best dichterbij de zee willen wonen, maar dat is ook flink duurder en er zijn geen scholen zoals we die willen. We besluiten dat Espinhal best een goede optie is en het is natuurlijk niet zo dat we daar de rest van ons leven moeten wonen. We willen na een tijdje in een huis wonen best wel weer wat rondreizen, want dat is echt super tof om te doen. We kunnen zorgen dat we de zomervakanties lekker naar Nederland kunnen touren.

We gaan dus terug naar Portugal. Even voelen en ervaren hoe het is om daar weer te zijn. Nog is meedoen met de forestschool en praten op de democratische school. Ook willen we huizen gaan kijken. Hoe werkt dat daar? Op internet zie je de vreselijkste huizenfoto’s voorbij komen. Ze doen niet aan styling voor de verkoop. We gaan erheen en we gaan het ervaren. Voelt het niet goed dan gaan we een nieuw plan maken. Voelt het goed dan gaan we echt een huis zoeken.

Het voelt goed om een plan te hebben. Het zorgt er ook voor dat we verder gaan reizen. We slapen nog één nachtje bij Patrick en Daphne en op één april maakt Fea iedereen wakker omdat ze een slang ziet. Daar trappen we niet in natuurlijk, maar ze klinkt wel heel overtuigend.

Uiteindelijk staan we allemaal buiten, want ja, de slang is echt en best groot. De slang verstopt zich snel onder de trap en als er niemand oplet dan smeert hij hem snel. Tijd voor ons om in te pakken en afscheid te nemen van Patrick en Daphne. We hopen volgend jaar nog een langs te komen, want ze liggen op de route van Portugal naar het Las Fallas festival haha. Kunnen we ieder jaar een grote beurt laten doen. Ik hoop dat dat echt gaat gebeuren. Nu gaan we lekker verder of terug of in ieder geval met nieuwe plannen en een frisse camper op pad.