Vanuit Coimbra rijden we naar de plek iets buiten Espinhal. Het is een plek halverwege een berg en er zijn geen faciliteiten. Het is er meestal dan ook rustig. Morgen hebben we er afgesproken met een ander reizend gezin, de S-jes ontour. Zij zijn al op die plek. Wij wisten nog niet zeker of we het zouden redden vanuit Coimbra, maar eigenlijk zit er niet echt een alternatief op de route. We rijden dus ook naar die plek en als we daar aankomen dan zijn de S-jes buiten aan het spelen. We raken meteen aan de praat en raken niet uitgepraat. Het is uiteindelijk de kou die ons naar binnen drijft, want de avonden kunnen goed fris zijn hier in Portugal.
Na een lekkere nacht slapen raken we snel weer aan de praat. De S-jes reizen al 1,5 jaar rond en zijn er voorlopig nog niet klaar mee. Onze meiden spelen gezellig en wij moeders zitten lekker niets te doen, want het blijkt vandaag moederdag te zijn. Die waren we even helemaal vergeten, maar ik vind het een goed excuus om helemaal niets te doen haha. ’s Middags maak ik me toch nog even nuttig want ik knip het haar van een van de S-jes en we maken leuke foto’s.
Maandag halen we nog even water bij een bergbron en dan rijden we weer terug naar ons plekje bij het klimpark. Morgen ochtend mogen de kinderen meedoen aan de tennisles van school en het tennisveld is ook bij het klimpark. De S-jes komen ook mee naar beneden. Dinsdag eind van de middag vervolgen zij hun weg weer.
Sinds ik op Instagram zit, is het me opgevallen dat er best veel creatievelingen aan hun Instagram een estyshop hebben gekoppeld en daar ook nog eens leuk succesvol mee zijn. Er zijn zelfs best veel schelpen kunstenaars. Nu ben ik dus ook aan het knutselen geslagen met mijn schelpen en met Etsy. Op Instagram ben ik te vinden als: https://instagram.com/san.d.journey?igshid=MzNlNGNkZWQ4Mg== en ik zou het super leuk vinden om meer volgers te krijgen en mij Etsy shop is: https://www.etsy.com/shop/Sandjourney. Zeg het voort, zeg het voort.
Op woensdag gaan Max en Fea weer een dagje naar school. Rick heeft echt geen zin en die wil graag wachten tot het voortgezet onderwijs begint. De donderdag gaan ze alle drie weer naar forestschool. Wij willen deze dag even goed gebruiken en gaan een bankrekening openen in Miranda do corvo. We worden gelukkig in het engels geholpen. De man legt uit dat er super veel aanvragen zijn geweest het afgelopen jaar en daardoor zijn de regels verscherpt. We moeten bewijzen dat we een adres hebben en inkomsten en we hebben nifs nodig. We leggen uit dat we de eerste twee niet hebben, maar op mijn bankafschrift staat mijn vaders adres. In plaats van onze inkomsten mogen we de belastingaangifte van vorig jaar laten zien en een nif heb ik nog niet. Ik voeg me later wel toe zeg ik. Dat vindt de meneer echt een super onhandig idee. Het is beter om meteen een en/of rekening te openen, want later toevoegen is veel werk. De financas zit om de hoek, dus hij raad me aan even snel een nif te halen. Dat gaan we dus eerst doen.
Voordat we naar binnen lopen bij de financas vraagt Tim of ik mijn id wel mee heb. Die zit eigenlijk altijd in mijn telefoon, dus dat zit wel goed en ik wil hem even aan Tim laten zien ter bevestiging……maar hij zit er niet in!!!!!!! Ik kieper mijn hele tas om op straat en ik ben in staat om mijn telefoonhoesje open te scheuren om te zien of hij ergens achter is geschoven. Ik had hem gisteren nog, ik had hem gisteren nog, ik had hem gisteren nog. We lopen terug naar de camper en beginnen te zoeken. Die camper is niet heel groot, dus met 20 minuten heb je de meeste plekjes wel doorzocht, maar dan hebben we nog geen id kaart gevonden. Er schiet echt vanalles door mijn hoofd. Allemaal ellendige scenarios, want zonder Nederlandse inschrijving schijnt het een drama te zijn om een nieuw identiteits bewijs aan te vragen. Ons hele plan hier kan hierdoor in de soep lopen. Moedeloos gaan we zitten, maar ik weet zeker dat ik hem gisteren nog had. Voor de Etsy shop, moest ik mijn id gebruiken. Hij moet ergens liggen, dus gaan we alle hoekjes nog eens grondiger nakijken, uit elkaar trekken, omkieperen en overhoop halen. Na een uur zoeken is ons bed aan de beurt. Als ik de dekens uit klop, dan komt mijn kaart er ineens uitrollen WHOOZAA!!!!!!!!
We lopen om 11:50 uur snel weer terug naar de financas en vragen de nif aan. Nu kunnen wij wel doorlopen en hopen dat we snel klaar zijn, maar haast kennen de Portugezen niet. We moeten om 12:00uur terug zijn bij de bank, want ze gaan om 13:00uur dicht. Helaas lopen we om 12:15uur bij de financas vandaan. We gaan dus maar boodschappen doen.
Een paar dagen geleden hebben we een advocaat ingeschakeld voor het huis dat we willen kopen. Zij kijkt de eerste documenten na voordat we een bod kunnen doen. Het documenten opvragen duurde al een paar dagen en ze nakijken natuurlijk ook. We wachten dus in spanning af wat haar oordeel zal zijn.
Vrijdag brengen we de jongens naar hun eerste kennismakingsdag van het voortgezet onderwijs. De meeste tieners kennen ze al wel van forestschool. Wij besluiten nog eens naar de bank te rijden om de rekening te openen. Feetje heeft pech want die moet mee. We nemen voor haar de tablet mee, maar die blijkt leeg te zijn. De man van de bank gaat alles invoeren. Hij wil ook graag weten wat voor werk we allemaal gedaan hebben. Ze willen denk ik zeker weten dat we ons nuttig weten te maken ofzo. Het duurt wel 1 uur en 45 minuten voordat alles in de computer staat. Feetje zit al die tijd te wachten, maar dat doet ze wel super stil. Na al dat zitten en wachten krijgt zij een lekker ijsje van ons.
Om 14:00uur halen we de jongens op en dan gaan we richting Sil en Anneke. Eindelijk is het gelukt om af te spreken voor visite haha. We rijden eerst nog een keertje langs het huis en zien dan dat er een stuk gemaaid is. Dat loopt weer even iets makkelijker een rondje. Daarna rijden we snel door naar Sil en Anneke. De bank belt ook nog, hij heeft een foutje gemaakt met mijn id nummer en of we maandag terug willen komen om de papieren opnieuw te tekenen. Dat is ff jammer , maar nu eerst weekend. De kinderen vinden het meteen super gezellig als we er zijn. Wij bekijken het huis en de tuin. Bij alle huizen die ik hier zie, maak ik de afweging met het huis dat we willen kopen. Het huis dat we willen kopen is niet bewoonbaar en dat maakt het wat lastig. Sil en Anneke hebben een leuk huis, maar ik zou er niet voor gekozen hebben. Hun huis leek bij aankoop meteen bewoonbaar, maar achteraf was het dak overal lek en de badkamer niet bruikbaar. Bij een huis als dit, zou je alleen sneller binnen kunnen slapen.
Wij barbecueën gezellig met zijn alle en de jongens houden een filmavond. Fea en ik gaan lekker slapen. Lientje weigert naar buiten te gaan en dat is toch wel gek, want zij zit altijd als eerste buiten. De volgende dag hebben om 10:00uur alle kinderen elkaar alweer gevonden. Sil en Anneke hebben een nest pups, ze zijn nu 9 weken en daar vermaakt Rick zich mee. Na de lunch bedenkt Sil om via de waterval helemaal naar beneden naar het dorp te lopen. Daar is om 16:00 uur een feestje van alle ‘import’ in het cafe. Er is live muziek en eten. De wandeling zal ongeveer 2 uur duren, dus om iets over twee vertrekken we.
Wat een prachtige wandeling is dat. Er staan ontzettend veel ruïnes van watermolens op de route. Ik vraag me dan altijd af hoe het geweest moet zijn toen het allemaal nog gebruikt werd. Mijn hart gaat toch altijd sneller kloppen bij een ruïne. Er staat één redelijk bewoonbare ruïne en we snuffelen even binnen. Het is een prachtige ruimte. Alleen zon technisch staat het te donker. Anders was ik even gaan informeren denk ik haha.
Helemaal onderaan de waterval stopt de mooie route. We moeten nog een halfuur over een saaie weg wandelen en we zijn al 2,5 uur onderweg. We hebben mazzel, want Anneke is niet meegewandeld, die ging met de auto en ze staat aan het begin van de saaie weg geparkeerd en we proppen alle kinderen en ik in de auto. De mannen mogen het saaie pad wel aflopen. Wij rijden vast naar het feestje.
We hebben het erg gezellig bij het cafe en de kinderen spelen lekker rond, maar de vermoeidheid slaat ook wel toe. Vlak voordat we weg gaan raken we aan de praat met Jonty een Engelsman die hier woont. Hij woont in het dorp naast het dorp waar wij een huis willen kopen. Hij weet nog een huis te koop naast hem. Direct te koop van de eigenaar voor €35.000,- en het heeft een prachtig uitzicht. We moeten maar is langskomen zegt hij.
Sil brengt de eerste helft van onze twee families naar huis en hij gaat de rest ophalen. Ik ben erg moe, want ik heb al twee nachten super slecht geslapen. Ineens apt de advocaat nog dat ze documenten mist. We overleggen dat we toch eerst een bod gaan doen voordat zij verder gaat met de documenten. We zijn niet van plan om richting de vraagprijs te bieden, dus er is best een kans dat ons bod afgewezen wordt en dan doet de advocaat haar werk voor niets en ze is niet gratis natuurlijk. Best spannend allemaal. Als ik de volgende ochtend uit bed kom, dan heb ik weer heel slecht geslapen. Ineens ligt ons bed niet meer lekker. Ik krijg er pijn van in mijn rug. Dat ligt vast niet alleen aan mijn bed, maar het is wel super irritant. We staan ook best heel scheef hier. We besluiten vandaag toch weer beneden in het klimpark te gaan staan. Er wordt slecht weer verwacht de komende week en we moeten best een stuk stijl omhoog vanaf Sil en Anneke. Ook hoop ik beter te slapen als we weer rechter staan. Na de lunch gaan we op pad.
We besluiten Jonty meteen op te gaan zoeken. We hebben eigenlijk besloten dat we een bod gaan doen op het huis, maar dan wil ik het huis dat hij benoemde eerst nog even zien. We weten alleen dat hij in een knalgeel huis woont en dat we flink moeten roepen als we er zijn. We vinden zijn huis vrij makkelijk, maar het roepen lijkt niet te werken. Ik loop nog is een rondje, maar er komt geen geluid uit het huis. Net als we weg willen lopen, dan komt Jonty een beetje verfrommeld ergens vandaan lopen. Hij ziet eruit alsof hij een glaasje teveel op heeft gisteren en nog lag te slapen haha. Hij moet ff nog een paar keer knipperen, maar dan krijgen we een tour door het huis dat hij verbouwd. Hij maakt er allemaal appartementjes van. Hoewel er mooie items zijn, heb ik het idee dat het een vrouwelijke kijk mist. Het wordt vooral met mannelijk practisch inzicht gebouwd. Dat is natuurlijk prima, maar ik denk, als je iets echt mooi wil maken dat je dan zeker een mannelijke en een vrouwelijke kijk nodig hebt. Een balans in deze beide zou de wereld ook mooier maken denk ik zo.
We lopen door naar het huis ernaast, wat te koop is. Jonty duwt en trekt zonder twijfel alle deuren open. Het huis heeft wel wat, maar het is niet gemaakt van de echte stenen. Het uitzicht op het balkon is inderdaad prachtig. De tuin heeft fruitbomen, maar heeft niet het vrije gevoel als het huis dat we willen en je kan er met geen mogelijkheid met een camper komen. Op het laatste weet Jonty wel een oplossing. Onderin het dorpje is iemand die een stuk grond verkoopt. Het zou een prima plek zijn voor campers en als we erheen lopen dan is het zeker een leuk stuk grond. Als het huis met de echte stenen was gebouwd, dan was ik misschien gaan twijfelen, maar nu bevestigd het alleen maar dat ik het andere huis wil met de mooie terrassen tuin. We bedanken Jonty en rijden verder. We rijden langs het huis om te zien of de varens al verder gemaaid zijn en dat is niet zo, dan rijden we door naar beneden naar het klimpark. Het is gek, maar hier voelen we ons toch een beetje thuis. We kunnen hier zelf alle kanten op. We kunnen naar school lopen. Lopend boodschappen doen. We kunnen water pakken en er zijn wc’s. Ook is er veel ruimte om te spelen.
Wij willen vooral een beetje rust. We zijn moe en we willen nadenken. We zitten lekker binnen allemaal ons ding te doen als het begint te hozen. Ik zit in Fea haar bed en hoor water druppelen. Als ik het lampje aanzet dan zie ik in de hoek water naar binnen lopen. De rubbers van het garageluik lijken niet meer goed aan te sluiten. We staan precies zo dat haar kant van de camper het laagst staat en al het water komt langs het luik naar beneden. Ik probeer een zak tussen, maar dat helpt maar even. We pakken snel een blok en Tim rijdt met het wiel onder Fea haar bed een blok op. Nu loopt het water naar de andere kant van de camper en daar kan het geen kwaad. Ik denk dat we opzoek moeten naar nieuwe rubbers. Tot die tijd maar zorgen dat die hoek altijd iets hoger staat.
Maandag gaan we naar de bank voor de handtekening en doen we boodschappen. Ook hebben we bedacht hoe we een bod gaan plaatsen. We gaan het op de app zetten. Zo kunnen er geen misverstanden zijn over het bedrag, dat het verkeerd verstaan wordt ofzo. We besluiten 1 bod te doen en uit te leggen dat dit niet onderhandelbaar is. Take it or leave it.
Voor €40.000,- willen wij hier een paradijs van gaan maken. Het bod is geplaatst en we zien dat het gelezen is. Er volgt daarna een stilte……